Яҳува беадолатиеро, ки дар ҳаққи ҷибъӯниён карда шуд, фаромӯш насохт (2Пш 21:1, 2).

Нуқраву тилло барои хунрезие, ки Шоул ва хонадонаш карданд, товон шуда наметавонист (4Мс 35:31, 33; 2Пш 21:3, 4).

Ҳафт писари Шоул барои барқарор кардани адолат кушта шуданд (2Пш 21:5, 6; it «Ҷибъӯн»).

Ҳангоми рӯ ба рӯ шудан бо беадолатӣ чӣ тавр фикрҳо аз Румиён 12:19–21 ба мо кумак мерасонанд?