Юшаъ 5:1-15

  • Хатна дар Ҷилҷол (1–9)

  • Ҷашни Иди Раҳоӣ; манн дигар пайдо намешавад (10–12)

  • Пешвои лашкари Яҳува (13–15)

5  Вақте ҳама подшоҳони амӯрӣ,+ ки дар канори ғарбии Урдун буданд, ва ҳама подшоҳони канъонӣ,+ ки дар соҳили баҳр буданд, шуниданд, ки Яҳува обҳои Урдунро дар пеши исроилиён хушк кард, то онҳо аз он гузаранд, дилҳояшон суст шуд+ ва вуҷудашонро тарси исроилиён фаро гирифт.+  Он вақт Яҳува ба Юшаъ гуфт: «Кордҳои чақмоқӣ бисоз ва мардони Исроилро бори дуюм хатна кун».+  Юшаъ кордҳои чақмоқӣ сохт ва мардони Исроилро дар Ҷибъӯт-Аролӯт* хатна кард.+  Ҳама мардоне, ки аз Миср берун омаданд, ҳама мардони ҷангӣ*, баъди аз Миср баромадан дар роҳи биёбон мурданд.+ Аз ин рӯ Юшаъ мардони исроилиро хатна кард,  зеро тамоми мардуме, ки аз Миср баромада буданд, хатнашуда буданд, вале мардуме, ки баъди аз Миср баромадан дар роҳи биёбон таваллуд шуданд, хатна нашуда буданд.  Исроилиён 40 сол дар биёбон роҳ рафтанд,+ то даме ки тамоми халқ, яъне мардони ҷангие, ки аз Миср баромада буданду ба гапи Яҳува гӯш надоданд, мурданд.+ Яҳува қасам хӯрда, ба онҳо гуфта буд, ки онҳо рӯйи заминеро, ки Яҳува ба бобоёнамон ваъда дода буд,+ намебинанд,+ яъне заминеро, ки дар он ширу асал ҷорист.+  Ӯ ба ҷойи онҳо писаронашонро ба ин замин овард.+ Юшаъ онҳоро хатна кард, зеро онҳо дар роҳи биёбон хатна нашуда буданд.  Вақте онҳо хатна кардани ҳама мардумро тамом карданд, халқ то сиҳат шудани мардон дар ҷойи худ, дар хаймагоҳ, монд.  Сипас Яҳува ба Юшаъ гуфт: «Имрӯз ман нанги Мисрро аз шумо дур кардам». Аз ин рӯ он ҷо то ба имрӯз Ҷилҷол* ном гирифтааст.+ 10  Хаймагоҳи исроилиён дар Ҷилҷол монд ва онҳо дар рӯзи 14-уми моҳ,+ бегоҳӣ, дар даштҳои Ериҳӯ Иди Раҳоиро ҷашн гирифтанд. 11  Исроилиён як рӯз пас аз Иди Раҳоӣ аз ҳосили замин хӯрданро сар карданд. Онҳо он рӯз нони бехамиртуруш+ ва хӯшабирён хӯрданд. 12  Аз он рӯзе ки исроилиён аз ҳосили замин хӯрданро сар карданд, манн дигар пайдо нашуд.+ Дар он сол исроилиён дигар манн неву ҳосили замини Канъонро мехӯрданд.+ 13  Вақте Юшаъ дар наздикии Ериҳӯ буд, чашмонашро боло бардошта, мардеро дид,+ ки дар рӯ ба рӯйи ӯ меистод ва шамшери бараҳна дар даст дошт.+ Юшаъ наздаш рафта, аз вай пурсид: «Ту аз мо ҳастӣ ё аз душманони мо?» 14  Вай дар ҷавоб гуфт: «На ину на он, балки ман пешвои лашкари Яҳува ҳастам».+ Инро шунида Юшаъ рӯ ба замин афтоду ба ӯ таъзим намуд ва гуфт: «Хоҷаам ба бандааш чӣ гуфтан мехоҳад?» 15  Пешвои лашкари Яҳува ба Юшаъ ҷавоб дод: «Пойпӯшатро аз пойҳоят бикаш, зеро ҷое, ки ту бар он истодаӣ, макони пок аст». Юшаъ дарҳол ҳамин тавр кард.+

Поварақҳо

Маънояш «теппаи ғилофакҳо».
Ё «мардони синну соли ҳарбӣ».
Маънояш «дур кардан; ғелондан».