การเพ่งดูโลก
การเพ่งดูโลก
มิตรภาพของชาวบราซิลลดน้อยลง
หนังสือพิมพ์อู โกลบู รายงานว่า ปัจจุบันนี้ชาวบราซิลไม่ค่อยสร้างมิตรภาพมากเหมือนเมื่อสิบปีที่แล้ว. ตามที่นักจิตวิทยา มารีอา อาบีเกล เดอ โซว์ซา แห่งมหาวิทยาลัยเซาเปาลู กล่าว การแข่งขันอย่างดุเดือดในตลาดแรงงาน, การกระเสือกกระสนเพื่อรักษารูปแบบชีวิตบางอย่าง, และการลดเวลาว่างลง ทั้งหมดนี้เป็นปัจจัยที่ทำให้มีมิตรภาพลดน้อยลง. เซซาร์ วาสคอนซัลลูส เดอ โซว์ซา ผู้อำนวยการด้านเวชกรรมแห่งศูนย์สุขภาพชีวิตแอดเวนติสต์ เมืองเซาเปาลู กล่าวว่า “เพื่อจะมีมิตรแท้ เราต่างก็ต้องเผยความรู้สึกของเราออกมา, เปิดใจของเรา, และระบายความสุขและความโศกเศร้า, บอกถึงสิ่งที่ยากจะอธิบายและสิ่งที่อึดอัดใจออกมา. การทำเช่นนั้นเรียกร้องเวลาและการสร้างความรู้สึกผูกพันทางอารมณ์ที่ลึกซึ้ง. ผู้คนส่วนใหญ่อยากระบายถึงความรู้สึกของตนกับผู้อื่น แต่เขากลัวที่จะทำเช่นนั้น. เพื่อจะไม่ต้องเสี่ยง พวกเขาจึงยอมที่จะมีมิตรภาพแบบผิวเผินดีกว่า.”
มลพิษดับความต้องการปลาวาฬ
มลพิษอาจกลายเป็นพันธมิตรในการต่อสู้เพื่อพิทักษ์ปลาวาฬอย่างไม่น่าเชื่อ. การสำรวจเมื่อเร็ว ๆ นี้เผยให้เห็นว่าปลาวาฬและปลาโลมาที่จับได้ ณ ชายฝั่งทะเลของญี่ปุ่นปนเปื้อนดีดีที, ไดออกซิน, พีซีบี, และปรอทเมทิลในระดับสูง. การทดสอบรายหนึ่งชี้ว่า การกินเนื้อปลาโลมาที่ปนเปื้อนแค่ 50 กรัมอาจเป็นอันตรายอย่างมากต่อสุขภาพของคนเรา. คาดว่าข่าวนี้จะดับความต้องการเนื้อปลาวาฬ.
ความโศกเศร้าและความซึมเศร้า
จากการสำรวจประชาชนชายและหญิงอายุระหว่าง 70 ถึง 79 ปี แสดงให้เห็นว่าแม่ม่ายหรือพ่อม่ายบางคนประสบอาการซึมเศร้าในระดับสูงนานถึงสองปีหลังจากสูญเสียคู่สมรสของตน. ผู้เข้าร่วมในการศึกษาวิจัยครั้งนี้ถูกแบ่งเป็นหกกลุ่ม โดยแยกตามระยะเวลาที่คู่สมรสเสียชีวิต. มีการวัดอาการซึมเศร้าโดยใช้ทั้งการสัมภาษณ์และแบบสอบถาม. ผู้ตอบการสำรวจนี้เป็นชาย 38 เปอร์เซ็นต์ และเป็นหญิง 62 เปอร์เซ็นต์. จากการศึกษาวิจัยพบว่า อัตราความซึมเศร้าในกลุ่มคนที่เพิ่งสูญเสียคู่สมรสสูงกว่าเก้าเท่าของคนที่สูญเสียคู่สมรสมานานแล้ว.
ดวงตาที่ขาดออกซิเจน
หนังสือพิมพ์เดอะ โกลบ แอนด์ เมล์ รายงานว่า ผู้ใช้คอนแทคเลนส์บางคนอาจทำให้ดวงตาของตนขาดออกซิเจน. “การที่มีหลอดเลือดมากเกินไปในดวงตาเกิดขึ้นเมื่อกระจกตาไม่สามารถรับออกซิเจนที่จำเป็นจากอากาศทางพื้นผิวของดวงตาและจึงเริ่มขยายหลอดเลือดเพื่อจะมีออกซิเจนทดแทน.” ผลคืออาจเสียการมองเห็นหรือถึงกับตาบอดได้. นายแพทย์เรย์มอนด์ สไตน์ หัวหน้าแผนกจักษุวิทยาแห่งโรงพยาบาลโทรอนโต กล่าวว่า “เรื่องที่เลวร้ายที่สุดคือเมื่อผู้ใช้ไม่ได้ดูแลรักษาเลนส์ของตน และไม่ยอมไปพบผู้เชี่ยวชาญในการวัดสายตาเพื่อติดตามผล.” ผู้เชี่ยวชาญในการวัดสายตาสนับสนุนผู้ใช้ให้ปรึกษาผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลรักษาตาเพื่อทำให้แน่ใจว่าเขามีคอนแทคเลนส์ที่เหมาะสมโดยเฉพาะกับดวงตาของตน และจากนั้นติดตามคำแนะนำในตารางการใส่คอนแทคเลนส์และคำแนะนำในการดูแลรักษาเลนส์.
ติดอินเทอร์เน็ตลามกงอมแงม
จากรายงานในหนังสือพิมพ์เดอะ นิวยอร์ก ไทมส์ นักวิจัยพบว่า “ผู้ใช้อินเทอร์เน็ตอย่างน้อย 200,000 รายติดเว็บไซต์ลามก, ห้องสนทนาเรตเอกซ์ หรือเรื่องอื่น ๆ ทางเพศอย่างงอมแงม.” การศึกษานี้ดำเนินโดยนักจิตวิทยาแห่งมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดและดูเคนซึ่งเป็นหนึ่งในการศึกษารายแรก ๆ ที่ได้ประเมินจำนวนผู้ “ติดไซเบอร์เซ็กซ์งอมแงม” ทางอินเทอร์เน็ต. นักวิจัยกล่าวว่าคนเหล่านี้เข้าไปเยี่ยมชมเว็บไซต์เรตเอกซ์มากกว่าสัปดาห์ละ 11 ชั่วโมง. หนังสือพิมพ์นี้ได้ยกคำพูดของนักวิจัยมากล่าวที่ว่า “นี่เป็นอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชนซึ่งแฝงเร้นอยู่และกำลังขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว ส่วนหนึ่งก็เพราะน้อยคนนักที่ตระหนักว่าสิ่งนี้เป็นอันตรายหรือคิดว่าเป็นเรื่องร้ายแรง.”
เหมาะที่จะดื่มไหม?
จากการศึกษาโดยกองทุนอนุรักษ์ธรรมชาติแห่งโลก (WWF) เตือนว่า “ต้องมีมาตรการป้องกัน” ก่อนที่คุณภาพน้ำในฝรั่งเศสจะถึง “จุดที่ไม่อาจแก้ไขได้.” ตามรายงานของ WWF น้ำใต้ดินและน้ำที่ท่วมขังอยู่ปนเปื้อนยาฆ่าแมลงและกรดดินประสิว. การปนเปื้อนกรดดินประสิวส่วนใหญ่เกิดขึ้นเมื่อปุ๋ยคอกจากสุกรและปศุสัตว์ถูกพัดพาลงไปในแหล่งน้ำ. รายงานกล่าวว่า “อุจจาระของสุกรแปดล้านตัวในแคว้นบริตตานีเทียบได้กับของเสียจากประชากรในเมือง 24 ล้านคนที่ไม่มีโรงงานบำบัดน้ำเสีย!” ยิ่งกว่านั้น WWF กล่าวว่า “การใช้ปุ๋ยเคมีจำนวนมากในเกษตรกรรมขนาดใหญ่” ยังทำให้แหล่งน้ำปนเปื้อนกรดดินประสิวด้วย. นอกจากนั้น การใช้ยาฆ่าแมลงอย่างหนักในไร่ข้าวโพดเป็นผลให้ระดับของยาฆ่าแมลงสูงกว่ามาตรฐานที่กำหนดกว่า 40 เปอร์เซ็นต์. รายงานของ WWF แนะนำให้สร้างที่ลุ่มชื้นแฉะและปลูกต้นไม้เป็นเขื่อนซึ่งจะเป็นเหมือนกับเครื่องกรองธรรมชาติ.
เมืองต่าง ๆ เปลี่ยนแปลงอากาศ
หนังสือพิมพ์เดอะ ไทมส์ ในลอนดอน รายงานว่า “การเติบโตของเมืองที่ขยายออกไปอย่างรวดเร็วกำลังสร้าง ‘เขตร้อน’ จัดจนทำให้เกิดระบบอากาศท้องถิ่นของตนขึ้น.” เมืองต่าง ๆ เหล่านั้นกักเก็บความร้อนไว้ในช่วงกลางวันและแผ่ความร้อนกลับเข้าไปในบรรยากาศในช่วงกลางคืน. อุณหภูมิในเมืองต่าง ๆ เช่น ปักกิ่ง และแอตแลนตาจึงเพิ่มขึ้น 5.5 องศาเซลเซียสหรือมากกว่านั้น. ในช่วง 19 ปีที่ผ่านมา แอตแลนตาสูญเสียเขตที่มีต้นไม้ไป 950,000 ไร่เพื่อสร้างถนนและปลูกบ้านเรือน. เมืองที่ขยายออกเพิ่มมลพิษทางอากาศ, เป็นเหตุให้เกิดฝนฟ้าคะนองนอกฤดู, และลดศักยะของกระบวนการสังเคราะห์แสงในไร่นา. ดร. มาร์ก อิมฮอฟฟ์ นักวิทยาศาสตร์แห่งองค์การบริหารการบินและอวกาศแห่งชาติให้ความเห็นเกี่ยวกับผลกระทบของ “เขตร้อน” เหล่านี้ว่า “มนุษย์อยู่รอดโดยพึ่งพาอาศัยความสามารถของพื้นดินที่จะผลิตอาหาร. หากความสามารถของพื้นดินที่จะดำเนินการสังเคราะห์แสงลดลงอย่างมากแล้ว ความสามารถของดาวเคราะห์นี้ที่จะค้ำจุนชีวิตมนุษย์ก็จะลดลงไปด้วย.” ส่วนมากแล้วพื้นที่เกษตรกรรมที่ให้ผลผลิตสูงถูกอุทิศให้กับการขยายเมือง.
ดอกบัว “ทำความสะอาดตัวมันเอง”
เหตุใดบัวซึ่งหลายศาสนาทางตะวันออกถือว่าศักดิ์สิทธิ์มาเป็นเวลานานจึงดูสะอาดเสมอ? บัดนี้ นักวิทยาศาสตร์ชาวเยอรมันอ้างว่าพบคำตอบสำหรับคำถามนี้ที่นักชีววิทยาขบคิดมาหลายสมัย. นักวิทยาศาสตร์ชื่อ ดับเบิลยู. บาร์ทลอทท์ และ ซี. ไนน์ฮูอิส กล่าวว่า “เป็นที่รู้กันมานานแล้วว่าผิวนอกของบัวกันน้ำได้. แต่ลักษณะพิเศษในการทำความสะอาดตัวเอง . . . กลับถูกมองข้ามอย่างสิ้นเชิง.” ดังที่อธิบายไว้ในหนังสือพิมพ์เดอะ ซันเดย์ ไทมส์ ออฟ อินเดีย “หยดน้ำที่กลิ้งออกจากใบบัวนำฝุ่นที่ติดอยู่ออกไปด้วย โดยวิธีนี้จึงเป็นการทำความสะอาดผิวนอกอย่างดีเยี่ยม.” นี่ไม่ใช่เนื่องจากผิวนอกราบเรียบ. การมองด้วยกล้องจุลทรรศน์พบว่า ใบบัวมีผิวขรุขระ “เป็นตะปุ่มตะป่ำและมีรอยหยัก” ทั้งขอบใบยัง “ดันกลางใบให้นูนขึ้นทำให้น้ำไหลออกไปได้.” นอกจากนี้ บัวมีไขเคลือบอยู่ทำให้น้ำเกาะตัวอยู่ไม่ได้. นักวิจัยกล่าวว่า “ลักษณะพิเศษนี้ของบัว” ช่วยลดการเกาะติดของน้ำและละอองฝุ่นเป็นอย่างมาก และยังสามารถสร้างไขเคลือบขึ้นมาใหม่แม้ว่าสภาพแวดล้อมจะไม่ดีก็ตาม. พวกนักวิจัยกล่าวว่า สิ่งนี้ทำให้ประสิทธิภาพอันเป็นธรรมชาติของดอกบัวเยี่ยมยอดกว่าสีกันน้ำหรือน้ำยาทำความสะอาดที่มนุษย์ทำขึ้น.
เอดส์ล้างผลาญแอฟริกา
ตามที่นายโคฟี อันนัน เลขาธิการใหญ่สหประชาชาติกล่าว ในปีที่ผ่านมา เอดส์สังหารผู้คนในแอฟริกามากกว่าการรบกันในสงคราม. นี่รวมถึงสงครามที่เกิดขึ้นในสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก, เซียร์ราลีโอน, แองโกลา, สาธารณรัฐคองโก, เอธิโอเปีย, โซมาเลีย, เอริเทรีย, และซูดาน. เกือบสองในสามของผู้เป็นโรคเอดส์ 36 ล้านคนทั่วโลกอาศัยอยู่ในแอฟริกาทางใต้ของทะเลทรายสะฮารา. ในโกตดิวัวร์ เอดส์สังหารครูหนึ่งคนทุก ๆ วัน และในบอตสวานา ช่วงชีวิตที่คาดหวังได้ลดลงจาก 70 ปีเป็น 41 ปี. ประเทศซิมบับเวคาดว่า เมื่อถึงปี 2005 งบประมาณด้านสุขภาพ 60 เปอร์เซ็นต์ จะหมดไปกับเอชไอวีและเอดส์ และถึงกระนั้นก็ยังจะไม่เพียงพอ. ตามที่หนังสือพิมพ์เดอะ การ์เดียน ในลอนดอนรายงาน หัวข้อสนทนาเกี่ยวกับเอดส์เป็นที่หลีกเลี่ยงกันในมาลาวีและแซมเบีย ซึ่งเป็นประเทศที่มีอัตราการติดเชื้อสูงมาก; และในแอฟริกาใต้ ผู้ติดเชื้อเอดส์เป็นที่น่ารังเกียจ. นายอันนันกล่าวว่า “ยังไม่มีใครที่เริ่มเข้าใจถึงผลกระทบอย่างเต็มที่ของโรคอันน่ากลัวนี้—ในด้านคุณภาพชีวิตในแอฟริกา, ศักยะด้านเศรษฐกิจและเสถียรภาพทางสังคมและการเมือง.”
