จากผู้อ่านของเรา
จากผู้อ่านของเรา
ความเครียด สำหรับดิฉัน บทความชุด “วิธีบรรเทาความเครียด!” (8 กุมภาพันธ์ 2005) ช่างเหมาะกับเวลาจริง ๆ! บทความเหล่านั้นมาถึงในเวลาที่ดิฉันคิดว่าตัวเองกำลังจะเป็นประสาทเนื่องจากไม่ได้รับมือกับความเครียดอย่างถูกต้อง. คำแนะนำของคุณทำให้ชีวิตของดิฉันเปลี่ยนไปมาก.
สงวนชื่อ, สหรัฐ
ไม่นานมานี้ดิฉันได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคซึมเศร้า. ดังนั้น คำพูดที่ว่า “เป็นเรื่องถูกต้องที่จะเอาใจใส่ความต้องการของตัวเอง” จึงทำให้ดิฉันสบายใจขึ้น. ดิฉันชอบตัวอย่างเกี่ยวกับ “การสะสมกำลังเรี่ยวแรงไว้ในบัญชี.” ในด้านอารมณ์ ดิฉันเป็นเหมือนคนล้มละลาย แต่นับจากนี้ไป ดิฉันจะพยายามรู้ขีดจำกัดของตัวเอง.
วาย. โอ., ญี่ปุ่น
ดิฉันเพิ่งกลับจากการสัมมนา ซึ่งในการสัมมนานั้นดิฉันได้บรรยายสั้น ๆ เกี่ยวกับการรับมือกับความเครียด. ดิฉันมีโอกาสได้พูดถึงสาเหตุและผลกระทบของความเครียด รวมทั้งสิ่งที่อาจช่วยได้ ซึ่งเรื่องทั้งหมดก็ได้จากวารสารที่ยอดเยี่ยมนี้!
เจ. แอล., เยอรมนี
โทรศัพท์มือถือ ขอบคุณสำหรับบทความเรื่อง “โทรศัพท์มือถือ—มีคุณหรือมีโทษ?” (8 กุมภาพันธ์ 2005) หนูอายุ 14 ปี และหนูติดโทรศัพท์มือถือมาก. บทความนี้ช่วยหนูให้เข้าใจว่าหนูไม่ควรให้โทรศัพท์มาเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคิดถึงผลกระทบที่อาจมีต่อสุขภาพ. ขอบคุณสำหรับบทความที่น่าสนใจของคุณค่ะ.
เอ็ม. บี., โรมาเนีย
ม้าน้ำ ดิฉันได้รับวารสารของคุณจากพยานพระยะโฮวา และอยากขอบคุณสำหรับบทความเรื่อง “ม้าที่โลดเต้นอยู่ในท้องทะเล.” (8 มกราคม 2005) เมื่อไม่นานมานี้ดิฉันได้คะแนนดีเยี่ยมสำหรับรายงานเรื่องม้าน้ำหลังจากที่ได้ใช้ข้อมูลจากวารสารของคุณ. เป็นเพราะวารสารตื่นเถิด! ดิฉันจึงได้เรียนรู้หลายสิ่งเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับพระเจ้า. ขอขอบคุณพวกคุณซึ่งเป็นพยานพระยะโฮวา สำหรับวารสารที่ดีเยี่ยมนี้!
ที. พี., อินโดนีเซีย
ตามที่จารึกนั้น . . . หนูดีใจมากที่ได้อ่านเรื่อง “ตามที่จารึกนั้นฉันจะได้พบพ่อ”! (8 มกราคม 2005) หนูอายุ 11 ขวบ และจนถึงเดี๋ยวนี้หนูก็ยังไม่กล้าบอกคนอื่นเกี่ยวกับราชอาณาจักรของพระเจ้า. แต่หลังจากได้อ่านเรื่องราวชีวิตของโรซาเลีย ฟิลิปส์ หนูก็ได้เข้าใจว่าพระยะโฮวาจะทรงช่วยหนู. หนูอยากจะเป็นผู้ประกาศข่าวดีที่กล้าหาญเหมือนกับโรซาเลียค่ะ.
พี. พี., โปแลนด์
ผมอายุ 27 ปี และแม่ของผมเสียไปเมื่อ 24 ปีที่แล้ว. ตั้งแต่ผมมาเป็นพยานพระยะโฮวา ผมก็มีความหวังที่แน่นอนว่าจะได้พบแม่อีกครั้ง. ผมขอขอบคุณสำหรับบทความแบบนี้ ขอขอบพระคุณพระยะโฮวา, ขอบคุณตื่นเถิด!, และขอบคุณโรซาเลียที่แบ่งปันประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมของเธอกับพวกเรา.
เอ. เอฟ., เวเนซุเอลา
การให้คำพยานที่โรงเรียน บทความ “เยาวชนที่กล้าพูดเรื่องความเชื่อของตน” ประทับใจผมมาก. (8 กันยายน 2004) ประสบการณ์ของฮอลลี, เจสซิกา, และเมลิสซาช่วยให้ผมกล้าพูดเรื่องความเชื่อของตนเองที่โรงเรียนไม่ว่าจะกับเพื่อนนักเรียนหรือครู. ตอนแรก ผมไม่กล้าให้คำพยาน. แต่ตอนนี้ ผมกล้าพูดกับคนที่พบที่โรงเรียนแล้ว.
จี. โอ., ไนจีเรีย
