จากผู้อ่านของเรา
จากผู้อ่านของเรา
กลาดิโอลัส ผมขอชมเชยคุณเกี่ยวกับบทความ “กลาดิโอลัส—ดอกไม้ที่สวยงามละเอียดอ่อนอย่างน่าทึ่ง.” (8 มีนาคม 2000) ผมชอบเวลาที่สมาชิกโบสถ์คุณมาเยี่ยมผม ถึงแม้ผมยังไม่แน่ว่าจะเข้าร่วมเป็นพวกเขาด้วยหรือเปล่า. อย่างไรก็ตาม บทความนี้เขียนโดยคนที่รู้เรื่องกลาดิโอลัสจริง. ในโลกที่ยุ่งยากนี้ การปลูกกลาดิโอลัสเป็นวิธีที่ดีเยี่ยมวิธีหนึ่งเพื่อผ่อนคลายและชื่นชมกับชีวิต.
ซี. เอ็ม., สหรัฐ
การฆ่าตัวตาย บทความชุด “การฆ่าตัวตาย—ใครอยู่ในภาวะล่อแหลมที่สุด?” (8 มีนาคม 2000) ตรงกับความต้องการของเราพอดี. เมื่อแปดเดือนที่แล้ว คุณแม่ดิฉันเสียชีวิตอย่างกะทันหัน. ตอนที่คุณแม่เสีย คุณพ่อไม่อยู่และท่านรู้สึกผิด. ท่านพูดว่าท่านไม่อยากอยู่ต่อไปอีกแล้ว. ฉะนั้น บทความนี้เป็นประโยชน์แก่ดิฉันกับคุณพ่อมาก.
อาร์. แซด., เยอรมนี
คุณปู่ดิฉันฆ่าตัวตายเมื่อสองปีมาแล้ว. หลังจากคุณย่าตาย สภาพจิตใจท่านเสื่อมทรุด. บทความของคุณช่วยดิฉันให้เข้าใจว่าทำไมท่านทำอย่างนั้น.
เอ. เอ็ม., สหรัฐ
พี่ชายที่อายุ 48 ปีของดิฉันฆ่าตัวตายในเดือนมกราคม. ในวันถัดจากพิธีไว้อาลัยถึงเขา คุณพ่อซึ่งไม่ใช่พยานพระยะโฮวาได้พบตื่นเถิด! ฉบับนี้ในตู้รับจดหมายของเรา. ท่านพูดไม่ออกและน้ำตาไหลพรากขณะที่เอาวารสารให้พวกเราดู. ครอบครัวดิฉันร้องไห้ด้วยความยินดีและด้วยความขอบคุณสำหรับบทความที่ให้การปลอบใจชุดนี้.
บี. เจ., สหรัฐ
ปีที่แล้วมีเด็กนักเรียนหกคนในเขตดูแลของโรงเรียนของเราฆ่าตัวตาย. มีความเป็นห่วงกันมากในเรื่องนี้ถึงขนาดที่โรงเรียนในเขตได้ประกาศให้เฝ้าระวังการฆ่าตัวตายในโรงเรียน. เราเสนอวารสารฉบับนี้แก่ผู้คนในเขตซึ่งปกติแล้วไม่ค่อยตอบรับข่าวสารของเรา. บางครั้งผู้คนฉวยวารสารจากมือเราก่อนที่เราพูดจบเสียอีก!
ซี. ซี., สหรัฐ
ตอนเป็นวัยรุ่นดิฉันเคยพยายามฆ่าตัวตายสองครั้งหลังจากคุณพ่อตาย. บางคนถือว่าคำ “ฆ่าตัวตาย” เป็นคำต้องห้าม. ขอบคุณที่ใส่คำนี้ไว้บนปกตื่นเถิด! ดิฉันเห็นว่าบทความชุดนี้เสนอเรื่องอย่างตรงไปตรงมา, ตามความเป็นจริง, และแสดงว่าผู้เขียนเข้าใจเรื่องดีมาก.
เอ็ม. จี., ฝรั่งเศส
ปัญหาเกี่ยวกับมิตรภาพ บทความ “หนุ่มสาวถามว่า . . . ทำไมเพื่อนทำให้ฉันเจ็บ?” (8 มีนาคม 2000) ได้ช่วยดิฉัน. เพื่อนดีที่สุดของดิฉันซึ่งคบกันมาหกปีครึ่งทำให้ดิฉันเจ็บใจมาก. โดยใช้ข้อแนะต่าง ๆ ในบทความของคุณ ดิฉันกับเพื่อนเปิดอกคุยกันอย่างใจเย็นและด้วยสันติ. ผลก็คือ ตอนนี้เราสนิทกันยิ่งกว่าแต่ก่อน.
เอ็ม. แอล., สหรัฐ
ผู้ประกาศทุพพลภาพ บทความ “มีความหวังที่สดใสแม้จะทุพพลภาพ.” (8 มีนาคม 2000) กระตุ้นใจดิฉันจริง ๆ. ดิฉันอายุยังน้อย และบางครั้งปัญหาของดิฉันดูเหมือนเป็นเรื่องที่ไม่อาจเอาชนะได้. เรื่องราวของคอนสแตนติน โมรอซอฟให้กำลังใจดีมาก. ดิฉันซาบซึ้งกับถ้อยคำของเขาที่ว่า “ผมต้องการจะรับใช้ [พระยะโฮวา] ต่อ ๆ ไปตราบที่หัวใจของผมยังเต้นอยู่.”
แอล. ซี., อิตาลี
ดิฉันมีลูกสามคน และเนื่องจากสามีดิฉันไม่มีความเชื่อเหมือนดิฉัน ดิฉันจึงต้องสั่งสอนเรื่องศาสนาแก่ลูก ๆ เอง. ดิฉันยังต้องทำงานและดูแลบ้านด้วย และบางครั้งก็ดูเหมือนหมดกำลังจะทำต่อไป. เจตคติในแง่ดีของคอนสแตนตินช่างน่าทึ่ง! ขอบคุณที่ลงเรื่องของเขา.
โอ. เค., รัสเซีย