การเพ่งดูโลก
การเพ่งดูโลก
เมฆกับช้าง
เมฆก้อนหนึ่งมีน้ำหนักเท่าไร? จดหมายข่าวของเอบีซี นิวส์ รายงานว่า เมฆคิวมูลัสหนึ่งก้อนอาจมีน้ำประมาณ 550 ตัน. เพกกี เลโมน นักอุตุนิยมวิทยากล่าวว่า “หรือหากคุณต้องการเปรียบเมฆกับอะไรบางอย่างที่อาจเข้าใจง่ายกว่านี้ . . . ก็ให้ลองนึกถึงช้าง.” หากเรากะประมาณว่าช้างหนึ่งเชือกหนักประมาณหกตัน ถ้าเช่นนั้น น้ำในเมฆคิวมูลัสขนาดธรรมดาก้อนหนึ่งก็จะหนักพอ ๆ กับช้าง 100 เชือก. น้ำทั้งหมดนั้นลอยอยู่ในชั้นบรรยากาศเป็นหยดน้ำขนาดจิ๋ว โดยลอยอยู่เหนืออากาศที่ร้อนขึ้นเรื่อย ๆ จากพื้นโลก. ต่างกับเมฆคิวมูลัสที่เป็นปุย ๆ เมฆพายุก้อนใหญ่อาจอุ้มน้ำในปริมาณที่หนักพอ ๆ กับช้าง 200,000 เชือก. แล้วเมฆของพายุเฮอร์ริเคนล่ะ? เลโมนได้กะคร่าว ๆ ว่าในเมฆพายุเฮอร์ริเคนหนึ่งลูกบาศก์เมตรจะมีน้ำอยู่หนักเท่าไร แล้วเอาตัวเลขนั้นคูณกับปริมาตรทั้งหมดของพายุเฮอร์ริเคน. ผลเป็นอย่างไร? น้ำในพายุเฮอร์ริเคนมีน้ำหนักเท่ากับช้างถึงสี่สิบล้านเชือก. รายงานนั้นกล่าวว่า “นั่นหมายความว่า น้ำในพายุเฮอร์ริเคนหนึ่งลูกมีน้ำหนักมากกว่าช้างทั้งหมดบนดาวเคราะห์นี้ บางทีอาจจะหนักมากกว่าช้างทั้งหมดที่เคยมีชีวิตอยู่ด้วยซ้ำ.”
เมื่อไรที่คุณควรแปรงฟัน
หนังสือพิมพ์มิเลนโยแห่งกรุงเม็กซิโกซิตี กล่าวว่า การแปรงฟันทันทีหลังจากดื่มเครื่องดื่มที่มีกรดหรือรับประทานอาหารที่มีกรดอาจทำลายเคลือบฟันได้. ตามรายงานการศึกษาวิจัยที่ทำโดยมหาวิทยาลัยเกิททิงเงน แห่งเยอรมนี หนังสือพิมพ์ฉบับนี้เตือนว่า อาหารที่มีกรด “ทำให้เคลือบฟันอ่อนลงชั่วขณะ.” ด้วยเหตุนี้ การแปรงฟันทันทีหลังมื้ออาหารอาจทำให้ฟันเสียหายได้. แทนที่จะทำเช่นนั้น “ควรจะรอสักสองสามนาที เพื่อให้ฟันกลับมาแข็งเหมือนเดิมก่อน.”
มีการพบนกชนิดใหม่หลังจากถิ่นอาศัยของมันสูญสิ้นไป
หนังสือพิมพ์เดลี เจอร์นัล แห่งคารากัส รายงานว่า เมื่อป่าไม้บนเกาะคาร์ริซาลซึ่งเป็นเกาะร้างในแม่น้ำคาโรนิแห่งเวเนซุเอลาถูกถางจนโล่งเตียนเพื่อสร้างเขื่อนใหม่ จึงได้มีการค้นพบนกซึ่งไม่เคยรู้จักกันมาก่อน. ในบรรดาตัวอย่างนกที่ถูกจับไปก่อนที่จะมีการถางป่า ปรากฏว่ามีนกฟินช์ตัวเล็ก ๆ ที่มีลายจุดสีน้ำเงินซึ่งอาศัยอยู่บนเกาะเล็ก ๆ ที่มีต้นไผ่งอกขึ้นอย่างหนาแน่นจนยากจะเข้าถึงได้. พวกนักธรรมชาติวิทยาหวังว่าจะได้พบนกชนิดที่เพิ่งรู้จักนี้อีกในถิ่นอาศัยอื่นที่อยู่ใกล้ ๆ. นักวิจัยที่ชื่อโรบิน เรสทอล กล่าวว่า ในระหว่างนั้น “การค้นพบนกคาร์ริซาลซีดอีเตอร์ . . . มีความตื่นเต้นน้อยลงเมื่อรู้ว่า ตอนนี้เราได้ทำลายถิ่นอาศัยที่มันเคยใช้หลบซ่อนอยู่เป็นเวลานาน.”
จงรักษาเขียงให้สะอาด!
ระหว่างเขียงไม้กับเขียงพลาสติกแบบไหนปลอดภัยกว่ากัน? จดหมายข่าวเวลล์เนสของมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียแห่งเบิร์กลีย์ (ภาษาอังกฤษ) กล่าวว่า “เขียงทั้งสองแบบนับว่าปลอดภัย ตราบใดที่คุณรักษาเขียงให้สะอาด. ไม่ว่าคุณจะใช้เขียงไม้หรือเขียงพลาสติกหั่นเนื้อและเป็ดไก่ดิบ จงขัดถูเขียงให้เกลี้ยง จากนั้นล้างด้วยน้ำร้อนผสมสบู่หรือน้ำยาล้างจาน.” หากเขียงมีรอยลึกหรือมีคราบมัน ๆ อยู่ จงเอาใจใส่เป็นพิเศษเพื่อล้างเขียงให้สะอาดหมดจด. จดหมายข่าวเวลล์เนส กล่าวว่า “นอกจากนี้ คุณอาจฆ่าเชื้อบนเขียงด้วยน้ำยาฟอกขาวแบบเจือจาง (ผงฟอกขาว 1 ช้อนชาต่อน้ำ 1 ลิตร).” มือกับมีดก็ควรล้างให้สะอาดหมดจดและเช็ดให้แห้งเช่นกัน.
เด็กก่อนวัยเรียนกับคอมพิวเตอร์
หนังสือพิมพ์แวนคูเวอร์ ซัน รายงานว่า นักวิจัยบางคนกล่าวว่า “การใช้คอมพิวเตอร์นาน ๆ แทนการเล่นแบบเมื่อก่อน” แทบจะไม่เป็นประโยชน์ต่อเด็กก่อนวัยเรียนเลยและ “อาจส่งผลให้เด็กปลีกตัวออกจากสังคม, ขาดสมาธิ, ไม่มีความคิดสร้างสรรค์, ทั้งยังซึมเศร้าและวิตกกังวลอีกด้วย.” ชาร์นา ออล์ฟแมน นักจิตวิทยากล่าวว่า คอมพิวเตอร์เปลี่ยนโลกของเด็ก “จากสิ่งที่เป็นสามมิติและสัมผัสได้ไปเป็นสิ่งที่มีแต่ความเป็นจริงเสมือนแบบสองมิติ.” พวกนักวิจัยเน้นถึงความสำคัญของ “การที่พ่อแม่จะเล่นกับลูก ๆ โดยการสมมุติตัวเองเป็นตัวต่าง ๆ” เพื่อสอน “คำศัพท์, สี, รูปทรง, ตัวเลข, มารยาท และความรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์ในปัจจุบัน.” เจน เฮลี นักจิตวิทยากล่าวว่า การเล่นแบบเมื่อก่อนมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อเด็กตั้งแต่ช่วงแรกเกิดจนถึงอายุเจ็ดขวบ. การเล่นเช่นนั้นจะช่วยสอนเด็ก ๆ ให้มีสมาธิ ขณะที่การเล่นคอมพิวเตอร์อาจส่งผลในทางตรงกันข้าม.
โทรทัศน์—“ยาเสพติดร้ายแรง”
หนังสือพิมพ์ลา บังกวาร์เดีย แห่งสเปน รายงานว่า “เด็กที่ดูทีวีเกินวันละสองชั่วโมงจะเรียนหนังสือได้ไม่ดีนัก.” แม้ว่ากุมารแพทย์ฟรันซิสโก มูโญซ เชื่อว่า ทีวีอาจเป็นเครื่องมือด้านการศึกษาที่ดีเยี่ยม แต่เขาก็ชี้ถึงผลเสียของการใช้ทีวีเช่นนั้น. มูโญซเชื่อว่า ผลการเรียนที่ตกต่ำของผู้ที่ติดทีวีงอมแงมเป็นผลมาจาก “การเติบโตเป็นผู้ใหญ่ช้าและการมีความสามารถที่จะคิดแบบนามธรรมน้อยลง.” เขายังให้ข้อสังเกตด้วยว่า “การดูรายการทีวี, โฆษณา, และมิวสิกวิดีโอบางอย่างมีความเกี่ยวพันอย่างเห็นได้ชัดกับการใช้แอลกอฮอล์, ยาสูบ, และยาเสพติดในหมู่คนหนุ่มสาว.” แม้ยอมรับว่าไม่ใช่เยาวชนทุกคนจะเลียนแบบความประพฤติที่ไม่ดีซึ่งพวกเขาเห็นในทีวี แต่เปาลีโน กัสเตลส์ จิตแพทย์เด็กได้เรียกโทรทัศน์ว่าเป็น “ยาเสพติดร้ายแรง” เนื่องจาก “ทีวีก่อผลเสียหายต่อความคิดจิตใจของเด็กมากที่สุด.”
ห้องเรียนที่มีเสียงรบกวน
วารสารของเยอรมนีชื่อแดร์ ชปีเกิล รายงานว่า เสียงสะท้อนและเสียงรบกวนในห้องเรียนทำให้นักเรียนไม่ค่อยได้ยินการสอนในชั้น. มารีอา คลัทเทอ นักจิตวิทยากล่าวว่า “ยิ่งเด็ก ๆ เข้าใจได้ยากเท่าไร พวกเขาก็จะยิ่งจดจำสิ่งต่าง ๆ ได้น้อยลงเท่านั้น.” โรงเรียนบางแห่งในเยอรมนี พวกนักวิจัยวัดระดับเสียงได้อยู่ที่ 70 ถึง 90 เดซิเบล (ดีบี). เกอร์ฮาร์ท ทีสเลอร์ นักวิจัยด้านเสียงรบกวนอธิบายว่า “ในที่ทำงานที่ต้องใช้สมองมาก ๆ ระดับเสียงไม่ควรดังเกิน 55 ดีบี. ในโรงงานอุตสาหกรรม มีการแนะนำให้ใช้เครื่องป้องกันหูเมื่อระดับเสียงดังกว่า 85 ดีบี.” นอกจากนั้น ยิ่งมีเสียงก้องในห้องนานเท่าไร—ไม่ว่าจะเป็นเสียงพูด, เสียงเลื่อนเก้าอี้, หรือเสียงไอ—ก็ยิ่งทำให้มีสมาธิน้อยลงเท่านั้น. เพดานเก็บเสียงช่วยลดเสียงรบกวนและเสียงสะท้อน อีกทั้งยังช่วยป้องกันระบบประสาทรวมทั้งเสียงของครูและนักเรียน แต่หลายโรงเรียนไม่มีเงินจะติดตั้งเพดานเก็บเสียงนี้.
ซูเปอร์มาร์เกตเข้ามาแทนที่ร้านค้าแบบเก่า
วิสเซนชาฟท์-ออนไลน์ จดหมายข่าววิทยาศาสตร์ของเยอรมนี ให้ข้อสังเกตว่า “การมีซูเปอร์มาร์เกตเพิ่มขึ้นอย่างแพร่หลายทั่วทั้งแอฟริกาตะวันออกและตะวันตกกำลังคุกคามตลาดในท้องถิ่น และส่งผลต่อการทำมาหากินของเกษตรกรในพื้นที่ชนบท.” ปัจจุบัน ซูเปอร์มาร์เกต 200 แห่งและห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ 10 แห่งมีส่วนในการขายอาหารปลีกในเคนยาถึง 30 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งเท่ากับร้านค้าย่อย 90,000 ร้าน. ตามที่คอสตาส สตามูลิส จากองค์การอาหารและเกษตรกรรมแห่งสหประชาชาติได้กล่าวไว้ การพัฒนาให้มีลักษณะแบบเมืองอย่างรวดเร็วและโลกาภิวัตน์ “จะทำให้แอฟริกาประสบการเปลี่ยนแปลงในระบบการจัดหาอาหารที่หนักยิ่งกว่าที่เราเคยประสบในประเทศที่พัฒนาแล้ว.” พวกผู้เชี่ยวชาญหวังว่า เพื่อจะหลีกเลี่ยงหายนะดังกล่าว อาจมีการตั้งสหกรณ์ขึ้นเพื่อเป็นตลาดสำหรับขายผลผลิตในท้องถิ่น และอาจจัดให้มีการอบรมเพื่อช่วยเหลือเกษตรกรให้ทำการปรับเปลี่ยนได้.
