Одамон ҷамъ шуданд, то Эзроро, ки китоби Тавротро мехонд, гӯш кунанд (Нҳё 8:1, 2; w13 15.10 саҳ. 21, сарх. 2; ба расми муқова нигаред).

Он рӯзи хурсандӣ буд, барои ҳамин исроилиён бояд шодию дилхушӣ мекарданд, на ин ки аз гуноҳҳои пешинаашон зиқ мешуданд (Нҳё 8:9, 11, 12).

«Шодӣ аз ҷониби Яҳува қуввати дили» мост (Нҳё 8:10; w07 15.7 саҳ. 22, сарх. 9, 10).

АЗ ХУД ПУРСЕД: «Новобаста ба душвориҳои ҳаётам ман барои хурсандӣ чӣ сабабҳо дорам?»