Ҳушаъ 6:1-11
6 «Биёед сӯйи Яҳува баргардем,Зеро ӯ, ки моро пора-пора кардааст,+ шифо низ хоҳад дод,Ӯ, ки моро зарба задааст, захмҳои моро хоҳад баст.
2 Баъд аз ду рӯз ӯ моро ҷон мебахшад,Дар рӯзи сеюм ба по мехезонадВа мо пеши назари ӯ зиндагӣ хоҳем кард.
3 Мо дониш хоҳем гирифт, боғайратона дониши Яҳуваро хоҳем ҷуст.
Чуноне ки дамидани субҳ ҳатмиву ногузир аст, ӯ низ ҳатман меояд,Ӯ назди мо мисли борон меояд,Мисли борони баҳор, ки заминро сероб мекунад».
4 «Бо ту чӣ кор кунам, эй Эфроим?
Бо ту чӣ кунам, эй Яҳудо?
Охир, меҳру вафои шумо мисли абрҳои саҳар аст,Мисли шабнамест, ки зуд нопадид мешавад.
5 Аз ин рӯ ман онҳоро ба воситаи пайғамбарон зарба мезанам,+Бо суханони даҳони худ мекушам.+
Ҳукмҳои ман дар ҳаққи шумо мисли нур хоҳанд дурахшид,+
6 Зеро ман аз меҳру вафо* хурсанд мешавам, на аз қурбонӣ,Аз худошиносии шумо шод мегардам, на аз қурбониҳои сӯхтанӣ.+
7 Вале онҳо, ки одамони хокиянд, аҳдро шикастанд,+Дар сарзаминашон ба ман хиёнат карданд.
8 Ҷилъод шаҳри бадкорон аст,+Он пур аз пайи хун аст.+
9 Гурӯҳи коҳинон мисли дастаҳои ғоратгарон аст, ки дар сари роҳи кас камин мегиранд.
Онҳо дар роҳи Шакем+ одам мекушанд,Зеро ки бадкирдоранд.
10 Ман дар хонадони Исроил шоҳиди чизи қабеҳе шудам.
Эфроим дар он ҷо зино мекунад,+Исроил худро нопок кардааст.+
11 Вале барои ту, эй Яҳудо, дарав дар пеш аст,Дар он вақт ман асирони халқамро бармегардонам».+
Поварақҳо
^ Ё «раҳму шафқат».
