Довуд имконият меҷуст, ки ба дигарон меҳру вафо нишон диҳад (2Пш 9:1; w06 15.6 саҳ. 14, сарх. 6).

Вақте Довуд фаҳмид, ки Мефибӯшет ба кумак ниёз дорад, дарҳол амал кард (1Пш 20:15, 42; 2Пш 9:5–7; w05 15.5 саҳ. 17, сарх. 12).

Довуд Сиборо вазифадор кард, ки дар бораи мероси Мефибӯшет ғамхорӣ кунад (2Пш 9:9, 10; w02 15.2 саҳ. 14, сарх. 10).

Довуд ваъдаеро, ки ба Юнотон дода буд, фаромӯш накард. Мо низ бояд ба ҳамимононамон меҳру вафо нишон диҳем (Зб 41:1, 2; Пнм 19:17).