4 Мӯсо 24:1-25

  • Масали сеюми Билъом (1–11)

  • Масали чоруми Билъом (12–25)

24  Вақте Билъом дид, ки баракат додани исроилиён дар назари Яҳува писанд аст, ӯ дигар барои ҷустани фолҳои бад нарафт,+ балки ба биёбон рӯ овард.  Билъом чашмони худро бардошта, дид, ки исроилиён қабила ба қабила хайма задаанд+ ва рӯҳи Худо бар ӯ фаромад.+  Он гоҳ ӯ ин масалро ба забон овард:+ «Ин аст суханони Билъоми писари Баӯр,Гуфтори касе, ки чашмонаш воз шудааст,   Гапҳои касе, ки сухани Худоро мешунавад,Рӯъёи Худои Тавоноро* дидаастВа бо чашмони кушода ба ӯ саҷда кардааст:+   Чӣ зебост хаймаҳои ту, эй Яъқуб,Ва маконҳои зистат, эй Исроил!+   Онҳо мисли водиҳоеанд, ки дуру дароз тӯл кашидаанд,+Мисли боғҳои назди дарё,Мисли дарахтони уде, ки Яҳува шинондааст,Ва мисли дарахтони сидрае, ки назди ҷӯй мерӯянд.   Аз ду сатили чармини ӯ об мечакад,Тухмии* ӯ назди обҳои зиёд кошта шудааст.+ Подшоҳи ӯ+ аз Аҷаҷ бузургтар мешавад+Ва подшоҳиаш пурзӯр мегардад.+   Худо ӯро аз Миср берун меорад,Ӯ барояшон мисли шохҳои гови ёбоӣ аст. Исроил халқҳоро фурӯ мебарад ва душманонашро як луқма мекунад,+Устухонҳои онҳоро хоида мепартояд ва худашонро тирборон мекунад.   Ӯ хобидааст ва мисли шер дароз кашидааст,Кӣ ҷуръат мекунад, ки шерро хезонад? Касоне, ки бароят баракат мехоҳанд, баракат меёбандВа касоне, ки туро лаънат мехонанд, гирифтори лаънат мешаванд».+ 10  Он гоҳ хашми Болоқ бар Билъом аланга зад ва ӯ масхараомез қарсақ зада гуфт: «Ман туро барои дуои бад кардани* душманонам даъват намудам,+ ту бошӣ, се бор аст, ки онҳоро дуои нек кардӣ*. 11  Акнун зудтар ба хонаат бирав. Ман туро хеле сарбаланд карданӣ будам,+ лекин Яҳува туро аз мукофот маҳрум кард». 12  Билъом дар ҷавоб ба Болоқ гуфт: «Охир, ман ба хабаррасонҳои ту гуфта будам: 13  “Ҳатто агар Болоқ хонаи пур аз нуқраву тиллояшро ба ман диҳад, ман наметавонам аз пеши худ* кори хуб ё баде кунам ва аз амри Яҳува берун бароям. Ман фақат ҳамон чизеро мегӯям, ки Яҳува ба ман гуфтааст”.+ 14  Ҳоло бошад, ман назди халқи худ меравам. Биё ва ман ба ту мегӯям, ки ин халқ дар оянда* бо халқи ту чӣ кор мекунад». 15  Ва ӯ ин масалро ба забон овард:+ «Ин аст суханони Билъоми писари Баӯр,Гуфтори касе, ки чашмонаш воз шудааст,+ 16  Гапи касе, ки сухани Худоро мешунавадВа дониши Худои Таолоро дорад,Суханони касе, ки рӯъёи Худои Тавоноро дидаастВа бо чашмони кушода ба ӯ саҷда кардааст: 17  Ман ӯро хоҳам дид, аммо на ҳозир,Ман ба ӯ назар хоҳам дӯхт, вале на ба ин қарибӣ. Ситорае+ аз Яъқуб берун меоядВа чӯбдасте+ аз Исроил.+ Ӯ ҳатман пешонии Мӯобро+ зада мешиканадВа сари ҳамаи писарони бадҷаҳлро мекафонад. 18  Вақте Исроил далерии худро нишон медиҳад,Адӯм аз они вай мешавад+Ва Сеир+ моли душманон мегардад.+ 19  Аз Яъқуб забткунанда ба майдон меояд,+Ӯ ҳар касеро, ки дар шаҳр зинда мемонад, несту нобуд месозад». 20  Вақте ӯ Амолеқро дид, масалашро давом дода гуфт: «Амолеқ дар миёни халқҳо аввалин буд,+Вале оқибат нобуд мегардад».+ 21  Вақте қениёнро+ дид, масалашро давом дода гуфт: «Ҷойи зисти ту мустаҳкам аст ва маконат бар кӯҳпора бино шудааст. 22  Вале касе Қойинро оташ мезанад. Боз чӣ қадар мондааст, ки Ошур туро ба асирӣ барад?» 23  Ӯ масалашро давом дода гуфт: «Эй вой! Вақте Худо ин корро мекунад, кӣ зинда мемонад? 24  Киштиҳо аз соҳили Киттим+ меоянд,Ба Ошур+ зулм мекунанд,Ба Эбар ситам менамоянд. Вале худи ӯ низ пурра нобуд мешавад». 25  Сипас Билъом+ бархоста, ба макони худ баргашт. Болоқ низ бо роҳи худ рафт.

Поварақҳо

Ё «Абарқудратро».
Ё «Насли».
Ё «лаънат хондани».
Ё «барои онҳо баракат хостӣ».
Ё «аз дили худ».
Ё «дар охири рӯзҳо».