Суҳбат дар мавзуъҳои гуногун яке аз тарзҳои хурсандибахш ва самараноки паҳн кардани хушхабар аст. Лекин, агар аз ҳад зиёд фикр кунем, ки дар бораи кадом мавзуи Китоби Муқаддас гап занем, сар кардани суҳбат душвор мегардад. Ба ҷойи ин беҳтараш ба ҳамсуҳбататон таваҷҷуҳи самимӣ нишон диҳед (Мт 22:39; Фп 2:4). Агар дар вақти суҳбат барои шаҳодат додан фурсати муносиб пайдо шавад, шумо метавонед аз маводе, ки барои хизмат пешбинӣ шудааст, истифода баред.

Чӣ тавр маводи зерин ба шумо кумак мекунад, ки бо шахс суҳбатро давом дода шаҳодат диҳед?

ВИДЕОНАВОРИ «ОҲАН ОҲАНРО ТЕЗ МЕКУНАД. САР КАРДАНИ СУҲБАТ»-РО ТАМОШО КУНЕД ВА БА САВОЛИ ЗЕРИН ҶАВОБ ДИҲЕД:

Кадом се қадам ба мо ёрдам мекунад, ки дар сар кардани суҳбат моҳир шавем?