จากผู้อ่านของเรา
จากผู้อ่านของเรา
ครอบครัวที่มีแต่บิดาหรือมารดา ดิฉันไม่อาจพรรณนาได้ว่ารู้สึกชอบบทความเด่นเรื่อง “ครอบครัวที่มีแต่บิดาหรือมารดาประสบความสำเร็จได้” นี้มากขนาดไหน. (8 ตุลาคม 2002) ดิฉันอยากอ่านบทความนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก! ดิฉันเป็นมารดาไร้คู่ที่มีลูกสองคน. ทุกครั้งที่ดิฉันอ่านบทความนี้ ดิฉันก็รู้สึกมั่นใจอีกครั้งว่าดิฉันสามารถประสบความสำเร็จได้และดิฉันไม่ได้ต่อสู้เพียงลำพัง. ขอบคุณมากค่ะ!
ซี. บี., สหรัฐ
ดิฉันหย่าแล้ว. ชีวิตลำบากมากเมื่อดิฉันถูกทิ้งให้เลี้ยงลูกสองคนตามลำพัง. ดิฉันขอบพระคุณพระยะโฮวาที่ทรงสดับคำร้องทุกข์ของเราและทรงตอบด้วยบทความที่แสดงความรักเช่นนี้. โดยวิธีนี้ พระองค์ทรงรับรองกับเราว่าพระองค์คิดถึงเราและพระองค์รักเรา.
แอล. ที., สาธารณรัฐเช็ก
ขอบคุณมากค่ะที่พิมพ์บทความเหล่านี้. ดิฉันเพิ่งเริ่มรู้สึกว่าไม่อาจจะรับมือกับสภาพการณ์ของตัวเองได้ที่เป็นมารดาไร้คู่และต้องกลับไปทำงานหลังจากที่เลี้ยงลูกอยู่บ้านมาหลายปี. อย่างไรก็ดี บทความนี้ให้ความหวังและกำลังใจที่ดิฉันจำเป็นต้องได้รับเพื่อจะดำเนินชีวิตต่อไป. ดิฉันวางแผนจะใช้คำแนะนำที่มีไว้ เช่น การจัดระเบียบให้ดีและมีการศึกษาคัมภีร์ไบเบิลกับครอบครัวเป็นประจำ. ดิฉันจะเก็บวารสารฉบับนี้ไว้ใกล้ ๆ และจะอ่านทุกครั้งที่เริ่มรู้สึกว่าจะรับมือไม่ไหว.
บี. เอ., สหรัฐ
14 ปีมาแล้วที่ดิฉันเป็นมารดาไร้คู่ซึ่งมีทั้งลูกชายและลูกสาว. ดิฉันขอขอบคุณสำหรับความพยายามของคุณที่ได้จัดทำสิ่งพิมพ์ต่าง ๆ กระนั้น ดิฉันก็ยังผิดหวังกับข้อความบางตอนในบทความชุดนี้. เช่น มีการใช้คำว่า “ประสบความสำเร็จ” ซ้ำแล้วซ้ำอีก. ดิฉันรู้สึกว่าได้ใช้คำแนะนำในหน้า 11 แล้ว แต่ก็ยังไม่ประสบความสำเร็จเท่ากับบิดามารดาที่ได้ลงรูปไว้ในหน้านั้น. แน่นอน ความสำเร็จไม่ได้วัดกันว่าลูกของคุณได้เป็นผู้เผยแพร่เต็มเวลาหรือมิชชันนารีเท่านั้น.
เอ็ม. เอส., ญี่ปุ่น
“ตื่นเถิด!” ตอบ: เรายอมรับว่าความสำเร็จนั้นวัดได้ในหลายทาง. เราตั้งใจจะให้คำแนะนำที่ใช้ได้จริงเพื่อช่วยบิดามารดาไร้คู่ให้รับมือกับข้อท้าทายที่ทำให้ท้อใจในชีวิต และเพื่อให้คำรับรองว่าความพยายามของพวกเขาจะไม่ไร้ผล. มีการใช้ตัวอย่างของเยาวชนที่ทำงานเผยแพร่เต็มเวลาเพื่อแสดงว่าบิดาหรือมารดาไร้คู่บางคนได้ประสบความสำเร็จในการเลี้ยงดูลูกให้เกรงกลัวพระเจ้า. เราหวังว่าบิดามารดาทุกคน ไม่ว่าไร้คู่หรือมีคู่ จะเอาใจใส่ความจำเป็นทางฝ่ายวิญญาณ, ทางอารมณ์, และทางร่างกายของลูก ๆ ต่อไป.
การกันดารอาหารในไอร์แลนด์ ขอขอบคุณสำหรับบทความที่ให้ความรู้เรื่อง “การกันดารอาหารครั้งใหญ่ในไอร์แลนด์—ตำนานแห่งความตายและการอพยพ.” (8 ตุลาคม 2002) ระหว่างการกันดารอาหารครั้งนั้น ผู้อพยพชาวไอริชหลายคนมาถึงแคนาดาโดยทางเรือ. หลายคนเสียชีวิตเนื่องจากอหิวาตกโรค, ไข้รากสาดใหญ่, และโรคอื่น ๆ. เด็กหลายคนกลายเป็นเด็กกำพร้า และบางคนถูกรับเป็นบุตรบุญธรรมโดยครอบครัวที่พูดภาษาฝรั่งเศส และได้ใช้นามสกุลฝรั่งเศส. ด้วยเหตุนี้ ในเวลาต่อมา จึงไม่เป็นที่ทราบกันอีกต่อไปว่าหลายคนเคยมีภูมิหลังเป็นชาวไอริช.
เค. เอส., แคนาดา
