Тӯли солҳо Яҳува сокинони Яҳудоро огоҳ мекард, ки, агар аз корҳои бадашон нагарданд, ӯ аз онҳо рӯй мегардонад (4Пш 24:2, 3; w01 15.2 саҳ. 12, сарх. 2).

Яҳува бобилиёнро истифода бурда соли 607-и то милод Ерусалимро валангор кард (4Пш 25:8–10; w07 15.3 саҳ. 11, сарх. 10).

Яҳува ҳаёти касонеро, ки ба огоҳиҳояш гӯш доданд, наҷот дод (4Пш 25:11).

Тӯли даҳсолаҳо Яҳува сокинони заминро огоҳ карда истодааст, ки «худобехабарон»-ро доварӣ мекунад (2Пт 3:7).

АЗ ХУД ПУРСЕД: «Оё ман ҳар имкониятро истифода бурда ба дигарон ёрдам мекунам, ки ба огоҳии Худо гӯш диҳанд? (2Тм 4:2)».