Ишаъё 16:1-14

  • Давоми паём (1–14)

16  Аз Селаъ бо роҳи биёбонБа кӯҳи духтари Сион,Ба ҳокими сарзамин, қӯчқор бифиристед.   Духтарони Мӯоб назди пастобҳои Арнӯн+Чун парандае хоҳанд буд, ки аз лонааш ронда шудааст.+   «Маслиҳат диҳед, қарорро амалӣ гардонед. Бигзор сояи ту дар нисфирӯзӣ чун торикии шаб бошад. Парокандагонро пинҳон намо ва гурезаҳоро таслим накун.   Бигзор парокандагони ман дар миёни ту сокин бошанд, эй Мӯоб. Барояшон аз дасти тороҷгар ниҳонгоҳе бош.+ Ситамгар мемирад,Тороҷ ба охир мерасадВа касоне, ки дигаронро поймол мекарданд, аз рӯйи замин нест мешаванд.   Он гоҳ тахт бар меҳру вафо устувор мегардад. Нишинандаи тахти хаймаи Довуд боваринок аст,+Ӯ аз рӯйи инсоф доварӣ мекунад ва адлро зуд ба амал меорад».+   Мо дар бораи ғурури Мӯоб, ки ҳақиқатан хеле мағрур аст,+Дар бораи ҳавобаландӣ, ғурур ва хашми ӯ, шунидаем,+Вале манманию даҳанкалонии ӯ пуч аст.   Аҳли Мӯоб ба ҳоли Мӯоб нола мекунад,Ҳамаи онҳо нола хоҳанд кард.+ Онҳое, ки мағлуб шудаанд, ба ёди кулчаҳои мавизии Қир-Ҳаросет оҳу нола мекунанд,+   Зеро киштзорҳои Ҳешбӯн+Ва токҳои Сибмо+ хушк шудаанд,Ҳокимони халқҳо шохаҳои суп-сурхи* онро таги по кардаанд. Он шохаҳо то Яъзир+ расида буданд,То биёбон паҳн шуда буданд. Навдаҳои он сабзида, то баҳр расида буд.   Аз ин сабаб ман барои токҳои Сибмо нола хоҳам кард, чуноне ки барои Яъзир мегирям. Бо ашкҳои худ шуморо, эй Ҳешбӯн ва Элъоле, тар мекунам,+Зеро нидоҳо дар мавсими меваҳои тобистон ва ғундоштани ҳосилатон ба охир расиданд*. 10  Хурсандиву сурур аз боғ рабуда шудВа суруду нидоҳои шодӣ дар токзорҳо шунида намешавад.+ Дигар касе дар чархуштҳо ангурро пахш намекунад,Зеро ман ба нидоҳо хотима бахшидам.+ 11  Барои ҳамин ботинам барои МӯобВа вуҷудам барои Қир-ҲаросетМисли торҳои чанг* нола мекунад.+ 12  Мӯоб ҷон канда дар баландӣ ибодат кунад ва рафта, дар муқаддасгоҳаш дуо гӯяд ҳам, фоидае нахоҳад буд.+ 13  Ин аст паёме, ки Яҳува пеш дар бораи Мӯоб гуфта буд. 14  Акнун бошад, Яҳува мегӯяд: «Дар миёни се сол, бо ҳисоби солҳои мардикор*, ҷалоли Мӯоб аз бесарусомонии зиёд ба хорӣ табдил меёбад ва бақияи халқаш хеле каму нотавон мешавад».+

Поварақҳо

Ё «шохаҳои пур аз ангури сурхи».
Ё, эҳтимол, «Зеро бар меваҳои тобистона ва ҳосили ту нидои ҷанг садо медиҳад».
Чанг — як навъ асбоби мусиқии торӣ.
Ё «ҳамон тавре ки мардикор сол мешуморад». Яъне расо дар миёни се сол.