«Мусо ҳамаи суханони Худовандро навишт»

(Хуруҷ 24:4).

«Дониёл бар бистари худ хобе ва рӯъёҳои сари худро дид; он гоҳ хобро навишта, асли масъаларо баён кард»

(Дониёл 7:1).

«Чун шумо каломи Худоро аз мо шунида қабул кардед, онро на ҳамчун каломи одамизод қабул кардед, балки ҳамчун каломи Худо, ки он дар ҳақиқат чунин аст»

(1 Таслӯникиён 2:13).

«Тамоми Навиштаҳо аз рӯи илҳоми илоҳист ва барои омӯзиш... фоиданок аст»

(2 Тимотиюс 3:16).

«Нубувват ба ҳасби иродаи одамизод ба забон ронда нашудааст, балки муқаддасони Худо, бо таҳрики Рӯҳулқудс, онро ба забон рондаанд»

(2 Петрус 1:21).