อธิบายข้อคัมภีร์
ให้อภัยบาปก่อนที่จะมีค่าไถ่
บาปของเราจะได้รับการอภัยก็ต่อเมื่อมีค่าไถ่ของพระเยซูเท่านั้น (อฟ. 1:7) แต่คัมภีร์ไบเบิลบอกว่า “พระองค์อดกลั้นไว้และให้อภัยบาปที่คนในอดีตทำ” นั่นคือตั้งแต่ก่อนที่พระเยซูจะสละชีวิตเป็นค่าไถ่ (รม. 3:25) อะไรทำให้พระยะโฮวาทำแบบนี้ได้? และทำไมนี่ถึงไม่ขัดกับมาตรฐานความยุติธรรมของพระองค์?
สำหรับพระยะโฮวาแล้ว ตอนที่พระองค์ตัดสินใจว่าจะให้มี “ลูกหลาน” ที่จะมาช่วยมนุษย์ให้รอด ก็เหมือนกับพระองค์จ่ายค่าไถ่ไปแล้ว (ปฐก. 3:15; 22:18) พระองค์มั่นใจว่าเมื่อถึงเวลาลูกชายคนเดียวของพระองค์จะเต็มใจสละชีวิตเป็นค่าไถ่แน่นอน (กท. 4:4; ฮบ. 10:7-10) ตอนที่พระเยซูรับใช้บนโลกในฐานะตัวแทนของพระยะโฮวา ท่านได้รับอำนาจที่จะให้อภัยบาปก่อนที่ท่านจะสละชีวิตเป็นค่าไถ่ ที่ท่านทำแบบนั้นได้ก็เพราะท่านใช้คุณค่าของค่าไถ่เพื่อช่วยคนที่มีความเชื่อ—มธ. 9:2-6
