Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

adhigaaram 25

“rōma arasanidam naan mēlmuraiyīdu seigirēn!”

“rōma arasanidam naan mēlmuraiyīdu seigirēn!”

nalla seidhikkaaga valakkaaduvadhil pavul munmaadhiri vaikkiraar

appōsthalar 25:1–26:32-in adippadaiyil

1, 2. (a) pavul edhirppatta sūlnilaigal enna? (b) pavul rōma arasanidam mēlmuraiyīdu seidhadhu enna kēlviyai eluppugiradhu?

 pavul innamum sesariyaavilē balattha kaavalil irukkiraar. irandu varushangalukkumun avar marubadiyum yūdhēyaavukku pōyirundhaar; appōdhu, sila naatkalukkul kuraindhadhu mūndru murai yūdhargal avarai kolla muyarchi seidhirundhaargal. (ap. 21:27-36; 23:10, 12-15, 27) aanaal, avargaludaiya muyarchigalellaam thōlvi adaindhirundhana; irundhaalum, avargal viduvadhaaga illai. andha yūdhargalidam thaan marubadiyum oppadaikkappadalaam endru pavulukku thōndrugiradhu; adhanaal, rōma aalunaraana pesthuvai paartthu, “rōma arasanidam naan mēlmuraiyīdu seigirēn!” endru solgiraar.—ap. 25:11.

2 rōma arasanidam mēlmuraiyīdu seivadhu patri pavul eduttha mudivai yegōvaa aadharitthaaraa? indha kadaisi naatkalil kadavuludaiya arasaangatthai patri mulumaiyaaga saatchi kodutthuvarugira naam idharkaana badhilai therindhukolvadhu mukkiyam. ‘nalla seidhikkaaga valakkaadi adhai sattappūrvamaaga nilainaattuvadhil’ pavul vaittha munmaadhiriyai patri naam therindhukolvadhu avasiyam.—pili. 1:7.

“nyaayatthīrppu mēdaikku munnaal nirkirēn” (ap. 25:1-12)

3, 4. (a) pavulai erusalēmukku alaitthu varumpadi yūdhargal vaittha vēndugōlukku pinnaal enna sadhitthittam olindhirundhadhu, pavul eppadi uyirthappinaar? (b) yegōvaa andru pavulai paadhugaatthadhu pōlavē indru eppadi thannudaiya ūliyargalai paadhugaakkiraar?

3 pesthu, yūdhēyaavin rōma aalunaraaga padhaviyētru mūndru naatkal kalitthu erusalēmukku pōnaar. a angē mudhanmai gurumaargalum prabalamaana yūdha aangalum pavulai patriya kutrachaattukkalai avaridam adukkikkondē pōnaargal. indha pudhiya aalunar thangalōdum matra ellaa yūdhargalōdum sumugamaana uravai kaatthukkollum nirbandhatthil irukkiraar enbadhu avargalukku therindhirundhadhu. adhanaal, pavulai erusalēmukku konduvandhu angē avarai visaarikkumpadi pesthuvidam avargal kēttaargal. indha vēndugōlukku pinnaal oru kodiya thittamē olindhirundhadhu. sesariyaavilirundhu erusalēmukku varugira valiyilēyē pavulai thīrtthukkatta andha edhirigal sadhitthittam pōttaargal. aanaal, pesthu indha vēndugōlukku inangavillai. “[pavul] ēdhaavadhu thavaru seidhirundhaal, ungal thalaivargal ennōdu vandhu avanmēl kutramsaattattum” endru avargalidam sonnaar. (ap. 25:5) idhanaal, pavul innoru dhadavai uyirthappinaar.

4 indha maadhiri kashtamaana kaalam muluvadhum pavulai yēsu kristhu mūlamaaga yegōvaa kaatthu vandhaar. yēsu orusamayam avarukku kaatchi alitthu “dhairiyamaayiru!” endru sonnadhai nyaabagappadutthi paarungal. (ap. 23:11) indrukūda kadavuludaiya ūliyargalaana namakku niraiya edhirppugalum mirattalgalum varugindrana. endha prachinaigalum namakku varaadhapadi yegōvaa thaduppadhillai; aanaalum, avatrai sagippadharku balatthaiyum nyaanatthaiyum tharugiraar. adhanaal, nammudaiya anbaana kadavul alikkira ‘iyalbukku minjiya sakthiyil’ naam eppōdhum saarndhirukkalaam.—2 ko. 4:7.

5. pavulin vishayatthil pesthu enna seiya mudivu seidhaar?

5 pesthu sila naatkal kalitthu, sesariyaavilirundha ‘nyaayatthīrppu mēdaiyil utkaarndhaar.’ b pavulum pavuludaiya edhirigalum avarukku munnaal nindrirundhaargal. aadhaaramillaadha avargaludaiya kutrachaattugalai patri pavul ippadi sonnaar: “yūdhargaludaiya thiruchattatthukkō aalayatthukkō rōma arasanukkō virōdhamaaga naan endha paavamum seiyavillai.” appōsthalan pavul oru nirabaraadhi enbadhaal avar vidudhalai seiyappattirukka vēndum. aanaal, pesthu enna seiya mudivu seidhaar? yūdhargalin dhayavai sambaadhikka virumbiyadhaal avar pavulidam, “nī erusalēmukku vandhu, angē en munnaal indha kutrachaattugalai patri visaarikkappada virumbugiraayaa?” endru kēttaar. (ap. 25:6-9) enna oru muttaalthanamaana aalōsanai! pavul mattum erusalēmukku pōyirundhaal, avarudaiya yūdha edhirigal avarai nyaayanthīrtthu, nichayam avarukku marana dhandanai kodutthiruppaargal. indha sandharppatthil pesthu arasiyal aadhaayatthukkaaga nīdhi nyaayatthai adagu vaitthaar. pala varushangalukkumun aalunaraaga irundha pondhiyu pilaatthuvum pavulaivida mukkiyamaana oru kaidhiyidam idhupōlavē nadandhirundhaar. (yōvaa. 19:12-16) indrukūda sila nīdhibadhigal arasiyalvaadhigalidamirundhu aadhaayam peruvadharkaaga nīdhi nyaayatthai marandhu thīrppu valangalaam. adhanaal, yegōvaavin saatchigalaagiya naam, nammudaiya valakkugalil aniyaayamaaga thīrppu valangappaduvadhai paartthu aachariyappada thēvaiyillai.

6, 7. pavul ēn rōma arasaridam mēlmuraiyīdu seidhaar, indru kristhavargalukku avar endha vidhatthil munmaadhiriyaaga irukkiraar?

6 yūdhargalin dhayavai pera virumbi pesthu seiya ninaittha kaariyam pavuludaiya uyirukkē ulai vaitthirukkum. adhanaal, pavul thannudaiya rōma kudiyurimaiyai payanpadutthinaar. avar pesthuvidam, “naan rōma arasanudaiya nyaayatthīrppu mēdaikku munnaal nirkirēn. ingudhaan ennai visaarikka vēndum. yūdhargalukku naan endha kedudhalum seiyavillai. idhu ungalukkē nandraaga theriyavandhirukkum. . . . rōma arasanidam naan mēlmuraiyīdu seigirēn!” endraar. podhuvaaga, ippadi mēlmuraiyīdu seidhuvittaal adhai vaapas pera mudiyaadhu. pesthu idhai valiyurutthi, “rōma arasanidam nī mēlmuraiyīdu seidhirukkiraai. adhanaal rōma arasanidamē nī pōgalaam” endru sonnaar. (ap. 25:10-12) pavul mēlmuraiyīdu seidhadhan mūlam unmai kristhavargalaagiya namakku munmaadhiriyaaga irukkiraar. nammudaiya edhirigal ‘sattatthin peyaril prachinai undaakka’ ninaikkumpōdhu namakkirukkum sattappūrva urimaigalai payanpadutthi nalla seidhikkaaga valakkaadugirōm. csang. 94:20.

7 endha thavarum seiyaamal irandu varushangalukku mēl siraivaasatthai anubavitthirundha pavulukku thannudaiya valakkai rōma arasar munnaal vaikka vaaippu kidaitthadhu. aanaal, avarai sandhippadharkumun matroru arasar avarai paarkka virumbinaar.

valakkugalil saadhagamatra thīrppu kidaikkumpōdhu naam mēlmuraiyīdu seigirōm

“naan udanadiyaaga kīlppadindhēn” (ap. 25:13–26:23)

8, 9. agirippaa raajaa ēn sesariyaavukku vandhaar?

8 pavul rōma arasaridam mēlmuraiyīdu seidhu sila naatkal kalitthu, pudhidhaaga padhaviyētrirundha pesthuvai agirippaa raajaavum avarudaiya sagōdhari pernīkkēyaalum “sandhitthu vaaltthu solla sesariyaavukku vandhaargal.” d rōmargaludaiya kaalatthil, pudhidhaaga padhaviyērkum aalunargalai adhigaarigal sandhikka varuvadhu valakkamaaga irundhadhu. pesthuvukku vaaltthu solvadhan mūlam arasiyal rīdhiyilum thanippatta rīdhiyilum avarōdu sumugamaana uravai ērpadutthikkolla agirippaa muyarchi seidhaar; idhu edhirkaalatthil thanakku udhavum endru ninaitthaar.—ap. 25:13.

9 pesthu, pavulai patri sonnapōdhu avarai paarkka agirippaa virumbinaar. aduttha naal indha irandu aatchiyaalargalum nyaayatthīrppu mēdaiyil utkaarndhaargal. aanaal, ivargaludaiya adhigaaramum aadambaramum andha kaidhiyin pēchukku munnaal adipattu pōgavirundhadhu.—ap. 25:22-27.

10, 11. agirippaavukku pavul eppadi mariyaadhai kaattinaar, than kadandha kaalatthai patri enna vishayangalai avar agirippaavukku therivitthaar?

10 agirippaa munnaal pēsuvadharku vaaippu kidaitthadharkaaga pavul avarukku mariyaadhaiyudan nandri sonnaar. yūdhargaludaiya sambiradhaayangalaiyum avargal matthiyil irundha sarchaigalaiyum agirippaa raajaa nandraaga therindhu vaitthirundhadhaaga sonnaar. adhanpin, pavul than kadandha kaalatthai patri ippadi sonnaar: “engal madhatthin miga kandippaana parisēya pirivinpadi parisēyanaaga vaalndhēn.” (ap. 26:5) pavul parisēyanaaga irundhadhaal mēsiyaavin varugaiyai edhirpaartthirundhaar. ippōdhu, oru kristhavaraaga aagiyirundhadhaal yēsu kristhudhaan kaalankaalamaaga edhirpaarkkappatta mēsiyaa endru dhairiyamaaga sonnaar. thanakkum thannudaiya edhirigalukkum irundha podhuvaana nambikkaikkaagatthaan, adhaavadhu mēsiyaavai patri thangal munnōrgalukku kadavul thandha vaakkurudhi niraivērum endra nambikkaikkaagatthaan, andru visaarikkappaduvadhaaga sonnaar. pavul koduttha vilakkatthai kētta agirippaavukku innum adhigam therindhukolla vēndum endra aasai vandhadhu. e

11 kristhavargalai kodūramaaga nadatthiyadhai pavul otthukkondaar; “naasarētthūr yēsuvin peyarukku virōdhamaaga etthanaiyō kaariyangal seiya vēndum enbadhil naanumkūda urudhiyaaga irundhēn. . . . avargalmēl [kristhuvin sīshargalmēl] bayangara veriyōdu irundhadhaal vēru nagarangalukkum pōi avargalai thunburutthinēn” endraar. (ap. 26:9-11) pavul idhai migaippadutthi sollavillai. kristhavargalai avar endhalavu kodumaippadutthinaar enbadhu niraiya pērukku therindhirundhadhu. (galaa. 1:13, 23) aanaal, ippōdhu avar indhalavu maariyiruppadharkaana kaaranam ennavaaga irukkum endru agirippaa yōsitthirukkalaam.

12, 13. (a) than vaalkkaiyil ērpatta maatratthai pavul eppadi vivaritthaar? (b) pavul eppadi “thaarkkōlai udhaitthukkondē” irundhaar?

12 pavul adutthadhaaga sonna vaartthaigal andha kaaranatthai avarukku thelivaakkiyirukkum: “mudhanmai gurumaargalidamirundhu adhigaaramum uttharavum petrukkondu thamaskuvukku pōikkondirundhēn. pōgum valiyil, matthiyaana nēratthil, raajaavē, sūriya oliyaivida miga pragaasamaana oru oli vaanatthilirundhu vandhu, ennaiyum ennōdu irundhavargalaiyum sutri pragaasitthadhu. naangal ellaarum tharaiyil vilundhōm. appōdhu oru kural ennidam, ‘savulē, savulē, nī ēn ennai thunburutthugiraai? thaarkkōlai udhaitthukkondē iruppadhu unakkutthaan kēdu’ endru ebireya moliyil solvadhai kēttēn. adharku naan, ‘ejamaanē, nīngal yaar?’ endru kēttēn. appōdhu avar, ‘nī thunburutthugira yēsu naandhaan’” endraar. fap. 26:12-15.

13 indha arpudhamaana dharisanam kidaippadharku munbu pavul adaiyaala artthatthil ‘thaarkkōlai udhaitthukkondē irundhaar.’ sumai thūkkum oru mirugam, thaarkkōlin kūrmaiyaana nuniyil udhaitthaal adhu thēvaiyillaamal thannaiyē kaayappadutthikkollum; adhēpōl, pavulum kadavuludaiya viruppatthai edhirppadhan mūlam aanmīga rīdhiyil thannaiyē kaayappadutthikkondaar. avarukku bakthivairaakkiyam irundhadhu, aanaal thirutthamaana arivukkētra bakthivairaakkiyam illai. aanaalum, thamaskuvukku pōikkondirundha valiyil avarukku kaatchi alitthadhan mūlam yēsu avarudaiya ennatthai adiyōdu maatra udhavinaar.—yōvaa. 16:1, 2.

14, 15. than vaalkkaiyil seidha maatrangalai patri pavul enna sonnaar?

14 pavul than vaalkkaiyil periya periya maatrangalai seidhaar. agirippaavidam avar, “vaanatthilirundhu thōndriya kaatchiyai paartthapōdhu enakku kidaittha kattalaikku naan udanadiyaaga kīlppadindhēn. adhanaal, manam thirundha vēndumendrum, manam thirundhiyadhai seyalil kaatti kadavul pakkam vara vēndumendrum arivitthēn. mudhalil thamaskuvilum, pinbu erusalēmilum, adhanpin yūdhēyaa dhēsatthaar ellaarukkum, matra dhēsatthaarukkum arivitthēn” endru sonnaar. (ap. 26:19, 20) yēsu kristhu avarukku kaatchi alitthapōdhu thandha kattalaiyai avar pala varushangalaaga niraivētri vandhirundhaar. palan? pavul arivittha nalla seidhiyai kēttavargal thangaludaiya olukkamatra, nērmaiyatra vaalkkai pōkkai maatrikkondu kadavulidam thirumbinaargal. nalla kudimakkalaaga aanaargal; naattin satta olungukku kattuppattu nadandhaargal.

15 pavuludaiya edhirigal indha nanmaigalai ellaam oru poruttaagavē edutthukkollavillai. pavul ippadi sonnaar: “idhanaaldhaan, yūdhargal ennai aalayatthil piditthu kolla paartthaargal. aanaalum, kadavul enakku udhavi seidhadhaal indha naalvarai saadhaarana aatkalukkum periya aatkalukkum saatchi kodutthu varugirēn.”—ap. 26:21, 22.

16. nīdhibadhigalidamum adhigaarigalidamum pēsumpōdhu pavuludaiya munmaadhiriyai naam eppadi pinpatralaam?

16 unmai kristhavargalaana naam nammudaiya “nambikkaiyai patri kēlvi kētkiravargalukku . . . badhil solla eppōdhum thayaaraaga” irukka vēndum. (1 pē. 3:15) agirippaavidamum pesthuvidamum pavul pēsiyadhai pōlavē naamum nīdhibadhigalidamum adhigaarigalidamum pēsa muyarchi seiyalaam. baibil satthiyangalinpadi nadandhadhaal nammudaiya vaalkkaiyilum matravargaludaiya vaalkkaiyilum enna nalla maatrangal ērpattana enbadhai naam mariyaadhaiyudan solvadhu, andha adhigaarigalin manadhai thodalaam.

“ippadi pakkuvamaaga pēsippēsi . . . ennaiyum kristhavanaaga maatrividuvaai pōlirukkiradhē” (ap. 26:24-32)

17. pavuludaiya pēchai kēttu pesthu eppadi pradhibalitthaar, indrum niraiya pērukku eppadippatta manappaanmai irukkiradhu?

17 pavuludaiya pakkuvamaana pēchu andha aatchiyaalargal irandu pēraiyum rombavē baadhitthadhu. piragu enna nadandhadhu endru gavaniyungal: “pavul ippadi than tharappil pēsikkondirundhapōdhu, pesthu satthamaaga, ‘pavulē, unakku paitthiyam piditthuvittadhu! adhiga padippu unnai paitthiyakkaaranaakkivittadhu!’ endru sonnaar.” (ap. 26:24) pesthuvukku irundha manappaanmaidhaan indru anēgarukku irukkiradhu. baibil satthiyangalai katrukkodukkira aatkalai avargal madhaveriyargalaaga paarkkiraargal. ulaga nyaanatthil ūrippōyiruppavargalukku baibil sollum uyirttheludhal nambikkai paitthiyakkaaratthanamaaga thōndrugiradhu.

18. pesthuvukku pavul eppadi badhilalitthaar, kadaisiyil agirippaa enna sonnaar?

18 aalunar pesthu appadi kōbamaaga pradhibalitthadhum pavul, “maanbumigu pesthu avargalē, enakku paitthiyam pidikkavillai, naan satthiya vaartthaigalaitthaan pēsugirēn, thelivaaga yōsitthudhaan pēsugirēn. unmaiyil, indha vishayangalai patri raajaavukku nandraagavē theriyum. adhanaaldhaan, thayakkamillaamal avaridam pēsikkondirukkirēn. . . . agirippaa raajaavē, thīrkkadharisigalin vaartthaigalai nīngal nambugirīrgalaa? nambugirīrgal endru enakku theriyum” endraar. appōdhu agirippaa, “ippadi pakkuvamaaga pēsippēsi konja nēratthil ennaiyum kristhavanaaga maatrividuvaai pōlirukkiradhē” endru sonnaar. (ap. 26:25-28) avar idhai manadhaara sonnaarō illaiyō pavuludaiya vaartthaigal avarai rombavē baadhitthirundhadhaiyē idhu kaattugiradhu.

19. pavulai patri pesthuvum agirippaavum enna mudivukku vandhaargal?

19 visaaranai mudindhuvittadhu enbadhai therivikkum vidhatthil agirippaavum pesthuvum elundhu nindraargal. kūdiyirundha anaivarum “angirundhu veliyē pōi, ‘indha manidhan marana dhandanaikkō sirai dhandanaikkō uriya endha kutratthaiyum seiyavillai’ endru oruvarukkoruvar pēsikkolla aarambitthaargal. pesthuvidam agirippaa, ‘indha manidhan rōma arasanidam mēlmuraiyīdu seidhirukkaavittaal ivanai vidudhalai panniyirukkalaam’ endraar.” (ap. 26:31, 32) appadiyaanaal, visaaranai seiyappatta manidhan nirabaraadhi endru avargalukku therindhirundhadhu. indha sambavatthukkuppin, kristhavargalai oru nalla kannōttatthil avargal paarkka aarambitthirukkalaam.

20. uyar adhigaarigalidam pavul saatchikodutthadhaal enna nanmaigal vilaindhana?

20 adhigaaram padaittha pesthuvum sari agirippaavum sari, kadavuludaiya arasaangatthai patriya nalla seidhiyai ētrukkondadhaaga theriyavillai. appadiyendraal, appōsthalan pavul avargalmun aajaraanadhil ēdhaavadhu prayōjanam irundhadhaa? irundhadhu! pavul, yūdhēyaavil irundha “raajaakkalukkum aalunargalukkum munnaal” aajaraanadhaaldhaan rōma adhigaarigalidam saatchikodukka mudindhadhu; matrapadi avargalidam saatchikodukka vaaippē irundhirukkaadhu. (lū. 21:12, 13) adhōdu, thunba kaalatthil pavul kaattiya unmaitthanmaiyum avarukku kidaittha anubavangalum sagōdhara sagōdharigalukku urchaagatthai thandhirukkum.—pili. 1:12-14.

21. naam prasanga vēlaiyil thodarndhu īdupaduvadhaal enna nanmaigalai peralaam?

21 indrum idhuvē unmai. prachinaigal, edhirppugal matthiyilum naam thodarndhu prasanga vēlaiyil īdupadumpōdhu pala nanmaigalai peralaam. sandhippadharku kadinamaana uyar adhigaarigalaikkūda sandhitthu saatchi kodukkalaam. adhumattumalla, nammudaiya unmaitthanmaiyai paarkkira sagōdhara sagōdharigal urchaagamadaindhu, munbaivida adhiga dhairiyamaagavum mulumaiyaagavum kadavuludaiya arasaangatthai patri saatchi kodukkalaam.

a porkkiyu pesthu—yūdhēyaavin aalunar” endra pettiyai, pakkam 199-il paarungal.

b “nyaayatthīrppu mēdai” enbadhu uyaramaana mēdaimīdhu pōdappattirundha oru naarkaaliyai kuritthadhu. nīdhibadhigal valangum thīrppē mudivaana thīrppu enbadhaiyum, adhai madhikka vēndum enbadhaiyum kaattavē adhu uyaramaana mēdaiyil vaikkappattadhu. yēsuvukku thīrppu valangum samayatthil pilaatthu nyaayatthīrppu mēdaiyildhaan utkaarndhirundhaar.

d irandaam ērōdhu agirippaa raajaa” endra pettiyai, pakkam 201-il paarungal.

e pavul oru kristhavaraaga irundhadhaal yēsudhaan mēsiyaa endru nambinaar. aanaal, yūdhargal yēsuvai ētrukkollaadhadhaal pavulai visuvaasadhrōgiyaaga paartthaargal.—ap. 21:21, 27, 28.

f “matthiyaana nēratthil” endru pavul sonnadhai patri baibil arinyar oruvar ippadi solgiraar: “payanam seigiravargal podhuvaaga matthiyaana vēlaiyil... sutterikkum veyil nēratthil... ōiveduppaargal. avasara vēlaiyaaga irundhaal mattumē ōivedukkaamal pōvaargal. adhanaal, kristhavargalai olitthukkattuvadhil pavul endhalavu thīviramaaga irundhaar enbadhu nandraaga therigiradhu.”