2 Таслӯникиён 1:1-12
1 Ман, Павлус, ҳамроҳи Силвонус* ва Тимотиюс+ ба ҷамоати шаҳри Таслӯникӣ, ки бо Падарамон Худо ва Ҳазратамон Исои Масеҳ* ягонагӣ доранд, чунин менависам:
2 Лутфу осоиштагии Падарамон Худо ва Ҳазратамон Исои Масеҳ бо шумо бод!
3 Эй бародарон, мо бояд ҳамеша барои шумо Худоро шукр гӯем ва ин дуруст аст, зеро имони шумо мустаҳкамтар ва муҳаббати ҳар яки шумо ба якдигар зиёд шуда истодааст.+
4 Мо дар ҷамоатҳои Худо бо шумо фахр мекунем,+ зеро дар ҳамаи озору душвориҳо истодагариву имонатон маълум аст.+
5 Ин далели доварии одилонаи Худост. Ба воситаи он шумо сазовори Подшоҳии Худо шуморида мешавед, ки ҳоло барояш азоб кашида истодаед.+
6 Дар назари Худо аз рӯйи адлу инсоф аст, ки озордеҳони шуморо озор диҳад.+
7 Лекин, вақте ки Ҳазрати Исо бо фариштагони пурқудраташ+ дар алангаи оташ аз осмон ошкор мешавад,+ шумо, ки ранҷу озор мебинед, ва ҳамчунин мо сабукӣ меёбем.
8 Он гоҳ ӯ аз худобехабарон ва касоне, ки ба хушхабари Ҳазратамон Исо итоат намекунанд, қасос мегирад.+
9 Ин шахсон ба нобудии абадӣ маҳкум шуда, аз пеши назари Ҳазратамон нест мешаванд+ ва дигар қудрати бузурги ӯро намебинанд.
10 Вақте ки Ҳазратамон омада, бо покони худ ҷалол меёбад, ҳамаи имондорон ба ваҷд меоянд ва шумо ҳам дар қатори онҳо мешавед, зеро ба шаҳодати мо имон овардед.
11 Барои ҳамин мо доимо дар ҳаққи шумо дуо мегӯем, то Худои мо шуморо сазовори даъваташ донад.+ Бигзор Худо тамоми некиеро, ки ният кардааст, бо қудрату тавоноияш бикунаду шуморо дар корҳои имонатон комёб гардонад.
12 Бо ин роҳ номи Ҳазратамон Исои Масеҳ дар шумо ҷалол меёбаду шумо, ки бо ӯ ягонагӣ доред, аз рӯйи лутфи Худои мо ва Ҳазратамон Исои Масеҳ ҷалол меёбед.
