จากผู้อ่านของเรา
จากผู้อ่านของเรา
การวางแผนครอบครัว ดิฉันรู้สึกข้องขัดใจมากเนื่องด้วยบทความชุดในฉบับ 8 มีนาคม 1993 เรื่อง “การวางแผนครอบครัว—ประเด็นระดับโลก.” เป็นการเหลวไหลที่ชี้แนะว่าคริสเตียนผู้มีความรับผิดชอบควรจำกัดขนาดครอบครัวของตน. คุณอาศัยอะไรเป็นพื้นฐานที่บอกว่าพระบัญชาของพระเจ้าในเยเนซิศ [ที่ว่า “จงมีลูกดกทวีมากขึ้นจนเต็มแผ่นดิน” (ฉบับแปลใหม่)] นำมาใช้กับคริสเตียนไม่ได้?
เอ. ดี., สหรัฐ
พระบัญชาของพระเจ้าแก่อาดามและฮาวาที่ให้ “ มีลูกดกทวีมากขึ้นจนเต็มแผ่นดิน” นั้นได้มีการกล่าวซ้ำแก่โนฮาและครอบครัวของท่าน. แต่ไม่มีการวางข้อบังคับที่ไหนในคัมภีร์ไบเบิลสำหรับคริสเตียนในเรื่องการบังเกิดลูกหลาน. (เยเนซิศ 1:28; 9:1-5; กิจการ 15:29) แท้ที่จริง คัมภีร์ไบเบิลชมเชยคริสเตียนผู้ซึ่งไม่สมรส “เพราะเห็นแก่แผ่นดินสวรรค์.” (มัดธาย 19:12; 1โกรินโธ 7:38) เหตุฉะนั้น คู่สมรสแต่ละรายต้องตัดสินใจเอาเองในเรื่องการมีบุตรและการคุมกำเนิด. เนื่องจากคริสเตียนได้รับพระบัญชาให้เอาใจใส่ดูแลความต้องการของบุตรทั้งทางกาย, ทางอารมณ์, และทางวิญญาณ บิดามารดาผู้มีความรับผิดชอบอาจรู้สึกเป็นการรอบคอบที่จะจำกัดขนาดครอบครัวของตนเพื่อสามารถให้การดูแลดังกล่าวได้. (1ติโมเธียว 5:8) ทั้งนี้ไม่ได้เป็นการหักล้างข้อเท็จจริงที่ว่าบุตรเป็น “ ของประทานมาแต่พระยะโฮวา.” (บทเพลงสรรเสริญ 127:3)—บ.ก.
โรคพิษสุราเรื้อรัง ขอบคุณสำหรับบทความเยี่ยมยอดจากคอลัมน์ “หนุ่มสาวถามว่า . . .” ในฉบับ 8 มกราคม 1993 เรื่อง “การดื่มสุราจะทำให้ฉันติดจริง ๆ หรือ?” และ 8 กุมภาพันธ์ 1993 “ฉันจะเลิกดื่มสุราได้อย่างไร?” ผมอายุ 48 ปีและ [กำลังจะหายจาก] โรคพิษสุราเรื้อรัง. ผลร้ายของ “โรค” นี้ที่มีต่อร่างกาย, จิตใจ, และวิญญาณทำให้หัวใจแทบแตกสลาย. เมื่อผมเริ่มรู้ตัวว่าติดแอลกอฮอล์ ผมรู้สึกเหมือนกับว่าไม่มีทางที่พระยะโฮวาจะยกโทษให้ผมได้เลย. แต่ผมไปหาพวกผู้ปกครองและพวกเขาให้ความช่วยเหลือที่เปี่ยมด้วยความรัก. หลังจากการหวนกลับของโรค ผมได้เข้าโครงการบำบัดโรคติดแอลกอฮอล์. เดี๋ยวนี้ หากเกิดความกระหายใคร่ดื่มขึ้นมา ผมจะอธิษฐานและไตร่ตรองเรื่องโลกใหม่ของพระเจ้า. นอกจากนั้น ผมยังอ่านบทความหลายเรื่องใน หอสังเกตการณ์ และ ตื่นเถิด! ซึ่งพิจารณาเรื่องโรคพิษสุราเรื้อรังหรือเล่าประสบการณ์ชีวิตที่ให้กำลังใจ. ขอบคุณที่มีความเข้าใจปัญหาซึ่งไพร่พลของพระยะโฮวาต้องประสบ และสำหรับการจัดเตรียมบทความที่ดีให้พวกเรา.
ซี. ดี., สหรัฐ
หนุ่มสาวถามว่า . . . ขอบคุณมากสำหรับการตีพิมพ์บทความเรื่อง “ฉันจะทนรับอาการอกหักได้อย่างไร?” (8 พฤษภาคม 1993) ดิฉันกำลังผ่านช่วงที่ลำบากมาก. บ่อยครั้ง ดิฉันรู้สึกว่าคงไม่มีโอกาสจะสมรส. ดังนั้น ขณะที่อ่านวารสารนี้ ดิฉันไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้. อย่างไรก็ตาม การอ่านเรื่องนั้นทำให้ตัวเองรู้สึกว่าได้รับความเข้าใจและการเห็นคุณค่า. ทำให้ดิฉันตระหนักยิ่งขึ้นว่าพระยะโฮวาทรงรักเราและเข้าใจในสิ่งที่พวกเรากำลังประสบ.
อาร์. แซ็ด., อิตาลี
การทำให้เพศหญิงพิการ ขอบคุณที่ได้แฉการทำให้อวัยวะเพศหญิงพิการว่าเป็นการปฏิบัติอันเลวร้ายเยี่ยงปิศาจ! (“หลายล้านคนกำลังตรมทุกข์—มีทางช่วยพวกเขาไหม?” 8 เมษายน 1993) หากสามารถช่วยได้แม้เพียงเด็กคนเดียวให้พ้นจากความทุกข์ทรมานของอาชญากรรมอันโหดร้ายที่ทำกันอย่างเงียบ ๆ นี้แล้ว ถือได้ว่าการพิมพ์บทความนี้ไม่ไร้ประโยชน์.
เจ. ซี., สหรัฐ
เบ้าตาของดิฉันเอ่อล้นด้วยน้ำตาเมื่อคิดถึงการที่บิดามารดาทำให้บุตรซึ่งไม่อาจป้องกันตัวเองต้องทนทุกข์ทรมานเช่นนั้น. ข่าวนี้ไม่มีการรายงานในหนังสือพิมพ์ของเรา ดังนั้น ดิฉันขอขอบคุณที่ทำให้เราทันต่อเหตุการณ์.
ซี. ซี. จี. เอ็ม., บราซิล