Дар бораи шунавандагон фикр кунед. Андеша ронед, ки чаро ба одамон шунидани маълумоте, ки ба онҳо расонданиед, муҳим аст ва кадом фикрҳои мавзӯъ ба онҳо бештар кӯмак мекунанд.

Дар давоми баромадатон чӣ тавр ба кор бурдани маслиҳатҳоро нишон диҳед. Шахс бояд аз аввал фаҳмад, ки суханонатон ба ӯ чӣ фоида меоранд. Умумӣ гап назанед. Ҳангоми муҳокимаи фикрҳои асосӣ аниқу равшан нишон диҳед, ки чӣ тавр онҳоро дар амал истифода бурдан мумкин аст.