Панднома 20:1-30
20 Аз шароб кас хандахариши мардум мешавад+ ва май одамро худсар месозад,+Ҳар кӣ саргарми онҳо шавад, хирадманд нест.+
2 Ҳайбати шоҳ мисли ғурриши шер аст,+Ҳар кӣ ғазаби ӯро биёрад, бо ҷони худ бозӣ мекунад.+
3 Аз ҷанҷол дур шудан барои инсон шараф аст,+Вале аҳмақон ба он ҳамроҳ мешаванд.+
4 Танбал зимистон шудгор намекунад,Аз ин рӯ дар мавсими дарав, вақти нодорӣ, аз дигарон металбад*.+
5 Андешаҳои* дили одам оби даруни чоҳ аст,Инсони рамузфаҳм* онҳоро кашида мебарорад.
6 Бисёриҳо лофи меҳру вафо мезананд,Вале кист, ки шахси бовафоро биёбад?
7 Росткор дар беайбӣ роҳ меравад,+Хушбахтанд фарзандонаш, ки баъд аз ӯ меоянд.+
8 Вақте подшоҳ бар курсии доварӣ мешинад,+Ӯ ҳар бадиро бо нигоҳи чашмонаш пароканда месозад.+
9 Магар касе гуфта метавонад:«Ман дили худро пок кардаам,+Аз гуноҳам тоза шудаам»?+
10 Сангҳои тарозу, ки вазнашон нодуруст бошад, ва андозаҳои дурӯғин —Ҳар ду дар назари Яҳува нафратовар аст.+
11 Ҳатто кӯдакро аз корҳояш шинохтан мумкин аст,Ки рафтораш поку дуруст аст ё не.+
12 Гӯши шунаво ва чашми бино —Ҳар ду офаридаи Яҳува аст.+
13 Ба хоб дил набанд, вагарна қашшоқ мешавӣ,+Чашмонатро кушо ва аз нон сер мешавӣ.+
14 Харидор мегӯяд: «Нағз нест, нағз нест!»Вале баъд рафта, аз харидаш лоф мезанад.+
15 Тилло ва марҷони* бисёре ҳаст,Аммо лабҳои доно аз онҳо қиматтар аст.+
16 Агар шахс кафили* ғарибе шавад,+ либоси ӯро бигир,Агар зомини зани бегона шавад, гаравашро бигир.+
17 Нони ҳаром* ширин аст,Вале ҳар кӣ онро бихӯрад, даҳонаш аз сангреза пур мешавад.+
18 Нақшаҳо бо маслиҳат амалӣ мешаванд+Ва ҳангоми ҷанг роҳбарии коршиносонро бояд ҷуст.+
19 Туҳматгар* сирро фош мекунад,+Пас, бо ғайбатдӯст ҳамнишин нашав.
20 Ҳар кӣ падару модарашро дашном диҳад*,Вақти торикӣ чароғаш хомӯш мешавад.+
21 Меросе, ки дар аввал бо чашмгуруснагӣ ба даст омадааст,Оқибаташ бобарака нест.+
22 Нагӯ: «Барои бадӣ қасос мегирам!»+
Ба Яҳува таваккал кун+ ва ӯ туро наҷот медиҳад.+
23 Сангҳои нодурусти тарозу дар назари Яҳува шумандВа тарозуи дурӯғин хуб нест.
24 Қадамҳои инсонро Яҳува роҳбарӣ мекунад.+
Магар инсон метавонад ба роҳи худ сарфаҳм равад?
25 Сабукфикрона муқаддас хондани чизе+Ва баъди назр кардан* андеша намудан дом аст барои инсон.+
26 Подшоҳи хирадманд бадкоронро бод карда, ҷудо мекунад+Ва чархи хирманкӯбиро аз болояшон мегузаронад.+
27 Нафаси инсон чароғи Яҳува аст,Ки ба дилу даруни кас равшанӣ меандозад.
28 Меҳру вафову ростӣ подшоҳро нигаҳбонӣ мекунад,+Меҳру вафо тахти ӯро устувор медорад.+
29 Зебу зинати ҷавонон қуввати онҳост,+Шукӯҳи пирон мӯйи сафедашон.+
30 Захми шаллоқ бадиро меронад+Ва латукӯб дилу дарунро тоза мекунад.
Поварақҳо
^ Ё, эҳтимол, «дар мавсими дарав ҳосил меҷӯяд, вале намеёбад».
^ Ё «Ниятҳои».
^ Ё «дақиқназар; дарунбин».
^ Кафил — он кӣ иҷрои кор ё пардохти чизеро ба ҷойи каси дигар ба зимма мегирад; зомин.
^ Ё «Ноне, ки бо фиреб ба даст омадааст».
^ Ё «Хабаркаш».
^ Ё «лаънат хонад».
