Яҳува ба воситаи қуръапартоӣ дастур медод. Шояд қуръа партофтан муайян мекард, ки мулки ҳар як қабила тахминан дар куҷо ҷойгир мешавад (Юш 18:10; it «Ҳадду канор»)

Яҳува чора андешид, то пешгӯйие, ки Яъқуб пеш аз маргаш гуфта буд, иҷро шавад (Юш 19:1; it «Мерос»)

Яҳува ба исроилиён иҷозат дод, то худашон қарор кунанд, ки масоҳати мулки ҳар як қабила чӣ қадар мешавад (Юш 19:9; it «Ҳадду канор»)

Замини ваъдашуда тавре тақсим карда шуд, ки дар байни қабилаҳо ягон ҳасадхӯрӣ ё нофаҳмиҳо пайдо нашуданд. Чӣ тавр ин воқеа шуморо боварӣ мебахшад, ки Яҳува дар дунёи нав низ аз рӯйи адолат амал мекунад?