Намунаи пешниҳодот
ПЕШНИҲОДИ 1
Сарсухан: Бисёри одамон бо дигарон ва ҳатто бо наздикони худ дағалона гап мезананд. Онҳо фикр намекунанд, ки дигарон аз онҳо хафа мешаванд.
Оят: Мс 15:4
Фикр: Мо бояд кӯшиш кунем, ки беҳтар шавем, то суханони мо мисли «дарахти ҳаёт» бошанд.
ПЕШНИҲОДИ 2
Сарсухан: Вақте падару модар ба фарзандаш хона тӯҳфа мекунанд, онҳо хабар гирифта меистанд.
Оят: Зб 113:24
Савол: Ба фикри шумо Худо аз ҳоли мо хабар дорад? Оё Ӯ ҳамин хел зиндагиро барои мо мехост? [fg дарси 5, сарх. 1, 2]
«ХУДОРО ГӮШ КУНЕД ВА ТО АБАД ЗИНДАГӢ КУНЕД»
Сарсухан: Вақте одамон мефаҳманд, ки бадбахтиҳое ки имрӯз рӯй медиҳанд, дар Китоби Муқаддас пешгӯӣ шуда буданд, ҳайрон мешаванд.
Оят: 2Тм 3:1–5
[расми саҳифаи 20-ро нишон диҳед. Дар охир аз одам пурсед: «Барои чӣ рӯзҳои мо “охирзамон” номида мешаванд?» Дар бораи вохӯрии оянда гапзанон кунед.]
ПЕШНИҲОДИ ХУДРО ТАЙЁР КУНЕД
Аз тарзи намунаҳои пешниҳодот истифода бурда пешниҳоди худро тайёр кунед.
