จากผู้อ่านของเรา
จากผู้อ่านของเรา
การป่วยเรื้อรัง เรามีบุตรสามคน—คนหนึ่งป่วยเป็นโรคดาวนส์ซินโดรม และอีกคนหนึ่งเป็นโรคโลหิตจางแบบซิกเคิลเซลล์. เมื่อไม่นานมานี้ บุตรที่เป็นโรคโลหิตจางมีอาการหนักมากจนถึงกับต้องส่งเข้าโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษา ซึ่งเป็นช่วงที่ยากลำบากมากสำหรับเราทุกคน. ผมรู้สึกว่าพระยะโฮวาทรงตอบคำอธิษฐานของผมเมื่อผมได้รับตื่นเถิด! ฉบับ 8 มิถุนายน 2000 ซึ่งมีชุดบทความ “การป่วยเรื้อรัง—การรับมือทั้งครอบครัว.” บทความเหล่านี้เสริมกำลังใจภรรยาและผมให้อดทนต่อไป. บทความนั้นยังเสริมความหวังของเราให้เข้มแข็งที่ว่าในไม่ช้าจะไม่มีใครพูดว่า “ข้าพเจ้าป่วยอยู่.”—ยะซายา 33:24.
อี. เจ. เอ็ม., บราซิล
เรามีบุตรชายคนหนึ่งอายุ 19 ปีซึ่งป่วยเป็นโรคจิตเภท. เราพบหนังสือหลายเล่มที่กล่าวถึงวิธีรับมือกับความเจ็บป่วยแต่ไม่เคยอ่านเรื่องที่เกี่ยวกับการรับมือกับความเจ็บป่วยจากทัศนะของครอบครัว ดังที่บทความเหล่านี้ได้กล่าว. บทความเหล่านี้พรรณนาอย่างดีถึงการต่อสู้และความทุกข์ทรมานที่อยู่ภายในใจดิฉันราวกับว่าเขียนขึ้นจากความเจ็บปวดรวดร้าวของดิฉัน.
เอช. ที., ญี่ปุ่น
ในช่วงสิบปีที่ผ่านไป ดิฉันป่วยเรื้อรังด้วยอาการที่แย่ลงเรื่อย ๆ และวิธีที่คุณอธิบายถึงสิ่งที่คนเรารู้สึกนั้นประทับใจดิฉันจริง ๆ. บางครั้ง เป็นเรื่องง่ายมากที่คนเราจะสูญเสียความสมดุลด้านจิตใจและวิญญาณ กระนั้นพี่น้องในประชาคมของดิฉันแสดงให้เห็นว่าพวกเขาต้องการจะเข้าใจสิ่งที่ดิฉันกำลังประสบ. ด้วยถ้อยคำที่สุขุมรอบคอบ พวกเขาให้กำลังใจดิฉันเพื่อจะดำเนินชีวิตต่อไป.
เอ็ม. เอ็ม., อิตาลี
เราอ่านบทความเหล่านี้ด้วยกันทั้งครอบครัว. ลูกสาวของดิฉันเกิดภาวะไตวายและต้องฟอกไตมาเป็นเวลาห้าปีแล้ว. เป็นเรื่องยากลำบากอย่างยิ่งที่เราจะรับมือ. เธอเกือบจะเสียชีวิตหลายครั้งจนพวกเรามีชีวิตอยู่ด้วยความหวาดหวั่นเรื่อยมา โดยสงสัยว่าเมื่อไรปัญหาใหม่จะเกิดขึ้นอีก. กระนั้น คำแนะนำของคุณเป็นประโยชน์มาก. แต่ละวันเราหยั่งรู้ค่าคำแนะนำนั้น. การอธิษฐานก็เป็นสิ่งสำคัญด้วย. การรู้ว่าพระยะโฮวาทรงเข้าใจความรู้สึกของดิฉันช่วยค้ำจุนดิฉันไว้.
เอส. เจ., สหรัฐ
หัวใจของดิฉันพองขึ้นเมื่อทราบว่ามีใครคนหนึ่งเข้าใจความเจ็บปวดของการป่วยเรื้อรัง! ดิฉันต้องเฝ้าดูลูกสาวทั้งสามเริ่มเป็นโรคลมบ้าหมูทีละคนเหมือนอย่างที่ดิฉันเป็น. บทความเช่นนี้ช่วยเราให้ได้รับความเข้าใจและแสดงจิตใจแบบพระคริสต์.
จี. แอล., สหรัฐ
อนาคอนดา ดิฉันอาศัยอยู่ในเขตที่มีอนาคอนดา. ผู้คนมักเล่าเรื่องต่าง ๆ เกี่ยวกับงูพวกนี้ แต่เป็นเรื่องยากที่จะตัดสินว่าจะเชื่อพวกเขาได้หรือไม่. บทความของคุณ “อนาคอนดา—มันคายความลับออกมาบ้างไหม?” (8 มิถุนายน 2000) ช่วยดิฉันให้แยกออกว่าอะไรคือข้อเท็จจริงและอะไรคือเรื่องที่แต่งขึ้น และยังให้คำตอบสำหรับคำถามทั้งหมดของดิฉันเกี่ยวกับสิ่งทรงสร้างอันมหัศจรรย์นี้.
เจ. เอส. พี., บราซิล
พ่อที่ทิ้งขว้าง ดิฉันอ่านตื่นเถิด! มา 25 ปีแล้ว และเข้าใจว่าไม่เคยมีการลงเรื่องนี้มาก่อน. (“หนุ่มสาวถามว่า . . . พ่อที่ทิ้งขว้าง—ทิ้งได้จริง ๆ ไหม?” 8 มิถุนายน 2000) ดิฉันเข้าใจว่าเคยลงแต่เรื่องมารดาไร้คู่ แต่ไม่เคยกล่าวถึงความรับผิดชอบของชายหนุ่มซึ่งเป็นพ่อของเด็ก. ดิฉันไม่เข้าใจเลยว่า เมื่อสองคนทำผิดประเวณี เหตุใดจึงมีแต่มารดาและบุตรเท่านั้นที่ต้องรับผลที่เกิดขึ้น. ดิฉันตั้งครรภ์เมื่ออายุ 19 ปี. เด็กหนุ่มคนนั้นไม่ต้องการรับผิดชอบใด ๆ เลย. ขอได้โปรดเตือนคนหนุ่มสาวต่อ ๆ ไปให้ “หลีกหนีจากการผิดประเวณี.”—1 โกรินโธ 6:18, ล.ม.
ซี. ซี., สเปน
