«Аз ин тааҷҷуб накунед: зеро соате мерасад, ки ҳамаи онҳое ки дар қабр мебошанд, овози Ӯро хоҳанд шунид ва берун хоҳанд омад»

(Юҳанно 5:28, 29).

«Ҳам барои одилон ва ҳам барои золимон эҳёи мурдагон дар пеш аст»

(Аъмол 24:15).

«Бигзор мурдагони Ту зинда шаванд, майитҳои ман бархезанд! Эй сокинони хок, бедор шавед ва тараннум намоед!... Ва замин мурдагонро берун хоҳад афканд»

(Ишаъё 26:19).