Исо ба мо намунаи ибрат гузошт, то ки ҳамеша, хусусан дар вақти таъқиботу озмоиш, ба ӯ пайравӣ кунем (1Пт 2:21–23). Гарчанд Исоро паст мезаданд, ӯ ҳеҷ гоҳ, ҳатто вақте ки азоб мекашид, бо бадӣ ҷавоб намедод (Мқ 15:29–32). Чӣ ба Исо сабру тоқат мебахшид? Ӯ хоҳиши зиёд дошт, ки хости Яҳуваро ба ҷо орад (Юҳ 6:38). Ҳамчунин ӯ диққаташро ба «хурсандие, ки дар пеш буд», равона мекард (Ибр 12:2).

Вақте ки ба мо аз сабаби ба Яҳува содиқ буданамон муомилаи бад мекунанд, дар ҷавоб чӣ хел рафтор мекунем? Масеҳиёни ҳақиқӣ «дар ивази бадӣ бадӣ» намекунанд (Рм 12:14, 17). Барои ҳамин, вақте ки мо дар озмоишҳо чун Масеҳ рафтор мекунем, розигии Худоро ба даст меорем ва аз ин хеле хурсанд мешавем (Мт 5:10–12; 1Пт 4:12–14).

ВИДЕОНАВОРИ «НОМИ ЯҲУВА АЗ ҲАМА МУҲИМТАР АСТ»-РО ТАМОШО КУНЕД ВА БА САВОЛҲОИ ЗЕРИН ҶАВОБ ДИҲЕД:

• Хоҳар Пётсингер ҳангоми дар ҳабс танҳо нишастанаш вақти худро чӣ тавр истифода мебурд?

• Хоҳар ва бародар Пётсингер дар лагерҳои фашистӣ бо чӣ гуна азобу уқубат дучор шуданд?

• Чӣ ба онҳо кӯмак кард, ки ба азобҳо тоб оранд?