ป้า​โต​ที่​เมือง​กราซ​ประเทศ​ออสเตรีย ตอน​อายุ 7 ขวบ​ป้า​ถูก​ส่ง​ไป​โรง​เรียน​สอน​ศาสนา แต่​ป้า​ตกใจ​มาก​ที่​เห็น​พวก​นัก​บวช​กับ​แม่ชี​มี​อะไร​กัน แม่​เลย​ให้​ป้า​ออก​จาก​โรง​เรียน​นี้​ทั้ง ๆ ที่​ยัง​อยู่​ไม่​ถึง​หนึ่ง​ปี

ต่อ​มา​ป้า​ก็​เข้า​โรง​เรียน​ประจำ คืน​หนึ่ง พ่อ​พา​ป้า​ออก​จาก​โรง​เรียน​ไป​ที่​ที่​ปลอด​ภัย​เพราะ​เมือง​กราซ​กำลัง​ถูก​ระเบิด​ถล่ม​อย่าง​หนัก เรา​หนี​ไป​หลบ​ภัย​ที่​หมู่​บ้าน​ชลาดมิง ทันที​ที่​เรา​เข้า​มา​ถึง​หมู่​บ้าน​และ​ข้าม​สะพาน สะพาน​ก็​โดน​ระเบิด อีก​ครั้ง​หนึ่ง ฝูง​บิน​ต่ำ​ยิง​ใส่​ป้า​กับ​ยาย​ของ​ป้า​กลาง​สนาม​บ้าน​เรา พอ​สงคราม​จบ​ลง ดู​เหมือน​ว่า​ทั้ง​คริสตจักร​และ​รัฐบาล​ทำ​ให้​เรา​ผิด​หวัง​สุด ๆ

ใน​ปี 1950 พยาน​พระ​ยะโฮวา​เริ่ม​มา​สอน​คัมภีร์​ไบเบิล​ให้​แม่​ของ​ป้า ป้า​ชอบ​นั่ง​ฟัง​ด้วย​และ​ถึง​กับ​ไป​ประชุม​เป็น​เพื่อน​แม่​บาง​ครั้ง แม่​เชื่อ​มั่น​ว่า​พยาน​พระ​ยะโฮวา​สอน​ความ​จริง แล้ว​แม่​ก็​รับ​บัพติศมา​ใน​ปี 1952

ตอน​นั้น ป้า​รู้สึก​ว่า​ประชาคม​ที่​เรา​ไป​ประชุม​เป็น​เหมือน​สโมสร​สำหรับ​พวก​ยาย​แก่ ๆ แต่​ต่อ​มา​เรา​ได้​ไป​อีก​ประชาคม​หนึ่ง​ที่​มี​เด็ก ๆ และ​วัยรุ่น​เยอะ​มาก มัน​ไม่​ใช่​สโมสร​ของ​ยาย​แก่ ๆ เลย พอ​กลับ​ไป​ที่​เมือง​กราซ​ป้า​เลย​เริ่ม​ไป​ประชุม​เป็น​ประจำ และ​ไม่​นาน​ป้า​ก็​เชื่อ​เหมือน​กัน​ว่า​สิ่ง​ที่​ได้​เรียน​คือ​ความ​จริง ป้า​ได้​มา​รู้​จัก​พระ​ยะโฮวา​ว่า​เป็น​พระเจ้า​ที่​ช่วยเหลือ​ผู้​รับใช้​ของ​พระองค์​เสมอ ถึง​แม้​บาง​ครั้ง​เรา​อาจ​รู้สึก​ว่า​เรา​เหลือ​ตัว​คน​เดียว​และ​ต้อง​สู้​กับ​ปัญหา​ที่​ดู​เหมือน​ไม่​มี​ทาง​แก้​ได้ แต่​พระ​ยะโฮวา​ก็​อยู่​ข้าง​เรา​เสมอ พระองค์​ไม่​มี​วัน​ทิ้ง​เรา—สดุดี 3:5, 6

ป้า​อยาก​บอก​ความ​จริง​นี้​กับ​คน​อื่น คน​แรก​ที่​ป้าบ​อก​คือ​พี่ ๆ น้อง ๆ ของ​ป้า​เอง พี่​สาว 4 คน​ของ​ป้า​ออก​จาก​บ้าน​ไป​ทำ​งาน​เป็น​ครู​สอน​หนังสือ​และ​อยู่​กัน​คน​ละ​หมู่​บ้าน ป้า​ไป​หา​พวก​เขา​ที่​บ้าน​และ​ชวน​มา​ศึกษา​คัมภีร์​ไบเบิล ใน​ที่​สุด พี่​ น้อง​ทั้ง​หมด​ของ​ป้า​ก็​มา​เรียน​คัมภีร์​ไบเบิล​และ​เข้า​มา​เป็น​พยาน​ฯ

อาทิตย์​ที่ 2 ที่​ป้า​ไป​ประกาศ ป้า​ได้​เจอ​กับ​ผู้​หญิง​คน​หนึ่ง​อายุ​ประมาณ 30 ป้า​สอน​คัมภีร์​ไบเบิล​ให้​เธอ เธอ​ก้าว​หน้า​ดี​มาก การ​นำ​การ​ศึกษา​ครั้ง​นั้น​มี​ผล​กับ​ความ​เชื่อ​ของ​ป้า​มาก เพราะ​อะไร​น่ะ​เหรอ? ไม่​เคย​มี​ใคร​นำ​การ​ศึกษา​กับ​ป้า​มา​ก่อน ตอน​ที่​ป้า​ไป​สอน​ผู้​หญิง​คน​นี้ ป้า​เลย​ต้อง​เตรียม​ดี ๆ ทุก​ครั้ง มัน​เหมือน​กับ​ป้า​ต้อง​สอน​ตัว​เอง​ก่อน​แล้ว​ค่อย​ไป​สอน​นัก​ศึกษา​ได้ การ​ทำ​แบบ​นี้​ช่วย​ป้า​ให้​เข้าใจ​ความ​จริง​ลึกซึ้ง​ขึ้น ใน​เดือน​เมษายน 1954 ป้า​ก็​แสดง​สัญลักษณ์​การ​อุทิศ​ตัว​ให้​พระ​ยะโฮวา​โดย​รับ​บัพติศมา หลัง​จาก​นั้น ผู้​หญิง​คน​นี้​ก็​รับ​บัพติศมา และ​ต่อ​มา​สามี​กับ​ลูก​ชาย 2 คน​ของ​เธอ​ก็​รับ​บัพติศมา​ด้วย

ปี 1955 ป้า​ได้​เข้า​ร่วม​การ​ประชุม​นานา​ชาติ​ที่​เยอรมนี ฝรั่งเศส และ​อังกฤษ ตอน​ที่​ป้า​อยู่​ลอนดอน ป้า​ได้​พบ​กับ​อัลเบิร์ต ชโรเดอร์ เขา​เป็น​ผู้​สอน​ที่​โรง​เรียน​กิเลียด​และ​ต่อ​มา​เขา​เป็น​สมาชิก​คณะ​กรรมการ​ปกครอง ตอน​ที่​เรา​เดิน​ดู​ใน​พิพิธภัณฑสถาน​แห่ง​บริเตน พี่​น้อง​ชโรเดอร์​ชี้​ให้​เรา​ดู​สำเนา​คัมภีร์​ไบเบิล​หลาย​ฉบับ ใน​นั้น​มี​ชื่อ​ของ​พระเจ้า​ใน​อักษร​ฮีบรู พี่​น้อง​ชโรเดอร์​อธิบาย​ว่า​สำเนา​ที่​มี​ชื่อ​ของ​พระเจ้า​นั้น​สำคัญ​ขนาด​ไหน ป้า​รู้สึก​ประทับใจ​มาก และ​นี่​ทำ​ให้​ป้า​รู้สึก​รัก​พระ​ยะโฮวา​และ​รัก​ความ​จริง​มาก​ขึ้น ป้า​เลย​ยิ่ง​ตั้งใจ​มาก​ขึ้น​ที่​จะ​ประกาศ​ความ​จริง​ใน​คัมภีร์​ไบเบิล​ให้​คน​อื่น​รู้

ป้า​เริ่ม​รับใช้​เต็ม​เวลา​เป็น​ไพโอเนียร์​วัน​ที่ 1 มกราคม 1956 และ​อีก 4 เดือน​ต่อ​มา​ป้า​ได้​รับ​เชิญ​ให้​เป็น​ไพโอเนียร์​พิเศษ​ใน​ออสเตรีย และ​ได้​รับ​มอบหมาย​ให้​ไป​รับใช้​ที่​เมือง​มิสเทลบาค ตอน​นั้น​ไม่​มี​พยาน​ฯ ใน​เมือง​นี้​ซัก​คน แล้ว​ป้า​ก็​เจอ​ปัญหา​อย่าง​หนึ่ง ป้า​กับ​คู่​ไพโอเนียร์​นิสัย​ต่าง​กัน​มาก ป้า​อายุ​เกือบ 19 และ​เป็น​เด็ก​ใน​เมือง ส่วน​คู่​ไพโอเนียร์​เป็น​สาว​ชนบท​อายุ 25 ป้า​ชอบ​ตื่น​สาย ๆ ส่วน​เธอ​ชอบ​ตื่น​แต่​เช้า​มืด ป้า​ชอบ​นอน​ดึก ส่วน​เธอ​อยาก​เข้า​นอน​แต่​หัว​วัน ถึง​จะ​เป็น​อย่าง​นั้น เรา​สอง​คน​พยายาม​ใช้​หลักการ​ของ​คัมภีร์​ไบเบิล​และ​เป็น​ไพโอเนียร์​คู่​กัน​ได้​อย่าง​มี​ความ​สุข

เรา​ยัง​เจอ​ปัญหา​หนัก ๆ อีก​หลาย​อย่าง เรา​ถึง​กับ​ถูก​ข่มเหง​ด้วย​แต่​ก็ “ไม่​ถูก​ทอดทิ้ง” (2 โครินธ์ 4:7-9) ครั้ง​หนึ่ง​ตอน​ที่​เรา​ประกาศ​ใน​หมู่​บ้าน​แถบ​ชนบท ชาว​บ้าน​ปล่อย​หมา​ออก​มา เรา​สอง​คน​ถูก​หมา​ล้อม พวก​มัน​ตัว​ใหญ่​มาก มัน​ทั้ง​เห่า​ทั้ง​แยก​เขี้ยว​ใส่​เรา เรา​จับ​มือ​กัน ป้า​ถึง​กับ​อธิษฐาน​ออก​มา​ว่า “พระ​ยะโฮวา ได้​โปรด​เถอะ​ค่ะ ถ้า​มัน​รุม​กัด​เรา ขอ​ให้​เรา​ตาย​ทันที” ตอน​ที่​พวก​มัน​ใกล้​จะ​ถึง​ตัว​เรา​อยู่​แล้ว จู่ ๆ มัน​ก็​หยุด กระดิก​หาง​ใส่​เรา แล้ว​ก็​เดิน​ออก​ไป เรา​รู้สึก​ว่า​พระ​ยะโฮวา​คุ้มครอง​เรา​จริง ๆ หลัง​จาก​นั้น​เรา​ได้​ประกาศ​ทั่ว​ทั้ง​หมู่​บ้าน​และ​เรา​มี​ความ​สุข​จริง ๆ เพราะ​หลาย​คน​ตอบรับ​ดี​มาก บาง​ที​อาจ​เป็น​เพราะ​พวก​เขา​แปลก​ใจ​ที่​หมา​ไม่​กัด​เรา หรือ​เห็น​ว่า​เรา​ไม่​ยอม​แพ้​และ​ยัง​ประกาศ​ต่อ​ทั้ง ๆ ที่​เจอ​เรื่อง​น่า​กลัว​แบบ​นั้น ใน​ที่​สุด บาง​คน​ใน​หมู่​บ้าน​นั้น​ก็​มา​เป็น​พยาน​ฯ ด้วย

เรา​เจอ​เรื่อง​น่า​กลัว​อีก​อย่าง วัน​หนึ่ง​เจ้าของ​บ้าน​เช่า​เมา​หนัก​กลับ​มา​บ้าน เขา​พูด​กับ​ภรรยา​ว่า​จะ​ฆ่า​เรา​และ​บอก​ว่า​เรา​ไป​รบกวน​เพื่อน​บ้าน ภรรยา​ของ​เขา​พยายาม​ทำ​ให้​เขา​สงบ แต่​ก็​ไม่​สำเร็จ เรา​ได้​ยิน​ทุก​อย่าง​ที่​เขา​พูด​จาก​ ห้อง​ของ​เรา​ที่​อยู่​ชั้น​บน เรา​เลย​รีบ​เอา​เก้าอี้​ขวาง​ประตู​ไว้​แล้ว​เก็บ​ข้าวของ​ลง​กระเป๋า​เดิน​ทาง พอ​เปิด​ประตู เรา​เห็น​เจ้าของ​บ้าน​ถือ​มีด​เล่ม​ใหญ่​ยืน​อยู่​ที่​บันได​ขั้น​บน​สุด เรา​จึง​รีบ​หนี​ออก​ทาง​ประตู​หลัง​และ​เดิน​ไป​ตาม​ทาง​เดิน​ใน​สวน​พร้อม​กับ​ถือ​ข้าวของ​ทุก​อย่าง​ของ​เรา เรา​ไม่​กลับ​ไป​บ้าน​นั้น​อีก​เลย

เรา​ไป​หา​โรงแรม​พัก แต่​ปรากฏ​ว่า​เรา​ต้อง​อยู่​ที่​นั่น​เกือบ​ปี​ซึ่ง​ที่​จริง​ก็​เป็น​ประโยชน์​ต่อ​งาน​รับใช้​ของ​เรา ทำไม​น่ะ​เหรอ? โรงแรม​ที่​เรา​พัก​อยู่​ใจ​กลาง​เมือง​และ​นัก​ศึกษา​พระ​คัมภีร์​ของ​เรา​บาง​คน​ก็​อยาก​ศึกษา​ที่​นั่น ต่อ​มา​ไม่​นาน เรา​จัด​กลุ่ม​ศึกษา​หนังสือ​ปก​แข็ง​และ​ศึกษา​หอสังเกตการณ์ ใน​ห้อง​พัก​ของ​เรา มี​ประมาณ 15 คน​เข้า​ร่วม​การ​ศึกษา

เรา​อยู่​ที่​มิสเทลบาค​นาน​กว่า​หนึ่ง​ปี แล้ว​ป้า​ก็​ได้​รับ​มอบหมาย​ให้​ไป​ที่​เมือง​เฟลท์บาค​ซึ่ง​อยู่​ทาง​ตะวัน​ออก​เฉียง​ใต้​ของ​เมือง​กราซ ป้า​ได้​คู่​ไพโอเนียร์​คน​ใหม่ แต่​ที่​นี่​ก็​ไม่​มี​ประชาคม​เหมือน​กัน เรา​อาศัย​อยู่​ใน​ห้อง​เล็ก ๆ บน​ชั้น​สอง​ของ​กระท่อม​ไม้​ซุง ลม​พัด​ผ่าน​ช่อง​ระหว่าง​ท่อน​ไม้​เข้า​มา​ใน​ห้อง เรา​เลย​ต้อง​เอา​หนังสือ​พิมพ์​มา​อุด​ช่อง​พวก​นั้น ไม่​ใช่​แค่​นั้น เรา​ยัง​ต้อง​ไป​ตัก​น้ำ​ที่​บ่อ แต่​การ​อยู่​ที่​นั่น​มัน​คุ้มค่า​จริง ๆ ภาย​ใน​ไม่​กี่​เดือน​เรา​สามารถ​ตั้ง​กลุ่ม​ขึ้น​ได้ เรา​ได้​ศึกษา​กับ​ครอบครัว​หนึ่ง ใน​ที่​สุด​มี​ถึง 30 คน​ใน​ครอบครัว​นั้น​เข้า​มา​เป็น​พยาน​ฯ

ประสบการณ์​ทั้ง​หมด​นี้​ช่วย​ให้​ป้า​ยิ่ง​ขอบคุณ​พระ​ยะโฮวา พระองค์​ไม่​เคย​ทิ้ง​คน​ที่​ให้​ผล​ประโยชน์​ของ​รัฐบาล​พระองค์​มา​เป็น​อันดับ​แรก พระองค์​ดู​แล​เรา​ตลอด แม้​แต่​ตอน​ที่​ไม่​มี​มนุษย์​คน​ไหน​ช่วย​เรา​ได้ แต่​พระ​ยะโฮวา​อยู่​ข้าง ๆ เรา​เสมอ—สดุดี 121:1-3

ใน​ปี 1958 มี​การ​จัด​การ​ประชุม​นานา​ชาติ​ที่​กรุง​นิวยอร์ก​ใน​สนาม​กีฬา​แยงกี​และ​สนาม​โปโล​กราวด์ ป้า​สมัคร​เข้า​ร่วม​การ​ประชุม​นั้น​ด้วย และ​สาขา​ออสเตรีย​ถาม​ว่า​ป้า​สนใจ​จะ​ไป​เข้า​ชั้น​เรียน​ชั้น​ที่ 32 ของ​โรง​เรียน​กิเลียด​ไหม สิทธิ​พิเศษ​ขนาด​นี้​ป้า​จะ​ปฏิเสธ​ได้​ยัง​ไง ป้า​เลย​ตอบ​ทันที​ว่า “ไป​ค่ะ”

ใน​ชั้น​เรียน​กิเลียด ป้า​ได้​นั่ง​ติด​กับ​มาร์ติน เพิทซิงเกอร์ เขา​เจอ​ประสบการณ์​ที่​หนักหนา​สาหัส​ใน​ค่าย​กัก​กัน​นาซี ต่อ​มา​เขา​ก็​เป็น​อีก​คน​ที่​ได้​เป็น​สมาชิก​คณะ​กรรมการ​ ปกครอง ช่วง​ที่​เรียน​ที่​กิเลียด บาง​ครั้ง​มาร์ติน​ก็​กระซิบ​ถาม​ป้า​ว่า “เอริกา อัน​นี้​ภาษา​เยอรมัน​แปล​ว่า​อะไร?”

พอ​เรียน​ไป​ได้​ครึ่ง​หนึ่ง นาธาน นอร์​ก็​แจ้ง​ว่า​พวก​เรา​ได้​รับ​มอบหมาย​ไป​ที่​ไหน​บ้าง ป้า​ได้​ไป​ปารากวัย ตอน​นั้น​ป้า​อายุ​ยัง​น้อย พ่อ​เลย​ต้อง​เซ็น​อนุญาต​ป้า​ถึง​จะ​เข้า​ประเทศ​นั้น​ได้ หลัง​จาก​จัด​การ​เรื่อง​นี้​เรียบร้อย​แล้ว ป้า​ก็​มา​ถึง​ปารากวัย​เดือน​มีนาคม 1959 ป้า​ได้​รับ​มอบหมาย​ให้​ไป​ที่​บ้าน​มิชชันนารี​ใน​เมือง​อะซุนซิโอน และ​มี​คู่​ไพโอเนียร์​คน​ใหม่

ไม่​นาน ป้า​ได้​พบ​กับ​วอลเทอร์ ไบรท์​ซึ่ง​เป็น​มิชชันนารี​ที่​จบ​จาก​โรง​เรียน​กิเลียด​รุ่น 30 ต่อ​มา​เรา​ก็​แต่งงาน​กัน​และ​พร้อม​จะ​ฝ่า​ฟัน​ปัญหา​ไป​ด้วย​กัน เมื่อไหร่​ที่​เจอ​ปัญหา​เรา​จะ​อ่าน​คำ​สัญญา​ของ​พระ​ยะโฮวา​ที่​อิสยาห์ 41:10 ที่​บอก​ว่า “ไม่​ต้อง​กลัว เพราะ​เรา​อยู่​กับ​เจ้า ไม่​ต้อง​กังวล เพราะ​เรา​เป็น​พระเจ้า​ของ​เจ้า เรา​จะ​ทำ​ให้​พวก​เจ้า​เข้มแข็ง” ข้อ​นี้​ทำ​ให้​เรา​มั่น​ใจ​ว่า​ตราบ​ใด​ที่​เรา​พยายาม​รักษา​ความ​ซื่อ​สัตย์​ต่อ​พระเจ้า​และ​ให้​รัฐบาล​ของ​พระองค์​เป็น​สิ่ง​สำคัญ​ที่​สุด พระองค์​จะ​ไม่​ทำ​ให้​เรา​ผิด​หวัง

ต่อ​มา เรา​ได้​รับ​มอบหมาย​ให้​ไป​รับใช้​ใน​เขต​หนึ่ง​ของ​ปารากวัย​ซึ่ง​ไม่​ไกล​จาก​ชายแดน​ประเทศ​บราซิล บาทหลวง​ที่​นั่น​ได้​ยุ​ให้​เด็ก​วัยรุ่น​ขว้าง​ก้อน​หิน​ใส่​บ้าน​มิชชันนารี​ของ​เรา​ซึ่ง​ตอน​นั้น​บ้าน​ก็​ค่อนข้าง​เก่า​แล้ว แล้ว​วอลเทอร์​ก็​ได้​เริ่ม​ศึกษา​คัมภีร์​ไบเบิล​กับ​หัวหน้า​ตำรวจ หัวหน้า​คน​นั้น​เลย​ให้​ตำรวจ​มา​เฝ้า​แถว​บ้าน​เรา 1 อาทิตย์ คน​ที่​มา​ข่มเหง​เรา​เลย​ไม่​ได้​สร้าง​ความ​เดือดร้อน​ให้​เรา​อีก หลัง​จาก​นั้น​ไม่​นาน​เรา​ก็​ย้าย​ไป​อยู่​ตรง​ที่​ที่​เหมาะ​กว่า​นั่น​คือ​ใน​ประเทศ​บราซิล​ตรง​ริม​ชายแดน ที่​นี่​ดี​มาก​เพราะ​เรา​สามารถ​จัด​การ​ประชุม​ได้​ทั้ง​ใน​ปารากวัย​และ​บราซิล ก่อน​ที่​เรา​จะ​ย้าย​ออก​ไป ที่​นั่น​ก็​มี​ประชาคม​เล็ก ๆ 2 แห่ง​แล้ว

หมอ​เคย​บอก​ว่า​ป้า​ไม่​สามารถ​มี​ลูก​ได้ แต่​พอ​ถึง​ปี 1962 ป้า​ก็​ท้อง ป้า​กับ​สามี​เลย​ตกใจ​มาก! ใน​ที่​สุด​เรา​ก็​ย้าย​ไป​อยู่​ที่​ฮอลลีวูด รัฐ​ฟลอริดา​ใกล้​กับ​ครอบครัว​ของ​วอลเทอร์ ป้า​กับ​วอลเทอร์​ไม่​ได้​เป็น​ไพโอเนียร์​หลาย​ปี เรา​ต้อง​ดู​แล​ครอบครัว แต่​เรา​ยัง​คง​ให้​ผล​ประโยชน์​ของ​รัฐบาล​พระเจ้า​สำคัญ​ที่​สุด—มัทธิว 6:33

ตอน​ที่​เรา​มา​ถึง​ฟลอริดา​ใน​เดือน​พฤศจิกายน 1962 เรา​รู้สึก​แปลก​ใจ​ที่​พบ​ว่า​ชาว​บ้าน​ที่​นั่น​มี​การ​แบ่ง​แยก​เชื้อชาติ เลย​ทำ​ให้​พี่​น้อง​ผิว​ดำ​และ​ผิว​ขาว​ไม่​ได้​ประชุม​ด้วย​กัน และ​ต้อง​ประกาศ​แยก​เขต​กัน แต่​พระ​ยะโฮวา​ไม่​แบ่ง​แยก​เชื้อชาติ ไม่​นาน​หอ​ประชุม​ต่าง ๆ ก็​มี​คน​หลาก​หลาย​เชื้อชาติ​มา​ประชุม​ร่วม​กัน เรา​เห็น​ชัดเจน​เลย​ว่า​พระ​ยะโฮวา​ต้อง​อยู่​เบื้อง​หลัง​เรื่อง​นี้​จริง ๆ ตอน​นี้​มี​หลาย​สิบ​ประชาคม​ใน​เขต​นี้​แล้ว

ใน​ปี 2015 วอลเทอร์​เสีย​ชีวิต​ด้วย​โรค​มะเร็ง​สมอง ป้า​เสียใจ​มาก ตลอด 55 ปี​เขา​เป็น​สามี​ที่​ดี​มาก เขา​รัก​พระ​ยะโฮวา​และ​ช่วยเหลือ​พี่​น้อง​มาก​มาย ป้า​รอ​ที่​จะ​ได้​เจอ​เขา​อีก​ตอน​ที่​เขา​ฟื้น​ขึ้น​จาก​ตาย​และ​มี​สุขภาพ​สมบูรณ์​แข็งแรง—กิจการ 24:15

ป้า​รู้สึก​ขอบคุณ​ที่​ได้​รับใช้​เต็ม​เวลา​มา​นาน​กว่า 40 ปี ป้า​มี​ความ​สุข​มาก​และ​ได้​รับ​พร​มาก​มาย ตัว​อย่าง​เช่น ป้า​กับ​สามี​ได้​มี​โอกาส​เห็น​นัก​ศึกษา​คัมภีร์​ไบเบิล​ถึง 136 คน​รับ​บัพติศมา แน่นอน​เรา​เจอ​ความ​ยาก​ลำบาก​อยู่​บ้าง แต่​เรา​ไม่​เคย​คิด​จะ​เอา​เรื่อง​พวก​นี้​มา​เป็น​เหตุ​ผล​ที่​จะ​หยุด​งาน​รับใช้​พระเจ้า​ที่​ซื่อ​สัตย์​ของ​เรา เรา​กลับ​ยิ่ง​สนิท​กับ​พระองค์​มาก​ขึ้น​และ​ไว้​วางใจ​ว่า​พระองค์​จะ​แก้​ปัญหา​ตาม​เวลา​และ​วิธี​ของ​พระองค์ และ​พระองค์​ก็​ช่วย​เรา​จริง ๆ—2 ทิโมธี 4:16, 17

ป้า​คิด​ถึง​วอลเทอร์​มาก แต่​การ​เป็น​ไพโอเนียร์​ช่วย​ให้​ป้า​รับมือ​ได้ การ​สอน​ความ​จริง​ให้​คน​อื่น​โดย​เฉพาะ​การ​ช่วย​ให้​พวก​เขา​รู้​ความ​หวัง​เรื่อง​การ​ฟื้น​ขึ้น​จาก​ตาย​ยิ่ง​ช่วย​ป้า ที่​จริง มัน​มี​หลาย​อย่าง​เกิน​กว่า​ที่​ป้า​จะ​นึก​ออก​ที่​แสดง​ว่า​พระ​ยะโฮวา​ไม่​เคย​ทำ​ให้​ป้า​ผิด​หวัง​เลย พระองค์​ทำ​อย่าง​ที่​สัญญา​ไว้​จริง ๆ พระองค์​ช่วย​ป้า ให้​กำลัง​ป้า และ “ใช้​มือ​ขวา​ซึ่ง​ทำ​สิ่ง​ที่​ถูก​ต้อง​ชอบธรรม” ของ​พระองค์​จับ​มือ​ป้า​ไว้​เสมอ—อิสยาห์ 41:10