Ғалотиён 5:1-26
5 Масеҳ моро барои чунин озодӣ озод кард, аз ин рӯ устувор бошед+ ва нагузоред, ки боз ба гардани шумо юғи* ғуломӣ гузоранд.+
2 Ман, Павлус, ба шумо мегӯям, ки, агар хатна шавед, аз Масеҳ ба шумо ҳеҷ фоидае нест.+
3 Ба ҳар касе, ки хатна мекунад, ман бори дигар шаҳодат медиҳам, ки вай вазифадор аст тамоми Шариатро ба ҷо орад.+
4 Шумо, ки мекӯшед ба воситаи шариат росткор дониста шавед,+ аз Масеҳ ҷудо гаштаед, шумо аз лутфу марҳамати ӯ дур шудаед.
5 Мо бошем, ба воситаи рӯҳ ва дар асоси имон бесаброна интизорем, ки дар назари Худо росткор гардем.
6 Агар бо Исои Масеҳ якдил бошем, на хатна арзиш дораду на бехатнагӣ,+ балки имон, ки ба воситаи муҳаббат амал мекунад.
7 Шумо нағз медавидед,+ кӣ шуморо аз итоат ба ростӣ боздошт?
8 Чунин андешаронӣ аз ҷониби Даъватгари шумо нест.
9 Андак хамиртуруш тамоми хамирро туруш мекунад.+
10 Ман дилпурам, ки шумо, ки бо Ҳазратамон якдилед,+ бо ман ҳамфикр мешавед. Вале касе, ки дар байни шумо душвориҳоро ба миён меорад,+ ҳар кӣ ҳам бошад, мувофиқи рафтораш сазо мегирад.
11 Эй бародарон, агар ман то ҳол хатнаро эълон мекарда бошам, пас, барои чӣ гирифтори озорам? Дар он сурат сутуни азоб* дигар барои ҳеҷ кас монеа намешуд.+
12 Онҳое, ки аз пайи гумроҳ сохтани шумоянд, худро ахта кунанд* ҳам, мешавад.
13 Эй бародарон, шумо ба озодӣ даъват шудаед, фақат ки ин озодиро барои қонеъ кардани хоҳишҳои ҷисм истифода набаред,+ балки ба якдигар бо муҳаббат хизмат кунед.+
14 Тамоми Шариат дар амри зерин ҷамъбаст шудааст: «Ёри худро мисли худ дӯст дор».+
15 Вале, агар якдигарро газида мехӯрда бошед,+ эҳтиёт шавед, ки аз дасти якдигар нобуд нашавед.+
16 Ман ба шумо мегӯям: аз рӯйи рӯҳ рафтор кунед,+ он гоҳ ягон хоҳиши ҷисмро иҷро намекунед.+
17 Ҷисм аз сабаби хоҳишҳояш муқобили рӯҳ аст, рӯҳ бошад, муқобили ҷисм. Онҳо ба якдигар муқобиланд, бинобар ин шумо он чиро, ки мехоҳед, карда наметавонед.+
18 Лекин, агар роҳнамоятон рӯҳ бошад, шумо тобеи шариат нестед.
19 Корҳои ҷисм маълуманд, ки инҳоянд: зино*,+ нопокӣ, беҳаёгӣ*,+
20 бутпарастӣ, сеҳру ҷоду*,+ душманӣ, ҷанҷол, рашк, қаҳру ғазаб, баҳсу кашокаш, ҷудоиҳо, пайравӣ ба таълимоти инсонӣ,
21 ҳасад, бадмастӣ,+ айшу нӯш ва монанди инҳо.+ Шуморо пешакӣ аз ин чизҳо огоҳ мекунам, чи тавре ки аллакай огоҳ карда будам — кунандагони чунин корҳо Подшоҳии Худоро мерос намегиранд.+
22 Самари рӯҳ бошад, ин аст: муҳаббат, хурсандӣ, осоиштагӣ, пурсабрӣ, меҳрубонӣ, некуӣ,+ имон,
23 нармдилӣ* ва худдорӣ.+ Бар зидди ин гуна хислатҳо қонуне нест.
24 Беш аз ин, онҳое, ки аз они Исои Масеҳанд, ҷисми худро бо майлу ҳавасҳояш ба сутун мехкӯб кардаанд.+
25 Агар рӯҳ роҳнамои мо бошад, пас, биёед аз рӯйи ҳидояти он рафтор кунем.+
26 Биёед худпараст нашавем,+ якдигарро ба рақобат тела надиҳем+ ва ба ҳамдигар ҳасад набарем.
Поварақҳо
^ Юғ — олати чӯбин ё оҳанине, ки ба китфи одам гузошта, аз ду тараф бор меовезанд. Онро ҳамчунин барои ҷуфтронӣ ё боркашонӣ ба гардани ҳайвонот мегузоранд.
^ Яъне узвҳои ҷинсияшонро бурида партоянд. Дар ин ҳол онҳо барои иҷро кардани Шариат, ки тарафдораш буданд, ношоям мешуданд.
^ Ё «мулоимӣ».
