Ҳушаъ 5:1-15
-
Доварии Эфроим ва Яҳудо (1–15)
5 «Инро бишнавед, эй коҳинон!+
Диққат диҳед, эй хонадони Исроил!
Гӯш кунед, эй хонадони подшоҳ!
Шумо доварӣ карда мешавед,Чунки доме дар МисфоВа тӯре бар Тобӯр+ ҳастед.
2 Гумроҳон* дар куштор ғӯтидаанд,Ман ҳамаи онҳоро огоҳ* мекунам.
3 Ман Эфроимро медонамВа Исроил аз назари ман пинҳон нест.
Ту, эй Эфроим, бешармона зино мекунӣ,Исроил худро нопок кардааст.+
4 Корҳояшон намегузорад, ки сӯйи Худои худ баргарданд,Зеро рӯҳи зино дар байни онҳост+Ва онҳо Яҳуваро намешиносанд.
5 Ифтихори Исроил бар зиддаш шаҳодат додааст,+Ҳам Исроил ва ҳам Эфроим ба гуноҳи худ пешпо хӯрдаандВа Яҳудо низ бо онҳо пешпо хӯрдааст.+
6 Онҳо бо рамаи гӯсфандону говони худ ба ҷустуҷӯйи Яҳува омаданд,Аммо ӯро наёфтанд.
Ӯ аз онҳо дур шудааст.+
7 Онҳо ба Яҳува хиёнат карданд,+Зеро ба писарони бегона падар шуданд.
Ҳоло, моҳе нагузашта, онҳо бо ҳиссаашон* фурӯ бурда мешаванд.
8 Дар Ҷибъо шох+ ва дар Ромо+ шайпур навозед!
Дар Байт-Овин+ барои ҷанг наъра занед!
Мо аз паси туем, эй Бинёмин!
9 Эй Эфроим, туро дар рӯзи ҷазо дида ба даҳшат меоянд.+
Ана, ман ба қабилаҳои Исроил хабар додам, ки бо онҳо чӣ мешавад.
10 Мирони Яҳудо мисли касонеянд, ки сарҳади заминҳоро мекӯчонанд.+
Ман бар онҳо ғазаби худро мисли об мерезам.
11 Ба Эфроим зулму ситам карданд, ӯро аз рӯйи адолат шикаст доданд,Зеро ӯ хост, ки аз пайи душманаш биравад.+
12 Ман барои Эфроим мисли куя будамВа барои хонадони Яҳудо сабаби пӯсиш гаштам.
13 Вақте Эфроим бемории худ ва Яҳудо захми худро дид,Эфроим назди Ошур рафт+ ва назди подшоҳи бузург кас фиристод.
Аммо ӯ натавонист туро шифо бахшадВа ба захми ту дармон шавад.
14 Ман барои Эфроим мисли шери ҷавонВа барои хонадони Яҳудо мисли шери пурзӯр хоҳам буд.
Ман онҳоро пора мекунам ва меравам,+Онҳоро мебарам ва касе халос намекунад.+
15 Ман ба макони худ бармегардам ва дар он ҷо мемонам, то даме ки онҳо натиҷаи гуноҳашонро чашанд.
Пас аз ин онҳо маро ҷӯё мешаванд, то ба онҳо рӯйи хуш диҳам.+
Азоб ки кашанд, маро меҷӯянд».+
