แนว​ความ​คิด​ผิด ๆ โดย​ทั่ว​ไป

แนว​ความ​คิด​ผิด: ผู้​ทำ​ร้าย​ทาง​เพศ​ต่อ​เด็ก ปกติ​เป็น​คน​แปลก​หน้า, วิกล​จริต เข้า​กับ​ใคร​ไม่​ได้ ซึ่ง​ลัก​พา​เด็ก​ไป​และ​ใช้​กำลัง​ทำ​ร้าย​ทาง​เพศ​ต่อ​เด็ก.

ใน​กรณี​ส่วน​ใหญ่—ตั้ง​แต่ 85 ถึง 90 เปอร์เซ็นต์​ตาม​ประมาณ​การ​ของ​บาง​แหล่ง​ข้อมูล—ผู้​ทำ​ร้าย​เป็น​บุคคล​ที่​เด็ก​รู้​จัก​และ​ไว้​ใจ. แทน​ที่​จะ​ใช้​กำลัง ผู้​ทำ​ร้าย​มัก​จะ​ใช้​อุบาย​ให้​เด็ก​เข้า​สู่​การ​ปฏิบัติ​ทาง​เพศ​ที​ละ​เล็ก​ละ​น้อย ฉวย​ประโยชน์​จาก​ประสบการณ์​จำกัด​ของ​เด็ก​และ​การ​ด้อย​ความ​สามารถ​ใน​การ​หา​เหตุ​ผล. (เทียบ 1​โกรินโธ 13:11 และ​สุภาษิต 22:15.) ผู้​ทำ​ร้าย​ทาง​เพศ​ต่อ​เด็ก​เหล่า​นี้​มิ​ใช่​มี​ลักษณะ​ที่​ดู​ว้าเหว่ จิต​ไม่​ปกติ​ทุก​กรณี​เสมอ​ไป. หลาย​คน​เคร่ง​ศาสนา, เป็น​ที่​นับถือ และ​เป็น​ที่​ชอบ​พอ​ใน​ชุมชน. สำนักงาน​สอบสวน​กลาง​ของ​สหรัฐ​อเมริกา [เอฟ​บี​ไอ] บอก​ว่า: “การ​ถือ​ว่า​ใคร​คน​หนึ่ง​มิ​ใช่​ผู้​มี​ใจ​กำหนัด​ใน​ผู้​เยาว์​เพียง​เพราะ​เขา​เป็น​คน​ดี, ไป​โบสถ์, ขยัน​งาน, กรุณา​ต่อ​สัตว์, และ​อื่น ๆ นั้น​เป็น​เรื่อง​ชวน​หัว.” การ​วิจัย​เมื่อ​ไม่​นาน​มา​นี้​ชี้​ว่า ผิด​เช่น​กัน​ที่​จะ​ถือ​ว่า​ผู้​ทำ​ร้าย​ทาง​เพศ​ต่อ​เด็ก​ทุก​คน​เป็น​ผู้​ชาย​และ​ผู้​เสียหาย​ล้วน​เป็น​ผู้​หญิง.

แนว​ความ​คิด​ผิด: เด็ก​เพ้อ​ฝัน​หรือ​โกหก​เรื่อง​ถูก​ทำ​ร้าย​ทาง​เพศ.

ภาย​ใต้​สภาพการณ์​ปกติ เด็ก​ขาด​ประสบการณ์​หรือ​อ่อน​ต่อ​โลก​ใน​เรื่อง​เพศ ไม่​แต่ง​เรื่อง​อย่าง​ชัด​แจ้ง​ที่​อ้าง​ว่า​ตน​ถูก​ทำ​ร้าย​ทาง​เพศ​หรอก แม้​ว่า​เด็ก​เล็ก​บาง​คน​อาจ​เล่า​สับสน​เกี่ยว​กับ​ราย​ละเอียด. กระทั่ง​นัก​วิจัย​กลุ่ม​ที่​เชื่อ​อะไร​ยาก​ที่​สุด​ก็​เห็น​พ้อง​ว่า ข้อ​อ้าง​เรื่อง​การ​ถูก​ทำ​ร้าย​ทาง​เพศ​ส่วน​ใหญ่​มี​มูล. ขอ​ให้​พิจารณา​หนังสือ​ชื่อ การ​แตก​ตื่น​เรื่อง​การ​ทำ​ร้าย​ทาง​เพศ—คดี​แม่มด​ซาเล็ม​หวน​พิจารณา​อีก​ครั้ง (ภาษา​อังกฤษ) ซึ่ง​มุ่ง​ความ​สนใจ​ไป​ที่​ข้อ​อ้าง​เท็จ​เรื่อง​การ​ทำ​ร้าย​ทาง​เพศ. * หนังสือ​เล่ม​นี้​ยอม​รับ​ว่า “การ​ทำ​ร้าย​ทาง​เพศ​อย่าง​แท้​จริง​ต่อ​เด็ก มี​แพร่​หลาย​และ​ข้อ​หา​ส่วน​ใหญ่​เรื่อง​การ​ทำ​ร้าย​ทาง​เพศ​ต่อ​เด็ก​นั้น . . . น่า​จะ​จริง​ตาม​ที่​กล่าวหา (บาง​ที 95% หรือ​กว่า​นั้น).” เด็ก ๆ รู้สึก​ว่า​ยาก​ยิ่ง​ที่​จะ​รายงาน​การ​ถูก​ทำ​ร้าย​ทาง​เพศ. เมื่อ​พวก​เขา​จะ​โกหก​เรื่อง​ถูก​ทำ​ร้าย​ทาง​เพศ บ่อย​ครั้ง​ที่​สุด​เป็น​การ​โกหก​ว่า​เรื่อง​นี้​ไม่​เกิด​ขึ้น แม้​ว่า​ได้​เกิด​ขึ้น​จริง ๆ.

แนว​ความ​คิด​ผิด: เด็ก ๆ เป็น​ฝ่าย​ยั่วยวน​ล่อ​ใจ​และ​บ่อย​ครั้ง​ความ​ประพฤติ​ของ​ตน​เอง​เป็น​เหตุ​ให้​ถูก​ทำ​ร้าย​ทาง​เพศ.

ความ​คิด​เช่น​นี้​บิดเบือน​อย่าง​ยิ่ง เพราะ​จริง ๆ แล้ว​เป็น​การ​ตำหนิ​ผู้​เสียหาย​ใน​เรื่อง​ถูก​ทำ​ร้าย​ทาง​เพศ. เด็ก​ไม่​มี​แนว​ความ​คิด​แท้​จริง​เกี่ยว​กับ​พฤติการณ์​ทาง​เพศ. พวก​เขา​ไม่​รู้​ว่า​กิจกรรม​นั้น​มี​ความ​หมาย​เช่น​ไร​หรือ​จะ​เปลี่ยน​แปลง​พวก​เขา​อย่าง​ไร. เพราะ​ฉะนั้น พวก​เขา​ไม่​อาจ​ให้​ท่า​เป็น​ใจ​ต่อ​สิ่ง​นั้น​ด้วย​ลักษณะ​ใด ๆ ที่​ส่อ​นัย​หมาย​ถึง. ผู้​ทำ​ร้าย​ทาง​เพศ​นั่น​แหละ ตัว​เขา​คน​เดียว เป็น​ผู้​มี​ความ​ผิด​ใน​เรื่อง​นี้.—เทียบ​ลูกา 11:11,12.

แนว​ความ​คิด​ผิด: เมื่อ​เด็ก​เปิด​เผย​ว่า​ถูก​ทำ​ร้าย​ทาง​เพศ บิดา​มารดา​ควร​สอน​เขา​ไม่​ให้​พูด​ถึง​เรื่อง​นั้น​และ​ให้​ลืม​เรื่อง​นั้น​เสีย.

ใคร​ได้​ประโยชน์​มาก​ที่​สุด​ถ้า​เด็ก​เงียบ​เรื่อง​การ​ถูก​ทำ​ร้าย​ทาง​เพศ? ผู้​ทำ​ร้าย มิ​ใช่​หรือ? อัน​ที่​จริง การ​ศึกษา​วิจัย​แสดง​ว่า​การ​ปฏิเสธ​พร้อม​ด้วย​การ​ระงับ​ความ​รู้สึก​อาจ​จะ​เป็น​วิธี​ที่​ได้​ผล​น้อย​ที่​สุด​ใน​การ​รับมือ​กับ​ความ​ชอก​ช้ำ​เพราะ​ถูก​ทำ​ร้าย. ใน​จำนวน​เก้า​วิธี​ที่​ใช้​รับมือ​กับ​เรื่อง​นี้​โดย​ผู้​ที่​เคย​ประสบ​การ​ร่วม​ประเวณี​ระหว่าง​ญาติ​ใกล้​ชิด​ซึ่ง​มี​การ​วิจัย​ใน​อังกฤษ ผู้​ที่​ปฏิเสธ, หลีก​เลี่ยง, หรือ​เก็บ​กด​ประเด็น​นี้ ประสบ​ปัญหา​การ​ปรับ​เข้า​ที่​ทาง​อารมณ์​และ​มี​ความ​ทุกข์​เดือดร้อน​ใน​ชีวิต​ผู้​ใหญ่​มาก​กว่า. ถ้า​คุณ​ถูก​ทำ​ร้าย​อย่าง​น่า​สยอง​ขวัญ คุณ​ต้องการ​หรือ​เมื่อ​ใคร ๆ บอก​ให้​คุณ​ปิด​ปาก​เกี่ยว​กับ​เรื่อง​นี้? แล้ว​ทำไม​คุณ​จะ​บอก​เด็ก​อย่าง​นั้น​เล่า? การ​ปล่อย​ให้​เด็ก​แสดง​ปฏิกิริยา​ตาม​ปกติ​ต่อ​เหตุ​การณ์​น่า​ขยะแขยง​พรรค์​นั้น เช่น ความ​โศก​เศร้า, ความ​โกรธ, การ​คร่ำ​ครวญ จะ​ทำ​ให้​เขา​มี​โอกาส​ฟื้น​ตัว​จาก​เรื่อง​ดัง​กล่าว​ใน​ที่​สุด.

[เชิงอรรถ]