Аз пушти беитоатии Одаму Ҳавво мо гунаҳкор шудем, барои ҳамин имрӯз азоб мекашему мемирем a. Вале мо ноилоҷ нестем. Яҳува чора андешид, то моро ба воситаи Писараш, Исои Масеҳ, аз чанголи гуноҳу марг халос кунад. Дар Китоби Муқаддас гуфта мешавад, ки Исо ҳаёташро қурбон карда, барои гуноҳи инсони аввалин товон дод. Ӯ бо баҳои ҷони худ одамизодро аз банди гуноҳу марг озод кард. (Матто 20:28-ро хонед.) Исо метавонист дар рӯйи замин ҷовидона зиндагӣ кунад, вале аз ин имконият даст кашид, то одамон баракатҳоеро, ки Одаму Ҳавво аз даст доданд, соҳиб шаванд. Исо товон дода, инчунин нишон дод, ки то чӣ андоза ӯву Яҳува моро дӯст медоранд. Ин дарс миннатдории шуморо барои марги Исо бештар мегардонад.

1. Мо имрӯз аз қурбонии Исо чӣ фоида мегирем?

Мо ки гунаҳкорем, Яҳуваро бисёр хафа мекунем. Вале, агар аз таҳти дил пушаймон шавем ва ба воситаи Исои Масеҳ аз Худо бахшиш пурсему кӯшиш кунем, ки хатоямонро такрор накунем, бо Яҳува дӯст мешавем (1 Юҳанно 2:1). Дар Китоби Муқаддас гуфта шудааст: «Масеҳ як бор ва барои ҳамеша барои гуноҳҳои мо мурд, росткор ҷони худро барои бадкорон фидо кард, то шуморо сӯйи Худо роҳнамоӣ кунад» (1 Петрус 3:18).

2. Мо дар оянда аз қурбонии Исо чӣ манфиат мегирем?

Яҳува Исоро барои он фиристод, ки ҳаёти комилашро қурбон кунад, «то ҳар кӣ ба ӯ [Исо] имон дошта бошад, нобуд нашавад, балки соҳиби ҳаёти ҷовидонӣ гардад» (Юҳанно 3:16). Қурбонии Исо аст, ки Яҳува ба наздикӣ натиҷаи беитоатии Одамро бартараф мекунад. Агар мо ба ин қурбонӣ имон дошта бошем, дар биҳишти рӯйи замин то абад зиндагӣ карда метавонем (Ишаъё 65:21–23).

 БЕШТАР ФАҲМЕД

3. Қурбонии Исо моро аз банди гуноҳ ва марг халос мекунад

1. А. Одам шахси комиле буд, ки гапи Худоро гӯш накарда, одамизодро ба гуноҳу марг гирифтор кард

2. Б. Исо шахси комиле буд, ки ба гапи Худо гӯш дода, ба одамизод комилӣ ва ҳаёти абадӣ меорад

4. Қурбонии Исо ба тамоми инсоният манфиат меорад

 5. Қурбонии Исо ҳадияи Яҳува барои шумост

Дӯстони Яҳува қурбонии Исоро ҳадия меҳисобанд. Ғалотиён 2:20-ро хонед, сипас ба саволи зерин ҷавоб диҳед:

• Чӣ тавр Павлуси расул нишон дод, ки қурбонии Масеҳ ҳадия барои ӯст?

Баъди гуноҳи Одам ӯву наслаш ба марг маҳкум шуданд. Вале Яҳува Писарашро ба марг супурд, то шумо ҷовидона зиста тавонед.

Ҳангоми хондани оятҳои зерин тасаввур кунед, ки дарду азоби Исоро дида, Яҳува чӣ ҳис кард. Юҳанно 19:1–7, 16–18-ро хонед, сипас саволи зеринро дида бароед:

• Вақте фаҳмидед, ки Яҳува ва Исо бароятон чӣ кор карданд, ин ба шумо чӣ хел таъсир кард?

 ФИКРҲОИ АСОСӢ

Яҳува дар асоси қурбонии Исо гуноҳҳои моро мебахшад ва сӯйи ҳаёти ҷовидонӣ роҳ мекушояд.

Такрор

• Чаро Исо мурд?

• Чаро ҳаёти комили Исо «товони мувофиқ» буд?

• Шумо аз қурбонии Исо чӣ манфиат мегиред?