จากผู้อ่านของเรา
จากผู้อ่านของเรา
เขตอนุรักษ์ทางนิเวศวิทยา ขอขอบคุณสำหรับบทความ “พันทานัล—เขตสงวนที่น่าทึ่ง.” (8 กันยายน 1999) ผมร่วมทางกับผู้เขียนไปยังสถานที่น่าทึ่งนั้นในจินตนาการ ชื่นชมกับสันติสุขและความเงียบสงบของที่นั่น. ผมตั้งตาคอยวันที่พระเจ้าจะทรงทำให้สภาพอย่างนั้นแผ่ไปทั่วดาวเคราะห์ดวงนี้.
เอ็ม. เอ., อิตาลี
เบาหวาน ดิฉันเพิ่งอ่านบทความ “ลูกสาวของคุณเป็นเบาหวาน!” (8 ตุลาคม 1999) จบเป็นรอบที่สอง. เมื่อสิบเดือนก่อนดิฉันได้ทราบว่าดิฉันเป็นเบาหวานไทป์ 1. ดิฉันเคยเป็นคนที่มีสุขภาพดีเสมอ รับใช้เป็นไพโอเนียร์หรือผู้เผยแพร่ข่าวดีเต็มเวลามาตั้งแต่อายุ 17 ปี. ดิฉันต้องทำการปรับเปลี่ยนหลายอย่างในชีวิตในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านไป. ดิฉันต้องใช้อินซูลิน ปั๊ม และค่าใช้จ่ายในการรักษาอาการป่วยทำให้ดิฉันต้องหยุดเป็นไพโอเนียร์. แต่ดิฉันขอขอบคุณที่ลงพิมพ์บทความเช่นนี้ซึ่งเตือนใจเราว่าคนอื่น ๆ ก็ประสบการทดลองคล้าย ๆ กัน.
บี. เอฟ., สหรัฐ
ลูกชายวัยสี่ขวบของฉันเป็นเบาหวานตั้งแต่เขาอายุสองขวบ. เราจึงทราบดีถึงความรู้สึกของซอนยากับครอบครัวที่มีแสดงให้เห็นในบทความนี้. เราขอขอบคุณสังคมพี่น้องคริสเตียนซึ่งเปี่ยมด้วยความรักที่ช่วยเราให้รับมือได้.
ซี. อาร์., มอลโดวา
มีช่วงหนึ่งที่ดิฉันอยากให้ลงพิมพ์เรื่องเกี่ยวกับโรคนี้ให้อ่านเพื่อจะได้กำลังใจ. ดิฉันอายุ 17 ปีและทนอยู่กับเบาหวานมาตั้งแต่อายุ 5 ขวบ. บางครั้งการรับมือกับโรคนี้เป็นเรื่องยากมาก. แต่ดิฉันรู้สึกตื่นเต้นดีใจที่มีบทความง่าย ๆ ที่ดิฉันจะเอาให้ครอบครัวและเพื่อน ๆ ของดิฉันทุกคนดูได้ซึ่งจะตอบข้อสงสัยของพวกเขาและทำให้พวกเขารู้มากขึ้นเกี่ยวกับเบาหวาน.
เค. ดับเบิลยู., แคนาดา
ไม่ปลอดภัย? ผมอ่านบทความที่ดีมากเรื่องหนึ่งชื่อ “เหล่าสตรีมีส่วนช่วยอย่างมาก.” (8 กรกฎาคม 1999) ผมรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้างที่เห็นพวกคนงานก่อสร้างที่เป็นผู้หญิงไม่ได้สวมเครื่องป้องกันตา.
อาร์. แอล., สหรัฐ
ท่านผู้อ่านจะมั่นใจได้ว่าคนงานอาสาสมัครเหล่านั้นสวมเครื่องป้องกันตาเมื่อทำงานจริง ๆ. พวกเขาถูกขอให้ตั้งท่าเพื่อถ่ายรูปโดยไม่สวมเครื่องป้องกันตาเพื่อจะเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของพวกเขาได้ดีกว่า.—บก.
ความอยุติธรรม ดิฉันขอขอบคุณสำหรับบทความ “หนุ่มสาวถามว่า . . . ฉันจะรับมือกับความอยุติธรรมได้อย่างไร?” (8 ตุลาคม 1999) แม้ว่าอายุยังน้อย แต่ดิฉันก็เคยทนกับความอยุติธรรมและความรุนแรงมามากในชีวิต มันมากเหลือเกินจนดิฉันมีบาดแผลลึกในใจ. รอยแผลนี้ทำให้ดิฉันรู้สึกว่ายากจะทำงานไพโอเนียร์ให้สำเร็จ ซึ่งเป็นงานที่ดิฉันได้มีส่วนร่วมแปดปีมาแล้ว. ดิฉันได้รับความมั่นใจอีกครั้งโดยประโยคที่ว่า “จงทำเท่าที่คุณทำได้เพื่อจะรับมือ.” ถ้อยคำนี้แสดงถึงความรัก และดิฉันขอขอบคุณจากใจจริง.
เอ. จี., อิตาลี
นกนางแอ่น เป็นเวลาหลายปีจากระเบียงบ้านชั้นบน ผมสังเกตดูนกนางแอ่นพันธุ์ยุโรปสร้างรัง. พวกมันมาถึงในเดือนพฤษภาคมและจากไปอย่างกะทันหันในเดือนสิงหาคม. ขอขอบคุณสำหรับบทความ “นกนางแอ่น—ยอดนักบินที่ว่องไวสมชื่อ” (8 ตุลาคม 1999) ตอนนี้ผมรู้เกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตที่มีเสน่ห์เหล่านี้เพิ่มขึ้นมากทีเดียว.
เอ. ดี., เยอรมนี