makkalidam saadhaaranamaaga pēsinaalē nammaal avargalidam saatchi kodukka mudiyum; ūliyatthaiyum sandhōshamaaga seiya mudiyum. aanaal, eppadiyaavadhu baibil vasanatthai kaatta vēndum alladhu baibil vishayangalai patri pēsa vēndum enbadhilēyē kuriyaaga irundhaal, naam padhattamaagividalaam. enna pēsa pōgirōm... eppadi pēsa pōgirōm... endrellaam kavalaippadaamal avargalmēl unmaiyilēyē akkarai kaattungal. (mat 22:39; pili 2:4) pēsikkondu irukkumpōdhu, nammudaiya nambikkaigalai patri solvadharku ēdhaavadhu oru vaaippu kidaitthaal adhai seivadharku nammidam niraiya karuvigal irukkindrana.

appadi oru vaaippu kidaikkumpōdhu, kīlē irukkira karuvigal eppadi udhavum?

“irumbai irumbu kūrmaiyaakkum”—pēsa aarambikka endra vīdiyōvai paartthuvittu, indha kēlvikku badhil sollungal:

pēsum kalaiyai valarkka enna mūndru padigal udhavum?