Довуд гузошт, ки хоҳиши нодуруст дар дилаш инкишоф ёбад (2Пш 11:2–4; w21.06 саҳ. 17, сарх. 10).

Довуд аз ҳокимияташ суиистифода бурда гуноҳашро пинҳон кард (2Пш 11:5, 14, 15; w19.09 саҳ. 17, сарх. 15).

Довуд барои гуноҳаш азоби виҷдон мекашид (2Пш 12:9–12; w18.06 саҳ. 17, сарх. 7).

Мо бояд худдорӣ инкишоф диҳем, то ба чизҳои нопок нигоҳ накунем ва дар бораашон фикр накунем (Ғл 5:16, 22, 23). Яҳува тайёр аст, ки ба мо кумак кунад, то хоҳишҳои нопок бар мо ғолиб омада, дар диламон реша надавонанд.

АЗ ХУД ПУРСЕД: «Дар кадом мавридҳо ман бояд бештар ҷилави фикрҳоямро кашам?»