การ​ใช้​วีดิทัศน์​อัน​ทรง​พลัง​ให้​เป็น​ประโยชน์

เมื่อ​ทิลลี​อายุ​เพียง 12 ขวบ เธอ​ฉวย​โอกาส​หนึ่ง​เพื่อ​ให้​คำ​พยาน​ที่​โรง​เรียน. ชั้น​เรียน​ของ​เธอ​กำลัง​เรียน​เรื่อง​สงคราม​โลก​ครั้ง​ที่​สอง และ​ศึกษา​หัวข้อ​เกี่ยว​กับ​โฮโลคอสต์ (การ​สังหาร​หมู่​พลเรือน​โดย​พวก​นาซี). ทิลลี​บอก​คุณ​ครู​ว่า​ไม่​ใช่​แค่​ชาว​ยิว​เท่า​นั้น​ที่​ถูก​ทรมาน​และ​ถูก​สังหาร แต่​พวก​พยาน​พระ​ยะโฮวา​ก็​ประสบ​สิ่ง​นั้น​ด้วย​เช่น​กัน​ใน​ระหว่าง​ยุค​ที่​น่า​กลัว​นี้. คุณ​ครู​อนุญาต​ให้​ทิลลี​นำ​วีดิทัศน์​สาม​เหลี่ยม​สี​ม่วง (ภาษา​อังกฤษ) มา​ยัง​ชั้น​เรียน. ก่อน​ดู​วีดิทัศน์ คุณ​ครู​พูด​กับ​เด็ก​นัก​เรียน​ใน​ชั้น​ว่า “เนื่อง​จาก​ชาว​ยิว​จำนวน​มาก​ถูก​สังหาร​ใน​ระหว่าง​โฮโลคอสต์ คน​อื่น ๆ อีก​หลาย​คน​ที่​ถูก​กดขี่​ข่มเหง​จึง​ถูก​มอง​ข้าม​ไป. พยาน​พระ​ยะโฮวา​ก็​อยู่​ท่ามกลาง​กลุ่ม​คน​เหล่า​นั้น.”

คุณ​ครู​ประทับใจ​วีดิทัศน์​ม้วน​นั้น​มาก เธอ​จึง​ขอ​ยืม​วีดิทัศน์​ม้วน​นั้น​เพื่อ​จะ​ให้​ครู​คน​อื่น ๆ ใช้​ใน​ชั้น​เรียน. ทิลลี​จำ​ได้​ว่า​พี่​ชาย​ของ​ครู​ที่​สอน​ชั้น​ประถม​ปี​ที่​สี่​ถูก​พวก​นาซี​สังหาร​ใน​ระหว่าง​โฮโลคอสต์. เธอ​จึง​นำ​วีดิทัศน์​ไป​ให้​ครู​คน​นั้น​ด้วย และ​เขา​ก็​ดู​วีดิทัศน์​ใน​เย็น​วัน​นั้น​เอง.

ทั้ง​หมด​มี​มาก​กว่า 60 คน​ที่​ได้​ชม​วีดิทัศน์​สาม​เหลี่ยม​สี​ม่วง และ​ก่อ​ให้​เกิด​ความ​สนใจ​เป็น​อย่าง​มาก. ทั้ง​หมด​นี้​เกิด​จาก​เด็ก​หญิง​วัย​เยาว์​ที่​กล้า​พูด​เกี่ยว​กับ​ศาสนา​ของ​เธอ.—บทเพลง​สรรเสริญ 8:2.