Сулаймон барои сохтмони ибодатгоҳ масолеҳи беҳтаринро истифода бурд (3Пш 5:6, 17; w11 1.2 саҳ. 15).

Дар сохтмон одамони бисёр иштирок карданд (3Пш 5:13–16; it «Сидра»; «Ибодатгоҳ»).

Баъди ҳафт сол сохтмони ибодатгоҳ ба охир расид (3Пш 6:38; ба расми муқова нигаред).

Сулаймон ва халқи Исроил тавонистанд, ки ба Яҳува ибодатгоҳи зебое бино кунанд, чунки бо меҳру муҳаббат сохтанд. Афсӯс ки, насли ояндаи онҳо муҳаббаташонро ба ибодати пок гум карданд. Онҳо ибодатгоҳро нигоҳубин намекарданд ва охиру оқибат он нест карда шуд.

АЗ ХУД ПУРСЕД: «Чӣ тавр муҳаббатамро ба ибодати пок гум накунам?»