ГАНҶҲОИ КАЛОМИ ХУДО | ЭФСӮСИЁН 4–6
«Либоси ҷангиеро, ки аз Худост, пурра дар бар кунед»
Павлуси расул масеҳиёнро ба аскароне монанд кард, ки муборизаи тан ба тан мебаранд. Душманони мо «рӯҳҳои нопок» мебошанд. Мо ба назар заифу нотавон тобем ҳам, бо дастгирии Яҳува дар ин мубориза ғолиб омада метавонем. Барои ин ба мо «либоси ҷангиеро, ки аз Худост, пурра дар бар» кардан лозим аст.
Нависед, ки кадом қисми либоси ҷангиро дар расм мебинед ва он чиро тасвир мекунад.
БАРОИ МУЛОҲИЗА: Оё ман либоси ҷангиеро, ки аз Худост, пурра дар бар кардаам?
