ตอน​นี้​พยาน​พระ​ยะโฮวา​เกือบ 47,000 คน​ไม่​มี​บ้าน​อยู่​เพราะ​สงคราม​ที่​เกิด​ขึ้น​ใน​ยูเครน หลาย​คน​หนี​ไป​ยัง​พื้น​ที่​ที่​ปลอด​ภัย​กว่า​ใน​ประเทศ ซึ่ง​มี​พี่​น้อง​ร่วม​ความ​เชื่อ​คอย​ดู​แล​เรื่อง​เสื้อ​ผ้า อาหาร ที่​อยู่​อาศัย และ​สิ่ง​จำเป็น​อื่น​ ๆ ถึง​แม้​พี่​น้อง​เหล่า​นั้น​กำลัง​เจอ​ปัญหา​เศรษฐกิจ​เหมือน​กัน แต่​พวก​เขา​ก็​ยินดี​ช่วย​พี่​น้อง​ที่​มี​ความ​จำเป็น​มาก​กว่า

โอลฮา​กับ​สามี​ของ​เธอ​ที่​ไม่​ได้​เป็น​พยาน​ฯ​​อยู่​ใน​เมือง​อู​มัน ประเทศ​ยูเครน ใน​ช่วง 2 เดือน​แรก​ที่​มี​สงคราม พวก​เขา​ได้​ต้อนรับ​พี่​น้อง​ถึง 300 คน พี่​น้อง​ส่วน​ใหญ่​มา​พัก​ที่​บ้าน​ของ​พวก​เขา 1 คืน แล้ว​ก็​เดิน​ทาง​ต่อ โอลฮา​มัก​จะ​ได้​ข่าว​กลาง​ดึก​ว่า​จะ​มี​แขก​มา​พัก​ที่​บ้าน​และ​มี​เวลา​แค่​นิด​เดียว​ก่อน​ที่​แขก​จะ​มา​ถึง มี​อยู่​ครั้ง​หนึ่ง​เธอ​ต้อนรับ​พี่​น้อง​ถึง 22 คน​พร้อม​กัน ประสบการณ์​แบบ​นี้​ช่วย​ให้​สตานิสลาฟ ลูก​ชาย​ของ​โอลฮา​ที่​อายุ 18 ปี​ได้​เรียน​ที่​จะ​แสดง​ความ​มี​น้ำใจ​ด้วย เขา​ต้อง​นอน​บน​พื้น​บ่อย​ ๆ ​เพื่อ​ให้​พี่​น้อง​ได้​นอน​ใน​ห้อง​นอน​ของ​เขา

โอลฮา​บอก​ว่า “ฉัน​ดีใจ​มาก​ที่​มี​โอกาส​ได้​ช่วย​คน​ของ​พระ​ยะโฮวา​ใน​ช่วง​ที่​ยาก​ลำบาก​แบบ​นี้ ฉัน​มี​ความ​สุข​จริง​ ๆ”

ใน​ช่วง​เวลา​เพียง 5 อาทิตย์ อันเดรีย​กับ​ลุดมีลา​ภรรยา​ของ​เขา​ได้​ต้อนรับ​พี่​น้อง 200 คน และ​มี​คืน​หนึ่ง​พวก​เขา​ต้อนรับ​พี่​น้อง 18 คน​พร้อม​กัน​ที​เดียว อันเดรีย​เล่า​ว่า “เรา​ทำ​ตาม​คำ​แนะ​นำ​ของ​สาขา​ที่​ให้​เก็บ​อาหาร​ไว้​บ้าง เรา​มี​อาหาร​พอ​สำหรับ​พี่​น้อง​ที่​มา​พัก​ประมาณ 1 อาทิตย์​ครึ่ง และ​พวก​พี่​น้อง​จะ​เขียน​การ์ด​ทิ้ง​ไว้​ให้​เรา​พร้อม​กับ​เงิน แล้ว​เรา​ก็​ใช้​เงิน​นั้น​ซื้อ​อาหาร​สำหรับ​แขก​ชุด​ต่อ​ไป คณะ​กรรมการ​บรรเทา​ทุกข์​ก็​แบ่ง​อาหาร​มา​ให้​เรา​ด้วย เรา​เลย​ไม่​ขาด​สิ่ง​จำเป็น​อะไร”

ใน​เดือน​มีนาคม วีตา​ซึ่ง​อยู่​ใน​เมือง​อีวาโน-ฟรังคิฟสค์​ย้าย​ออก​จาก​อพาร์ตเมนต์​ของ​เธอ​ไป​อยู่​กับ​น้อง​สาว​เพื่อ​ให้​พี่​น้อง​ที่​อพยพ​ใช้​ห้อง​ของ​เธอ​ได้ เธอ​บอก​ว่า “ฉัน​ไม่​คิด​ว่า​มัน​เป็น​การ​เสีย​สละ แต่​มัน​เป็น​การ​แสดง​ความ​รัก สิ่ง​ที่​ฉัน​ทำ​เพื่อ​พี่​น้อง​ทำ​ให้​ฉัน​มี​ความ​สุข เรา​ทุก​คน​เป็น​ครอบครัว​เดียว​กัน”

นาตาเลีย​อยู่​กับ​สามี​และ​ลูก​สาว​ชื่อ​ฮาเบรียลา​ใน​เมือง​เทอร์โนพิล ทั้ง​สาม​คน​ต้อง​ตก​งาน​ตอน​ที่​สงคราม​เริ่ม​ขึ้น​และ​ตอน​นี้​ต้อง​ใช้​เงิน​เก็บ​เพื่อ​ดู​แล​ตัว​เอง ถึงอย่างนั้น พวก​เขา​ก็​ยัง​เต็ม​ใจ​ต้อนรับ​พี่​น้อง​หญิง​คน​หนึ่ง​ที่​อพยพ​มา​กับ​ลูก​สาว​ที่​พิการ

นาตาเลีย​บอก​ว่า “ฉัน​จำ​ประสบการณ์​ของ​พี่​น้อง​หญิง​ใน​แอฟริกา​ได้ เธอ​ยาก​จน​แต่​ก็​ยัง​ต้อนรับ​พี่​น้อง 14 คน​ตอน​ที่​มี​การ​ประชุม​ใหญ่ และ​ไม่​มี​สัก​คน​ที่​ขาด​สิ่ง​จำเป็น” ประสบการณ์​นี้​ช่วย​ให้​นาตาเลีย​คิด​ถึง​การ​ช่วยเหลือ​พี่​น้อง​ที่​มี​ความ​จำเป็น​มาก​กว่า

แม้​พี่​น้อง​ของ​เรา​ใน​ยูเครน​กำลัง​ลำบาก​มาก แต่​พวก​เขา​ก็​ฉลาด​และ​วางใจ​ใน​พระ​ยะโฮวา และ​ยัง “มี​น้ำใจ​ต้อนรับ​แขก”—โรม 12:13