“คุณฉลองวันคุณย่าคุณยายไหม?”
“คุณฉลองวันคุณย่าคุณยายไหม?”
เช้าวันหนึ่งในฤดูหนาวของโปแลนด์ ขณะที่นาตาเลียเด็กสาวอายุ 16 ปีกำลังคอยรถไฟ มีนักข่าวสองคนจากหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นได้เข้ามาถามเธอว่า “คุณฉลองวันคุณย่าคุณยายไหม?”
ในโปแลนด์ วันคุณย่าคุณยาย, วันคุณปู่คุณตา, วันแม่, วันสตรี, และวันครูล้วนเป็นวันพิเศษ. ตามปกติแล้ว เด็กเล็ก ๆ จะฉลองวันคุณย่าคุณยายและวันคุณปู่คุณตาโดยทำบัตรอวยพรให้ ขณะที่เด็กโตจะให้ของขวัญหรือดอกไม้กับปู่ย่าตายายของตน.
ตอนแรก นาตาเลียอึ้งไม่รู้จะตอบอย่างไรเมื่อถูกถามเช่นนั้น. แต่หลังจากอธิษฐานในใจแล้ว เธอบอกกับนักข่าวว่า “ดิฉันเป็นพยานพระยะโฮวาและดิฉันไม่ฉลองวันคุณย่าคุณยายค่ะ.” นักข่าวดูเหมือนจะรู้สึกประหลาดใจ. นาตาเลียยิ้มแล้วก็พูดเสริมว่า “ดิฉันอยู่กับคุณยาย ดังนั้นดิฉันสามารถให้ดอกไม้, พูดคุย, และแสดงความขอบคุณที่คุณยายใจดีกับดิฉันได้ทุกวันอยู่แล้วค่ะ. ทำไมดิฉันจะต้องให้เกียรติคุณยายแค่ปีละครั้งเท่านั้นล่ะคะ?”
นักข่าวประทับใจคำพูดที่หลักแหลมของเธอ ซึ่งคุณก็อาจรู้สึกเช่นเดียวกัน. หนังสือพิมพ์ฉบับเช้าวันรุ่งขึ้นตีพิมพ์ภาพนาตาเลียพร้อมคำสัมภาษณ์ของเธอ.
ตัวอย่างนี้ทำให้คุณถามตัวเองไหมว่า คุณเองได้เตรียมพร้อมที่จะอธิบายเหตุผลสำหรับความเชื่อและความประพฤติของคุณไหม โดยเฉพาะเมื่อถูกถามโดยไม่คาดคิด? ผู้นมัสการแท้ของพระเจ้าจะพยายามถวายพระเกียรติแด่พระองค์ โดยพร้อมเสมอที่จะอธิบายเหตุผลว่าเขามีความเชื่อเช่นไรและโดยการเต็มใจทำเช่นนั้นเมื่อไรก็ตามที่เป็นไปได้.—1 เปโตร 3:15.
