จากผู้อ่านของเรา
จากผู้อ่านของเรา
ตำรวจ ดิฉันขอขอบคุณสำหรับบทความเด่นเรื่อง “เหตุใดเราจำต้องมีตำรวจ?” (8 กรกฎาคม 2002) คุณพ่อของดิฉันเสียชีวิตเมื่อสามปีที่แล้วด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์. ตำรวจในท้องถิ่นสองนายมาแจ้งข่าวแก่ครอบครัวของเราและเสนอจะให้ความช่วยเหลือพร้อมทั้งแสดงความเสียใจ. ตำรวจนายหนึ่งถึงกับประคองคุณแม่ของดิฉันขณะที่ท่านร้องไห้. ดิฉันแน่ใจว่าไม่ง่ายเลยที่ตำรวจเหล่านี้จะทำภารกิจดังกล่าว แต่เราจะทำอย่างไรถ้าไม่มีพวกเขา?
ดี. อี., สหรัฐ
บทความเด่นเรื่องตำรวจทำให้ผมมีคำถามข้อหนึ่ง. เหมาะไหมที่พยานพระยะโฮวาจะประกอบอาชีพนี้? ผมสมมุติว่าถ้าเกิดการต่อสู้กัน คุณอาจต้องชักปืนออกมายิง และอาจฆ่าใครบางคนด้วย.
เจ. เอส., ออสเตรเลีย
“ตื่นเถิด!” ตอบ: บทความชุดของเราเพียงแต่ยอมรับเกี่ยวกับงานที่เป็นประโยชน์บางอย่างของตำรวจ เช่น การรักษาความเป็นระเบียบเรียบร้อยและให้การบริการที่จำเป็นอื่น ๆ. พยานพระยะโฮวาส่วนใหญ่หลีกเลี่ยงงานอาชีพที่ทำให้พวกเขาต้องพกอาวุธ เนื่องจากพวกเขาไม่ต้องการมีส่วนในความผิดฐานทำให้โลหิตตกโดยการฆ่าคน. (เอ็กโซโด 20:13; มัดธาย 26:51, 52) แต่พึงสังเกตว่า มีหลายคนถูกว่าจ้างโดยหน่วยงานของตำรวจซึ่งไม่ต้องพกอาวุธใด ๆ และในบางประเทศ ตำรวจส่วนใหญ่ไม่พกปืน.
ผมเพิ่งอ่านบทความเกี่ยวกับความจำเป็นต้องมีตำรวจ. บทความนี้เขียนได้ดีมากและแสดงความเห็นอกเห็นใจต่องานที่ยุ่งยากของตำรวจในการพยายามรักษาความสงบในระดับหนึ่งในโลกที่วุ่นวายนี้. ผมกับภรรยาทำหน้าที่เป็นผู้รับใช้เดินทางในช่วงทศวรรษปี 1970 และเราเคยอยู่ที่ชั้นใต้ดินของอพาร์ตเมนต์ในหอประชุมเก่าหลังหนึ่งขณะที่รับใช้ในประชาคมหนึ่งย่านใจกลางเมือง. วันนั้นอากาศร้อน เราจึงเปิดหน้าต่างแง้มไว้เพื่อให้อากาศถ่ายเท. ตอนตีสอง ภรรยาปลุกผมเนื่องจากมีผู้ชายสองคนอยู่ข้างนอกหน้าต่าง. ผมฟังพวกเขาคุยกัน. คนหนึ่งพูดว่าปกติหน้าต่างจะปิด. อีกคนหนึ่งพูดว่าอาจมีคนอยู่ข้างใน เพราะมีรถจอดอยู่ในที่จอดรถ. พวกเขาเป็นตำรวจ และดูเหมือนว่าพวกเขาตรวจตราความปลอดภัยของหอประชุมเป็นประจำ. เรานอนหลับสนิทมากขึ้นตั้งแต่นั้น!
พี. เอส., สหรัฐ
บทความเกี่ยวกับตำรวจนั้นเหมาะกับเวลามาก และโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการโจมตีของผู้ก่อการร้ายที่ตึกเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์และอาคารเพนทากอนในสหรัฐ. หวังว่า เราจะหยั่งรู้ค่ามากขึ้นต่อพวกตำรวจ, พนักงานดับเพลิง, และเจ้าหน้าที่สาธารณะอื่น ๆ ซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบในการปกป้องพลเรือนและทรัพย์สินไม่เพียงจากผู้ก่อการร้ายเท่านั้นแต่จากอาชญากรรมโดยทั่วไปด้วย.
เอช. บี., สหรัฐ
เพื่อนร่วมห้อง ดิฉันหวังที่จะได้อ่านบทความเกี่ยวกับเพื่อนร่วมห้องมานานแล้ว. เมื่อดิฉันอ่านบทความ “หนุ่มสาวถามว่า . . . ฉันจะหาเพื่อนร่วมห้องที่ดีได้อย่างไร?” (8 มิถุนายน 2002) ดิฉันแปลกใจที่พบว่า มีบางคนไม่ต้องการสนิทกับเพื่อนร่วมห้องมากเกินไปหรือไปไหนมาไหนด้วยกันและที่ว่านี่เป็นเรื่องปกติ. ในเวลาเดียวกัน เพื่อนร่วมห้องก็ให้ความช่วยเหลือได้มากทั้งในเรื่องการเงินและงานบ้าน. ขอบคุณค่ะที่สอนทัศนะที่สมดุลแก่ดิฉัน.
เอส. เอ็ม., ญี่ปุ่น
อีกสองสัปดาห์ ดิฉันจะย้ายเข้าไปอยู่ร่วมห้องกับเพื่อนพยานฯ คนหนึ่งในเมืองเดรสเดิน. ดิฉันต้องบอกว่าคำแนะนำที่ดีในบทความเรื่องเพื่อนร่วมห้องซึ่งลงในฉบับ 8 พฤษภาคม, 8 มิถุนายน, และ 8 กรกฎาคม 2002 นั้นยอดเยี่ยมมาก และมาได้เหมาะกับเวลาพอดี. ขอให้มีบทความที่ดีแบบนี้ต่อ ๆ ไปนะคะ!
อาร์. พี., เยอรมนี
