Дар Матто бобҳои 8 ва 9 дар бораи хизмати Исо дар Ҷалил навишта шудааст. Исо одамонро шифо дода, на танҳо қуввати худ, балки муҳаббату дилсӯзиашро низ нишон медод. Ин чизи муҳим буд.

1. Исо махавиро шифо дод (Мт 8:1–3).

2. Исо хизматгори мирисадро сиҳат кард (Мт 8:5–13).

   Ӯ модарарӯси Петрусро шифо дод (Мт 8:14, 15).

   Ӯ девҳоро берун кард ва беморонро шифо дод (Мт 8:16, 17).

3. Исо девҳои бадхашмро берун карда, онҳоро ба галаи хукон равон кард (Мт 8:28–32).

4. Исо марди шалро шифо бахшид (Мт 9:1–8).

   Ӯ занеро, ки ба домани либосаш даст расонд, сиҳат кард ва духтари Ёирро зинда кард (Мт 9:18–26).

   Ӯ ду марди кӯр ва як марди гунгро шифо дод (Мт 9:27–34).

5. Исо ба ҳамаи шаҳру деҳаҳо рафта, одамонро аз ҳар гуна дарду беморӣ шифо медод (Мт 9:35, 36).

Чӣ тавр ман ба одамони гирду атроф бештар муҳаббат ва дилсӯзӣ нишон дода метавонам?