ผม​เกิด​ใน​ปี 1983 ตอน​เด็ก ๆ ผม​ก็​มี​ชีวิต​เหมือน​คน​อื่น​นั่น​แหละ แต่​พอ​ผม 10 ขวบ ผม​ก็​เริ่ม​มี​อาการ​เจ็บ​ไป​ทั้ง​ตัว สอง​ปี​ต่อ​มา มี​อยู่​วัน​หนึ่ง​ผม​ตื่น​ขึ้น​มา​แล้ว​ก็​ขยับ​ตัว​ไม่​ได้​เลย ผม​พยายาม​ขยับ​ขา​เท่าไหร่​แต่​มัน​ก็​ไม่​มี​แรง​เลย ตั้ง​แต่​วัน​นั้น​ผม​ก็​เดิน​ไม่​ได้​อีก​เลย​ครับ แต่​ไม่​ใช่​แค่​นั้น ร่าง​กาย​ของ​ผม​หยุด​โต ตอน​นี้​ผม​ยัง​ตัว​เล็ก​เหมือน​เด็ก​อยู่​เลย

หลัง​จาก​ที่​ผม​ป่วย​และ​อยู่​ติด​บ้าน​มา 2-3 เดือน​ก็​มี​พยาน​ฯ ผู้​หญิง 2 คน​มา​ที่​บ้าน​ของ​ผม ปกติ​แล้ว​เวลา​มี​ใคร​มา ผม​ก็​จะ​ชอบ​ไป​แอบ แต่​พอ​พยาน​ฯ 2 คน​นี้​มา​ที่​บ้าน ผม​ก็​ไม่​ได้​หนี​ไป​ไหน พวก​เขา​พูด​ถึง​สวน​อุทยาน​ซึ่ง​ทำ​ให้​ผม​คิด​ถึง​สิ่ง​ที่​ผม​เคย​ได้​ยิน​ตั้ง​แต่​ตอน​อายุ 5 ขวบ ตอน​นั้น​มี​มิชชันนารี​คน​หนึ่ง​ชื่อ​เจทโทร​จาก​ประเทศ​ซูรินาเม​มา​เยี่ยม​ที่​หมู่​บ้าน​เรา​เดือน​ละ​ครั้ง เขา​สอน​คัมภีร์​ไบเบิล​ให้​พ่อ​ของ​ผม​ด้วย เจทโทร​ดี​กับ​ผม​มาก ผม​ชอบ​เขา​มาก​ครับ ใน​ตอน​นั้น​ปู่​กับ​ย่า​ของ​ผม​ก็​พา​ผม​ไป​ที่​การ​ประชุม​ของ​พยาน​ฯ บาง​ครั้ง​ด้วย พอ​ฟลอเรนซ์​หนึ่ง​ใน​พยาน​ฯ 2 คน​ที่​มา​หา​ผม​ที่​บ้าน​ถาม​ผม​ว่า​อยาก​ศึกษา​คัมภีร์​ไบเบิล​ไหม ผม​ก็​เลย​ตอบ​ตก​ลง​ทันที

หลัง​จาก​นั้น​ฟลอเรนซ์​กลับ​มา​เยี่ยม​ผม​กับ​จัสทัส​สามี​ของ​เธอ แล้ว​พวก​เขา​ก็​เริ่ม​ศึกษา​คัมภีร์​ไบเบิล​กับ​ผม พวก​เขา​สังเกต​ว่า​ผม​อ่าน​หนังสือ​ไม่​ออก พวก​เขา​ก็​เลย​สอน​ผม​ให้​อ่าน​หนังสือ​เป็น ไม่​นาน​ผม​ก็​เริ่ม​อ่าน​หนังสือ​เอง​ได้ แต่​หลัง​จาก​นั้น​พวก​เขา​ก็​บอก​กับ​ผม​ว่า​พวก​เขา​ได้​รับ​มอบหมาย​ให้​ไป​รับใช้​ที่​ซูรินาเม ก็​เลย​ไม่​เหลือ​ใคร​ใน​ออ​รี​เอลา​ที่​จะ​ศึกษา​กับ​ผม​ต่อ​ได้ แต่​ผม​ดีใจ​ที่​พระ​ยะโฮวา​ไม่​เคย​ลืม​ผม​เลย

ไม่​นาน​หลัง​จาก​นั้น​ก็​มี​ไพโอเนียร์​ที่​ชื่อ​ฟลอยด์​มา​ที่​ออ​รี​เอลา ตอน​ที่​เขา​กำลัง​ประกาศ​ตาม​กระท่อม​ใน​หมู่​บ้าน​ของ​เรา เขา​ก็​ได้​มา​เจอ​ผม พอ​เขา​พูด​ถึง​การ​ศึกษา​คัมภีร์​ไบเบิล ผม​ก็​ยิ้ม เขา​ถาม​ผม​ว่า “ทำไม​คุณ​ถึง​ยิ้ม​ล่ะ?” ผม​ก็​บอก​เขา​ว่า​ก็​เพราะ​ผม​เคย​ศึกษา​จุลสาร​พระ​ผู้​สร้าง​ทรง​เรียก​ร้อง​อะไร​จาก​เรา? จบ​แล้ว และ​ได้​เริ่ม​ศึกษา​หนังสือ​ความ​รู้​ซึ่ง​นำ​ไป​สู่​ชีวิต​นิรันดร์ *แล้ว​ด้วย แล้ว​ผม​ก็​อธิบาย​ว่า​ทำไม​ถึง​ไม่​ได้​ศึกษา​ต่อ ฟลอยด์​เลย​ศึกษา​หนังสือ​ความ​รู้ กับ​ผม​จน​จบ​เล่ม แต่​แล้ว​ไม่​นาน​เขา​ก็​ถูก​มอบหมาย​ไป​รับใช้​ที่​อื่น แล้ว​ก็​ไม่​มี​ใคร​มา​ศึกษา​กับ​ผม​อีก

 ใน​ปี 2004 มี​ไพโอเนียร์​พิเศษ 2 คน​ชื่อ​แก​รน​วิลล์​กับ​โจชัว​ถูก​ส่ง​มา​ที่​ออ​รี​เอลา พวก​เขา​ไป​ประกาศ​ตาม​กระท่อม​ใน​หมู่​บ้าน​แล้ว​ก็​ได้​มา​เจอ​ผม พอ​พวก​เขา​ถาม​ผม​ว่า​อยาก​ศึกษา​คัมภีร์​ไบเบิล​ไหม ผม​ก็​ยิ้ม แล้ว​ผม​ก็​ขอ​ให้​พวก​เขา​ศึกษา​หนังสือ​ความ​รู้ กับ​ผม​ตั้ง​แต่​ต้น​อีก​ครั้ง​หนึ่ง ผม​อยาก​รู้​ว่า​พวก​เขา​จะ​สอน​ผม​เหมือน​กับ​คน​ก่อน ๆ ไหม แก​รน​วิลล์​บอก​ผม​ว่า​ใน​หมู่​บ้าน​จะ​มี​การ​จัด​ประชุม ผม​ไม่​เคย​ออก​จาก​บ้าน​มา​เกือบ 10 ปี​แล้ว แต่​พอ​เขา​พูด​ถึง​เรื่อง​นี้​ผม​ก็​อยาก​ไป ผม​ต้อง​นั่ง​รถ​เข็น แกรนวิลล์​ก็​เลย​มา​รับ​ผม​และ​ช่วย​เข็น​ผม​ไป​ที่​หอ​ประชุม

ไม่​นาน​หลัง​จาก​นั้น แก​รน​วิลล์​ก็​ชวน​ผม​ให้​สมัคร​โรง​เรียน​การ​รับใช้​ตาม​ระบอบ​ของ​พระเจ้า เขา​พูด​กับ​ผม​ว่า “ถึง​คุณ​จะ​พิการ แต่​คุณ​ก็​ยัง​พูด​ได้​นะ เดี๋ยว​วัน​หนึ่ง​คุณ​จะ​ได้​บรรยาย​สาธารณะ​แน่ ๆ” คำ​พูด​ของ​เขา​ทำ​ให้​ผม​มี​กำลังใจ​และ​มั่น​ใจ​มาก​ขึ้น

ผม​เริ่ม​ไป​ประกาศ​ด้วย​กัน​กับ​แก​รน​วิลล์ แต่​ถนน​หลาย​เส้น​ใน​หมู่​บ้าน​มัน​ขรุขระ​มาก​จน​นั่ง​รถ​เข็น​ไม่​ไหว ผม​ก็​เลย​ขอ​แก​รน​วิลล์​ให้​ช่วย​เอา​ผม​ไป​ใส่​ใน​รถ​เข็น​ล้อ​เดียว​ที่​เอา​ไว้​ขน​ของ แล้ว​พา​ผม​ไป​ไหน​มา​ไหน มัน​เวิร์ค​มาก​ครับ แล้ว​ใน​เดือน​เมษายน ปี 2005 ผม​ก็​ได้​รับ​บัพติศมา หลัง​จาก​นั้น​ไม่​นาน พี่​น้อง​ก็​ฝึก​ผม​ให้​ดู​แล​หนังสือ​ของ​ประชาคม​และ​ดู​แล​เครื่อง​เสียง​ใน​หอ​ประชุม​ด้วย

ใน​ปี 2007 พ่อ​ผม​เจอ​อุบัติเหตุ​ตอน​ที่​นั่ง​อยู่​บน​เรือ​และ​เสีย​ชีวิต ผม​เสียใจ​มาก และ​ทั้ง​ครอบครัว​ก็​ช็อค​มาก​ครับ แก​รน​วิลล์​อธิษฐาน​ด้วย​กัน​กับ​เรา​และ​อ่าน​ข้อ​คัมภีร์​ที่​ให้​กำลังใจ​เรา สอง​ปี​หลัง​จาก​นั้น เรา​ก็​มา​เจอ​เรื่อง​ที่​ทำ​ให้​เสียใจ​อีก แก​รน​วิลล์​เจอ​อุบัติเหตุ​ตอน​นั่ง​เรือ​และ​เสีย​ชีวิต​เหมือน​กัน

ประชาคม​เล็ก ๆ ของ​เรา​รู้สึก​เศร้า​มาก เรา​ไม่​เหลือ​ผู้​ดู​แล​เลย แล้ว​ก็​มี​ผู้​ช่วย​งาน​รับใช้​แค่ 1 คน การ​จาก​ไป​ของ​แก​รน​วิลล์​ทำ​ให้​ผม​เสียใจ​มาก เขา​เป็น​เพื่อน​รัก​ของ​ผม เขา​คอย​ช่วย​ผม​มา​ตลอด​ให้​สนิท​กับ​พระ​ยะโฮวา​และ​คอย​ช่วย​เรื่อง​อื่น ๆ ที่​จำเป็น หลัง​จาก​ที่​เขา​ตาย ผม​ได้​รับ​มอบหมาย​ให้​อ่าน​หอสังเกตการณ์ ใน​การ​ประชุม พอ​ผม​อ่าน​ได้​แค่ 2 ข้อ น้ำตา​ก็​เริ่ม​ไหล​ออก​มา แล้ว​ผม​ก็​ร้องไห้​ไม่​หยุด จน​ผม​ต้อง​ลง​มา​จาก​เวที

พอ​มี​พี่​น้อง​จาก​ประชาคม​อื่น​มา​ช่วย​เรา​ที่​ออ​รี​เอลา ผม​ก็​เริ่ม​รู้สึก​ดี​ขึ้น นอก​จาก​นั้น สำนักงาน​สาขา​ก็​ส่ง​ไพโอเนียร์​พิเศษ​ที่​ชื่อ​โคโจ​มา​ช่วย​เรา​ด้วย ผม​มี​ความ​สุข​มาก​ที่​แม่​ของ​ผม​และ​น้อง​ชาย​ได้​ศึกษา​คัมภีร์​ไบเบิล​และ​รับ​บัพติศมา​ด้วย แล้ว​ใน​เดือน​มีนาคม 2015 ผม​ก็​ถูก​แต่ง​ตั้ง​ให้​เป็น​ผู้​ช่วย​งาน​รับใช้ พอ​ผ่าน​ไป​ได้​สัก​พัก ผม​ก็​ได้​บรรยาย​สาธารณะ​เป็น​ครั้ง​แรก วัน​นั้น​ผม​มอง​ย้อน​กลับ​ไป​และ​ก็​ยิ้ม​ทั้ง​น้ำตา​ตอน​ที่​คิด​ถึง​สิ่ง​ที่​แก​รน​วิลล์​เคย​พูด​กับ​ผม​เมื่อ​หลาย​ปี​ก่อน​ว่า “เดี๋ยว​วัน​หนึ่ง​คุณ​จะ​ได้​บรรยาย​สาธารณะ​แน่ ๆ”

พอ​ได้​ดู​รายการ​โทรทัศน์ JW ผม​ก็​ได้​เห็น​ว่า​มี​พี่​น้อง​หลาย​คน​ที่​เจอ​ปัญหา​คล้าย ๆ กัน​กับ​ผม ถึง​พวก​เขา​จะ​พิการ แต่​พวก​เขา​ก็​มี​ความ​สุข​และ​ทำ​อะไร​ได้​ตั้ง​หลาย​อย่าง ผม​ก็​ยัง​ทำ​อะไร​ได้​หลาย​อย่าง​เหมือน​กัน ผม​อยาก​ให้​พระ​ยะโฮวา​มาก​ที่​สุด​เท่า​ที่​ผม​จะ​ทำ​ได้ ผม​ก็​เลย​สมัคร​เป็น​ไพโอเนียร์​ประจำ และ​ใน​เดือน​กันยายน 2019 ผม​ก็​ได้​ยิน​ข่าว​ที่​ผม​ไม่​คิด​ไม่​ฝัน​เลย ผม​ถูก​แต่ง​ตั้ง​เป็น​ผู้​ดู​แล​ใน​ประชาคม​ของ​เรา​ซึ่ง​มี​ผู้​ประกาศ​ประมาณ 40 คน

ผม​รู้สึก​ขอบคุณ​พี่​น้อง​ทุก​คน​ที่​ได้​ศึกษา​กับ​ผม​และ​ช่วย​ผม​ให้​ทำ​งาน​รับใช้​พระ​ยะโฮวา​ได้ และ​ยิ่ง​กว่า​อะไร​ทั้ง​หมด ผม​รู้สึก​ขอบคุณ​และ​ดีใจ​ที่​พระ​ยะโฮวา​ไม่​เคย​ลืม​ผม​เลย