ทัศนะ​ของ​คัมภีร์​ไบเบิล

การ​ประดับ​กาย—จำเป็น​ต้อง​มี​เหตุ​ผล

“การ​หลงใหล​ใน​รูป​ร่าง​หน้า​ตา​เป็น​ตัว​ทำลาย​ความ​มี​เหตุ​ผล” นัก​แต่ง​นวนิยาย​ชาว​ฝรั่งเศส​ได้​เขียน​ไว้. แน่นอน ตลอด​หลาย​ศตวรรษ​มนุษย์​ทำ​หลาย​สิ่ง​กับ​ร่าง​กาย​ตน​เอง​โดย​ไม่​คำนึง​ถึง​เหตุ​ผล​เพราะ​หลงใหล​ใน​รูป​ร่าง​หน้า​ตา. ยก​ตัว​อย่าง ด้วย​ความ​พยายาม​จะ​มี​เอว​เล็ก​ที่​สุด​เท่า​ที่​เป็น​ไป​ได้ พวก​ผู้​หญิง​ใน​ศตวรรษ​ที่ 19 ได้​ใช้​สเตย์​รัด​หน้า​ท้อง​แน่น​เปรี๊ยะ​จน​แทบ​หายใจ​ไม่​ออก. บาง​คน​อ้าง​ว่า​รอบ​เอว​ของ​ตน​เล็ก​แค่ 13 นิ้ว. ผู้​หญิง​บาง​คน​รัด​สเตย์​แน่น​มาก​จน​ดัน​ซี่​โครง​ไป​ทิ่ม​ตับ​ถึง​แก่​ชีวิต.

น่า​ดีใจ ความ​คลั่งไคล้​ใน​แฟชั่น​เช่น​ว่า​เลิก​รา​กัน​ไป​แล้ว กระนั้น การ​หลงใหล​ใน​รูป​ร่าง​หน้า​ตา​ซึ่ง​เป็น​สาเหตุ​ของ​ความ​คลั่งไคล้​ดัง​กล่าว​ก็​มี​ให้​เห็น​มาก​มาย​ใน​ปัจจุบัน​พอ ๆ กับ​ที่​เคย​เป็น​ใน​ตอน​นั้น. ชาย​และ​หญิง​ยัง​ยอม​เจ็บ กระทั่ง​ยอม​เสี่ยง​อันตราย​ด้วย​ซ้ำ​เพื่อ​เปลี่ยน​รูป​ร่าง​หน้า​ตา​ที่​ตน​ได้​รับ​มา​แต่​กำเนิด. ยก​ตัว​อย่าง ร้าน​รับ​สัก​และ​เจาะ ซึ่ง​แต่​ก่อน​เป็น​ที่​แวะ​เวียน​ของ​กลุ่ม​คน​ซึ่ง​ไม่​ค่อย​เป็น​ที่​ยอม​รับ​ของ​สังคม แต่​ปัจจุบัน​กำลัง​ผุด​ขึ้น​ราว​กับ​ดอก​เห็ด​ตาม​ห้าง​สรรพ​สินค้า​และ​แถบ​ชาน​เมือง. ที่​จริง ไม่​กี่​ปี​มา​นี้ การ​สัก​เป็น​ธุรกิจ​ค้า​ปลีก​ที่​เติบโต​เร็ว​ที่​สุด​เป็น​อันดับ​หก​ใน​สหรัฐ.

รูป​แบบ​การ​ประดับ​กาย​ที่​แหวก​แนว​กว่า​นั้น​กำลัง​เพิ่ม​ขึ้น​ด้วย โดย​เฉพาะ​ท่ามกลาง​คน​หนุ่ม​สาว. การ​เจาะ​ส่วน​ต่าง ๆ ของ​ร่าง​กาย​หลาย​ที่​หลาย​แห่ง—รวม​ทั้ง​หัว​นม, จมูก, ลิ้น, และ​กระทั่ง​อวัยวะ​เพศ—กำลัง​ได้​รับ​ความ​นิยม​เพิ่ม​ขึ้น. สำหรับ​บาง​คน การ​เจาะ​เช่น​ว่า​กลาย​เป็น​เรื่อง​ธรรมดา​ไป​แล้ว. พวก​เขา​พยายาม​ทำ​สิ่ง​ที่​พิลึก​เข้า​ไป​อีก อย่าง​เช่น การ​นาบ​ด้วย​เหล็ก​ร้อน, การ​ตัด, * และ​แกะ​สลัก​ร่าง​กาย​โดย​จะ​สอด​วัตถุ​ลง​ไป​ใต้​ผิวหนัง​เพื่อ​ให้​เกิด​รู​และ​ริ้ว​ที่​ละเอียด​ประณีต.

กิจ​ปฏิบัติ​ใน​สมัย​โบราณ

การ​ประดับ​หรือ​การ​เสริม​แต่ง​ร่าง​กาย​ไม่​ใช่​เรื่อง​ใหม่. ใน​บาง​ส่วน​ของ​แอฟริกา มี​การ​ใช้​วิธี​กรีด​และ​สัก​เชิง​พิธีกรรม​มา​หลาย​ศตวรรษ​แล้ว​เพื่อ​ระบุ​กลุ่ม​ครอบครัว​หรือ​เผ่า. น่า​สนใจ กิจ​ปฏิบัติ​ดัง​กล่าว​ใน​หลาย​ประเทศ​เหล่า​นี้ ปัจจุบัน​ไม่​เป็น​ที่​นิยม​และ​กำลัง​สาบสูญ​ไป.

การ​สัก, การ​เจาะ, และ​การ​ตัด เคย​มี​ใน​สมัย​ที่​มี​การ​เขียน​คัมภีร์​ไบเบิล. ส่วน​ใหญ่​มัก​ทำ​กัน​โดย​ชาติ​นอก​รีต​เกี่ยว​เนื่อง​กับ​ศาสนา​ของ​พวก​เขา. ไม่​แปลก​ที่​พระ​ยะโฮวา​สั่ง​ห้าม​ชาว​ยิว​ซึ่ง​เป็น​ไพร่พล​ของ​พระองค์​ไม่​ให้​เลียน​แบบ​พวก​นอก​รีต​เหล่า​นั้น. (เลวีติโก 19:28) ใน​ฐานะ “สมบัติ​พิเศษ” ของ​พระเจ้า​เอง ชาติ​ยิว​จึง​ได้​รับ​การ​ป้องกัน​ไว้​จาก​กิจ​ปฏิบัติ​อัน​เสื่อม​ทราม​ของ​ศาสนา​เท็จ.—พระ​บัญญัติ 14:2, ล.ม.

เสรีภาพ​ของ​คริสเตียน

คริสเตียน​ไม่​ได้​อยู่​ภาย​ใต้​พระ​บัญญัติ​ของ​โมเซ แม้​พระ​บัญญัติ​นั้น​จะ​วาง​หลักการ​บาง​อย่าง​ไว้​ซึ่ง​ตก​ทอด​มา​ถึง​ประชาคม​ คริสเตียน. (โกโลซาย 2:14) ดัง​นั้น พวก​เขา​จึง​ตัดสิน​ใจ​เอง​ได้​โดย​ให้​อยู่​ใน​ขอบ​เขต​ที่​เหมาะ​สม​เกี่ยว​กับ​ชนิด​ของ​การ​ประดับ​กาย​ที่​พวก​เขา​เลือก. (ฆะลาเตีย 5:1; 1 ติโมเธียว 2:9, 10) อย่าง​ไร​ก็​ตาม เสรีภาพ​นี้​มี​ขอบ​เขต​จำกัด.—1 เปโตร 2:16.

เปาโล​เขียน​ไว้​ที่ 1 โกรินโธ 6:12 (ล.ม.) ว่า “สิ่ง​สารพัด​ข้าพเจ้า​ทำ​ได้​ไม่​มี​ข้อ​ห้าม; แต่​ไม่​ใช่​ทุก​สิ่ง​อำนวย​ประโยชน์.” เปาโล​เข้าใจ​ว่า​เสรีภาพ​ของ​ท่าน​ฐานะ​เป็น​คริสเตียน​นั้น​ไม่​ได้​เปิด​ทาง​ให้​ท่าน​ทำ​อะไร ๆ ก็​ได้​ตาม​ต้องการ​โดย​ไม่​คำนึง​ถึง​ผู้​อื่น. ความ​รัก​ต่อ​คน​อื่น​มี​อิทธิพล​ต่อ​การ​ประพฤติ​ปฏิบัติ​ของ​ท่าน. (ฆะลาเตีย 5:13) ท่าน​กระตุ้น​เตือน​ให้​คอย “ดู​ด้วย​ความ​สนใจ​เป็น​ส่วน​ตัว​ไม่​เพียง​เรื่อง​ของ​ตน​เอง​เท่า​นั้น แต่​สนใจ​เป็น​ส่วน​ตัว​ใน​เรื่อง​ของ​คน​อื่น ๆ ด้วย.” (ฟิลิปปอย 2:4, ล.ม.) ทัศนะ​อัน​ไม่​เห็น​แก่​ตัว​ของ​ท่าน​เป็น​แบบ​อย่าง​ดี​เยี่ยม​แก่​คริสเตียน​คน​ใด​ก็​ตาม​ที่​กำลัง​คิด​ถึง​การ​ประดับ​กาย​อย่าง​ใด​อย่าง​หนึ่ง.

หลักการ​ต่าง ๆ ของ​คัมภีร์​ไบเบิล​ที่​ควร​คำนึง​ถึง

หนึ่ง​ใน​พระ​บัญชา​ที่​ให้​ไว้​กับ​คริสเตียน​คือ การ​ประกาศ​และ​สอน​ข่าว​ดี. (มัดธาย 28:19, 20; ฟิลิปปอย 2:15) คริสเตียน​ไม่​อยาก​ให้​สิ่ง​ใด ๆ รวม​ทั้ง​การ​ปรากฏ​ตัว​ของ​ตน​เบน​ความ​สนใจ​ของ​ผู้​คน​ไป​จาก​การ​ฟัง​ข่าวสาร​นั้น.—2 โกรินโธ 4:2.

แม้​การ​ประดับ​กาย​อย่าง​เช่น การ​เจาะ​หรือ​การ​สัก​อาจ​เป็น​ที่​นิยม​ใน​หมู่​คน​บาง​จำพวก แต่​คริสเตียน​จำ​ต้อง​ถาม​ตัว​เอง​ว่า ‘การ​ประดับ​กาย​เช่น​นั้น​จะ​ก่อ​ปฏิกิริยา​เช่น​ไร​ใน​เขต​ที่​ฉัน​อาศัย​อยู่? ฉัน​จะ​ถูก​นับ​อยู่​ใน​พวก​ตก​ขอบ​หรือ​หลุด​โลก​ไหม? แม้​สติ​รู้สึก​ผิด​ชอบ​ของ​ฉัน​ยอม​ให้​ทำ​ได้ แต่​การ​เจาะ​หรือ​การ​สัก​ของ​ฉัน​จะ​ส่ง​ผล​กระทบ​เช่น​ไร​ต่อ​คน​อื่น ๆ ใน​ประชาคม? พวก​เขา​จะ​มอง​สิ่ง​นั้น​ว่า​เป็น​หลักฐาน​แห่ง “วิญญาณ​ของ​โลก” ไหม? สิ่ง​นั้น​อาจ​ก่อ​ความ​สงสัย​เรื่อง “สุขภาพ​จิต​ดี” ของ​ฉัน​ไหม?’—1 โกรินโธ 2:12, ล.ม.; 10:29-32; ติโต 2:12, ล.ม.

การ​ตัด​เติม​เสริม​แต่ง​บาง​อย่าง​ด้าน​รูป​ร่าง​หน้า​ตา​ก่อ​ความ​เสี่ยง​ต่อ​สุขภาพ​อย่าง​มาก. การ​สัก​โดย​ใช้​เข็ม​ที่​ไม่​สะอาด​ทำ​ให้​ติด​เชื้อ​ตับ​อักเสบ​และ​เอช​ไอ​วี​มา​แล้ว. บาง​ครั้ง​สี​ที่​ใช้​สัก​ก็​ยัง​ผล​ให้​เกิด​โรค​ทาง​ผิวหนัง. การ​เจาะ​อาจ​ใช้​เวลา​หลาย​เดือน​กว่า​แผล​จะ​หาย และ​อาจ​เจ็บ​ปวด​อย่าง​มาก​ใน​ช่วง​นั้น ทั้ง​ยัง​อาจ​ทำ​ให้​เลือด​เป็น​พิษ, เลือด​ไหล​ไม่​หยุด, ทำ​ให้​เกิด​ลิ่ม​เลือด, ก่อ​ความ​เสียหาย​ต่อ​เส้น​ประสาท, และ​ทำ​ให้​ติด​เชื้อ​อย่าง​รุนแรง. นอก​จาก​นี้ รอย​สัก​บาง​อย่าง​ไม่​อาจ​ลบ​ออก​ได้​ง่าย ๆ. ยก​ตัว​อย่าง การ​ลบ​รอย​สัก​รอย​หนึ่ง​อาจ​ต้อง​ลบ​ด้วย​แสง​เลเซอร์​หลาย​ครั้ง​ซึ่ง​แพง​และ​เจ็บ ทั้ง​นี้​ขึ้น​อยู่​กับ​ขนาด​และ​สี. การ​เจาะ​อาจ​ทิ้ง​รอย​แผล​เป็น​ติด​ตัว​ไป​ตลอด​ชีวิต.

ไม่​ว่า​ใคร​จะ​ตก​ลง​ใจ​ยอม​รับ​ความ​เสี่ยง​เหล่า​นี้​หรือ​ไม่ ถือ​เป็น​การ​ตัดสิน​ใจ​ส่วน​ตัว. แต่​ผู้​ที่​พยายาม​จะ​ทำ​ให้​พระเจ้า​พอ​พระทัย​ยอม​รับ​ว่า การ​เข้า​มา​เป็น​คริสเตียน​เกี่ยว​ข้อง​กับ​การ​ถวาย​ตัว​เอง​แด่​พระเจ้า. ร่าง​กาย​ของ​เรา​เป็น​เครื่อง​บูชา​ที่​มี​ชีวิต​ซึ่ง​ได้​ถวาย​แด่​พระเจ้า​เพื่อ​ประโยชน์​ของ​พระองค์. (โรม 12:1) ฉะนั้น คริสเตียน​ที่​อาวุโส​ไม่​มอง​ร่าง​กาย​ของ​ตน​ว่า​เป็น​สมบัติ​เฉพาะ​ของ​เขา​แต่​ผู้​เดียว​โดย​จะ​ทำ​ความ​เสียหาย​หรือ​ทำ​ให้​บุบ​สลาย​ได้​ตาม​ใจ​ชอบ. โดย​เฉพาะ​อย่าง​ยิ่ง ผู้​ที่​นำ​หน้า​ใน​ประชาคม​ซึ่ง​เป็น​ที่​รู้​จัก​ดี​ว่า​เป็น​คน​รู้​จัก​ประมาณ​ตน​ใน​นิสัย​ต่าง ๆ, มี​สุขภาพ​จิต​ดี, และ​มี​เหตุ​ผล.—1 ติโมเธียว 3:2, 3, ล.ม.

การ​พัฒนา​และ​การ​ฝึก​ใช้​ความ​สามารถ​ใน​การ​หา​เหตุ​ผล​ที่​ได้​รับ​การ​อบรม​ตาม​หลัก​คัมภีร์​ไบเบิล​จะ​ช่วย​ให้​คริสเตียน​หลีก​เลี่ยง​กิจ​ปฏิบัติ​ของ​โลก​นี้​ที่​สุด​โต่ง​และ​ชอบ​ทำ​ให้​ร่าง​กาย​เจ็บ​ปวด ซึ่ง “เหินห่าง” อย่าง​สิ้น​หวัง “จาก​ชีวิต​ซึ่ง​เป็น​ของ​พระเจ้า.” (เอเฟโซ 4:18) โดย​วิธี​นี้​แหละ​ที่​พวก​เขา​จะ​ทำ​ให้​ความ​มี​เหตุ​ผล​ของ​ตน​ปรากฏ​แก่​คน​ทั้ง​ปวง​ได้.—ฟิลิปปอย 4:5, ล.ม.

[เชิงอรรถ]