Яҳува ба Ҳизқиё гуфт, ки ӯ сиҳат намешавад (4Пш 20:1; ip-1 саҳ. 394, сарх. 23).

Ҳизқиё Яҳуваро илтимос кард, ки содиқии ӯро ба ёд орад (4Пш 20:2, 3; w17.03 саҳ. 21, сарх. 16).

Яҳува дуои Ҳизқиёро шунида ба ӯ ёрдам кард (4Пш 20:4–6; g01 22.7 саҳ. 13, сарх. 4).

Дуоҳои моро шунида Яҳува метавонад кореро кунад, ки, шояд, нияти кардани онро надошт. Чӣ тавр ин воқеа шуморо водор мекунад, ки аз таҳти дил дуо гуфтанро давом диҳед?