‘స్నేహితుడు చేసే గాయాలు’

గలతీయలోని మొదటి శతాబ్దపు క్రైస్తవులను కాస్త సరిదిద్దాల్సిన అవసరముందని అపొస్తలుడైన పౌలు గుర్తించాడు. బహుశా వారిలో ఉక్రోష భావాలేమైనా ఉంటే వాటిని పోగొట్టాలని కావచ్చు, ఆయన ఇలా అన్నాడు: “నేను మీతో నిజమాడినందున మీకు శత్రువునైతినా?”​—⁠గలతీయులు 4:​16.

‘నిజం చెప్పడం’వల్ల పౌలు వారి శత్రువు కాలేదు. వాస్తవానికి ఆయన ఈ బైబిలు సూత్రానికి అనుగుణంగా ప్రవర్తిస్తున్నాడు: “మేలును కోరి స్నేహితుడు గాయములు చేయును.” (సామెతలు 27:⁠6) తప్పు చేసేవారి ఆత్మాభిమానం దెబ్బతింటుందని పౌలుకు తెలుసు. కానీ, తప్పుచేసిన వ్యక్తికి కావల్సిన క్రమశిక్షణను ఇవ్వకుండా ఉంటే అతనిపై యెహోవా దేవుని ప్రేమ వ్యక్తం కాకుండా అడ్డుకున్నట్లేనని కూడా ఆయనకు తెలుసు. (హెబ్రీయులు 12:5-7) అందుకే, మేలు కోరే ఒక స్నేహితుడిగా ముఖ్యంగా సంఘ చిరకాల సంక్షేమాన్ని కోరి, సరిదిద్దే హితబోధ చేయడానికి పౌలు వెనుకాడలేదు.

“మీరు వెళ్లి, సమస్త జనులను శిష్యులనుగా చేయుడి; నేను మీకు ఏ యే సంగతులను ఆజ్ఞాపించితినో వాటినన్నిటిని గైకొన వలెనని వారికి బోధించుడి” అని యేసు తమకిచ్చిన ఆదేశాన్ని నేడు యెహోవా సాక్షులు నెరవేరుస్తున్నారు. అలా చేయడంలో, ఈ యథార్థ క్రైస్తవులు సిద్ధాంతపరమైన తప్పులను, క్రైస్తవ విరుద్ధ ప్రవర్తనను, బహిర్గతం చేస్తూ వాటిని ఖండించే బైబిలు సత్యాల విషయంలో రాజీపడరు. (ఇటాలిక్కులు మావి) (మత్తయి 15:⁠9; 23:⁠9; 28:​19, 20; 1 కొరింథీయులు 6:​9, 10) ఇతరులు వారిని తిరస్కరించాల్సిన శత్రువుల్లా దృష్టించేలా కాకుండా, వారు నిజమైన స్నేహితుల్లా యథార్థమైన శ్రద్ధను చూపిస్తున్నారు.

దైవ ప్రేరేపిత అంతర్దృష్టితో కీర్తనకర్త ఇలా వ్రాశాడు: “నీతిమంతులు నన్ను కొట్టుట నాకు ఉపకారము, వారు నన్ను గద్దించుట నాకు తైలాభిషేకము, నేను అట్టి అభిషేకమును త్రోసివేయకుందును గాక.”​—⁠కీర్తన 141:⁠5.