யோபு 30:1-31
30 பின்பு அவர்,
“இப்போது பார்த்தால்,வயதில் சிறியவர்கள்கூட என்னைக் கேலி செய்கிறார்கள்.*+அவர்களுடைய அப்பாக்கள் எதற்கும் லாயக்கில்லாதவர்கள்.என் ஆடுகளைக் காவல்காத்த நாய்களின் பக்கத்தில்கூட அவர்களை நான் விட்டிருக்க மாட்டேன்.
2 அவர்களுடைய கைகளால் எனக்கு என்ன பிரயோஜனம் இருந்தது?
அவர்களுடைய பலமெல்லாம் போய்விட்டதே.
3 சாப்பாடு தண்ணீர் இல்லாமல் இளைத்துப்போயிருக்கிறார்கள்.பாழாய்க் கிடக்கிற வறண்ட நிலத்தில் அலைந்து திரிகிறார்கள்.அங்குள்ள மண்ணை மென்று தின்கிறார்கள்.
4 உப்புக் கரிக்கும் இலைகளைப் புதர்களிலிருந்து பறிக்கிறார்கள்.காட்டுச்செடியின் கசப்பான வேரைப் பிடுங்கிச் சாப்பிடுகிறார்கள்.
5 அவர்கள் ஊரைவிட்டு விரட்டப்படுகிறார்கள்.+திருடர்களைப் பார்த்துக் கூச்சல் போடுவதுபோல் ஜனங்கள் அவர்களைப் பார்த்துக் கூச்சல் போடுகிறார்கள்.
6 அதனால் அவர்கள் பள்ளத்தாக்குகளில்* போய்க் குடியிருக்கிறார்கள்.நிலத்திலுள்ள பொந்துகளிலும் பாறை இடுக்குகளிலும் தங்குகிறார்கள்.
7 புதர்களுக்குள் இருந்து கதறுகிறார்கள்.முட்செடிகளுக்கு இடையில் கும்பல் கும்பலாகக் கூடியிருக்கிறார்கள்.
8 அவர்கள் அறிவில்லாதவர்களின் பிள்ளைகள், ஒன்றுக்கும் உதவாதவர்களுக்குப் பிறந்தவர்கள்.ஊரைவிட்டே துரத்தப்பட்டவர்கள்.
9 அப்படிப்பட்ட ஆட்கள் இப்போது என்னைக் கேலி செய்து பாட்டுப் பாடுகிறார்கள்.+என்னைப் பார்த்தாலே அவர்களுக்குக் கிண்டலாகத் தெரிகிறது.+
10 என்னை வெறுத்து ஒதுக்குகிறார்கள்.+முகத்தில் காறித் துப்புவதற்குக்கூட தயங்குவதில்லை.+
11 என்னால் எதுவும் பண்ண முடியாதபடி கடவுள் செய்துவிட்டார்; என்னைத் துவண்டுபோக வைத்துவிட்டார்.அதனால், அவர்கள் இன்னும் அதிகமாக என்னை ஆட்டிப்படைக்கிறார்கள்.*
12 என்னைத் தாக்குவதற்காக என்னுடைய வலது பக்கத்தில் கும்பலாக வருகிறார்கள்.என்னை ஓட ஓட விரட்டுகிறார்கள்.என்னை வளைத்துப் பிடித்து சாகடிப்பதற்காக வழியெல்லாம் முட்டுக்கட்டைகளைப் போடுகிறார்கள்.
13 நான் ஓடுகிற பாதைகளை நாசமாக்குகிறார்கள்.நான் தப்பிக்கவே முடியாதபடி செய்கிறார்கள்.+அவர்களைத் தடுக்க* யாருமே இல்லை.
14 பெரிதாகப் பிளந்து நிற்கும் மதில் வழியாக வருவதுபோல் பாய்ந்து வருகிறார்கள்.சீரழிவுக்குமேல் சீரழிவை உண்டாக்குகிறார்கள்.
15 எனக்குக் கதிகலங்குகிறது.என் கௌரவம் காற்றில் பறந்துவிட்டது.பிழைப்பேன் என்ற நம்பிக்கைகூட மேகம்போல் மறைந்துவிட்டது.
16 என் உயிர் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகப் போகிறது.+கஷ்ட காலம் என்னைப் பாடாய்ப் படுத்துகிறது.+
17 ராத்திரியில் வேதனை வாட்டியெடுக்கிறது.*+தீராத வலியில் துடிதுடிக்கிறேன்.+
18 நான் உடுத்தியிருக்கிற துணி ரொம்பப் பலமாக இழுக்கப்படுகிறது.*இறுக்கமான கழுத்துப்பட்டையைப் போல அது என் குரல்வளையை நெரிக்கிறது.
19 கடவுள் என்னைச் சேற்றில் தள்ளிவிட்டார்.நான் தூசி போலவும் சாம்பல் போலவும் ஆகிவிட்டேன்.
20 கடவுளே, உங்களிடம் கதறுகிறேன்; நீங்களோ கண்டுகொள்ளாமல் இருக்கிறீர்கள்.+உங்கள் முன்னால் எழுந்து நிற்கிறேன்; நீங்களோ பார்த்தும் பார்க்காததுபோல் இருக்கிறீர்கள்.
21 ஈவிரக்கமே இல்லாமல் என்னைக் கொடுமைப்படுத்துகிறீர்கள்.+பலமான உங்கள் கைகளால் ஓங்கி அடிக்கிறீர்கள்.
22 என்னைத் தூக்கிக் காற்றில் வீசுகிறீர்கள்.புயல்காற்றில் சுழற்றி அடிக்கிறீர்கள்.*
23 நீங்கள் என்னைச் சாகடிக்கப்போகிறீர்கள் என்று எனக்குத் தெரியும்.எல்லாரும் கடைசியில் போய்ச் சேரும் இடத்துக்கு என்னை அனுப்பப்போகிறீர்கள்.
24 ஆதரவற்ற ஒருவன் ஆபத்துக் காலத்தில் உதவிக்காகக் கதறும்போதுயாரும் அவன்மேல் கை ஓங்க மாட்டார்கள்.+
25 அவதிப்பட்ட ஜனங்களுக்காக நான் அழவில்லையா?
ஏழைகளுக்காக மனம் உருகவில்லையா?+
26 எனக்கு நல்லது நடக்கும் என்று நம்பினேன்; ஆனால் கெட்டதுதான் நடந்தது.என் வாழ்க்கை பிரகாசமாகும் என்று நினைத்தேன்; ஆனால் இருண்டுதான் போனது.
27 என் மனம் தவியாய்த் தவித்தது.கஷ்டத்துக்குமேல் கஷ்டம் வந்தது.
28 நான் சோகத்தோடு நடமாடுகிறேன்;+ என் வாழ்க்கையில் சூரியன் உதிப்பதே இல்லை.
எல்லாருக்கும் முன்னால் எழுந்து நின்று உதவிக்காகக் கதறுகிறேன்.
29 நரிகளுக்குச் சகோதரன் ஆனேன்.நெருப்புக்கோழிகளுக்கு நண்பன் ஆனேன்.+
30 என் தோலெல்லாம் கறுத்துப்போய் உரிந்து விழுந்தது.+என் உடம்பெல்லாம்* நெருப்பாய்க் கொதிக்கிறது.
31 துக்கம் கொண்டாடுவதற்கு மட்டும்தான் யாழை எடுக்கிறேன்.சோக கீதம் வாசிப்பதற்கு மட்டும்தான் குழலை எடுக்கிறேன்” என்றார்.
அடிக்குறிப்புகள்
^ வே.வா., “என்னைப் பார்த்துச் சிரிக்கிறார்கள்.”
^ அதாவது, “காட்டாற்றுப் பள்ளத்தாக்குகளில்.”
^ வே.வா., “தங்கள் கடிவாளத்தைக் கழற்றி வீசுகிறார்கள்.”
^ அல்லது, “அவர்களுக்கு உதவ.”
^ வே.வா., “ராத்திரியில் வலி என் எலும்புகளைத் துளைக்கிறது.”
^ அல்லது, “வேதனையின் கொடுமையால் அடையாளம் தெரியாதபடி ஆகிவிட்டேன்.”
^ அல்லது, “நொறுக்கிப் போடுகிறீர்கள்.”
^ நே.மொ., “எலும்பெல்லாம்.”
