Шоҳсуруд 2:1-17
2 Ман як заъфарони одии соҳилВа савсани водиҳоям».+
2 «Ҷононаи ман дар миёни духтаронМисли савсанест дар миёни хорҳо».
3 «Азизи ман дар байни ҷавонписаронМисли дарахти себест дар миёни дарахтони ҷангал.
Дар ҳасрати онам, ки зери сояаш нишинам.
Меваи ӯ ба коми ман ширин аст.
4 Ӯ маро ба тарабхона бурдВа парчами муҳаббаташро бар сари ман паҳн кард.
5 Маро бо кулчаҳои мавизӣ+ тароват бахшед,Бо себҳо қувватам диҳед,Зеро аз ишқи ӯ беморам.
6 Дасти чапаш дар таги сарам астВа дасти росташ маро оғӯш мекунад.+
7 Эй духтарони Ерусалим,Шуморо бо ғизолон+ ва оҳувони саҳро қасам медиҳам:
Муҳаббатро, то худаш ҷӯш назанад, дар дилам бедор накунед ва наангезед.+
8 Овози азизи ман меояд!
Бубинед, ӯ кӯҳҳоро баромада, аз теппаҳо парида,Сӯйи ман меояд.
9 Азизи ман мисли ғизол ва оҳубарра аст.+
Ана ӯ дар пушти девори мо истодааст,Аз тиреза назар меандозад
Ва аз панҷара нигоҳ мекунад.
10 Азизам бо ман сухан ронда мегӯяд:
“Ҷононаам, бархез,Нозанинам, бо ман биё.
11 Бубин, зимистон* сипарӣ шуд,Боронгарӣ бас шуд.
12 Ғунчаҳои замин гул карданд,+Вақти токбурӣ расид,+Суруди мусича дар диёрамон ба гӯш мерасад.+
13 Ғӯраҳои аввали анҷир пухта истодаанд,+Токҳо гул карданд ва аз онҳо бӯйи хуш меояд.
Бархезу биё, ҷононаам,Нозанинам, бо ман биё.
14 Эй кабӯтари ман, ки дар сӯрохҳои кӯҳпораӣ+Ва дар ниҳонгоҳҳои шахӣ.
Рӯятро ба ман бинамо ва овозатро бишнавон,+Зеро овози ширин ва чеҳраи дилпазир дорӣ”».+
15 «Рӯбоҳҳоро қапед,Рӯбоҳбачаҳоро, ки токзорҳоро хароб мекунанд,Зеро токзорҳои мо шукуфтаанд».
16 «Дилдорам аз ман асту ман аз они ӯ.+
Ӯ дар миёни савсанҳо+ рама мечаронад.+
17 Пеш аз он ки бод бивазаду сояҳо бигрезанд,Зуд баргард, эй азизам,Мисли ғизол,+ мисли оҳубаррае+ бар кӯҳҳои ҷудоӣ*.
