Одати шикоят кардан ба Яҳува маъқул нест (Ад 11:1; w01 15.6 саҳ. 17, сарх. 20)

Шахсоне, ки доимо шикоят мекунанд, худбину ношукранд (Ад 11:4–6; w06 15.7 саҳ. 15, сарх. 7)

Шикоят кардан дигаронро рӯҳафтода месозад (Ад 11:10–15; it «Ҷанҷол»)

Ҳарчанд исроилиён дар биёбон бо бисёр душвориҳо рӯ ба рӯ мешуданд, онҳо барои миннатдор будан сабабҳои хеле зиёд доштанд. Агар мо мунтазам дар бораи баракатҳое, ки Яҳува медиҳад, фикр кунем, аз шикоят кардан даргурез хоҳем буд.