ข้ามไปยังเนื้อหา

ข้ามไปยังสารบัญ

จากผู้อ่านของเรา

จากผู้อ่านของเรา

จาก​ผู้​อ่าน​ของ​เรา

เกิด​อะไร​ขึ้น​กับ​ความ​รัก? (มีนาคม 2006) โลก​นี้​บิดเบือน​ความ​หมาย​ของ​ความ​รัก และ​ซาตาน​ต้องการ​ทำลาย​ความ​รัก​ให้​หมด​สิ้น​ไป. บทความ​เช่น​นี้​ช่วย​เรา​ให้​แสดง​ความ​รัก​โดย​การ​กระทำ​และ​อย่าง​ไม่​เห็น​แก่​ตัว. ขอบคุณ​ที่​ช่วย​ให้​ดิฉัน​เข้าใจ​แจ่ม​แจ้ง​ยิ่ง​ขึ้น​ว่า​พระ​ยะโฮวา​ประสงค์​ให้​เรา​ใช้​พลัง​ที่​ทรง​อานุภาพ​นี้​อย่าง​ไร.

วาย. บี., สหรัฐ

ดิฉัน​รู้สึก​เหงา​เมื่อ​เพื่อน​ที่​สนิท​มาก​สอง​คน​ย้าย​ไป​รับใช้​ใน​ประชาคม​ที่​พูด​ภาษา​ต่าง​ประเทศ. อย่าง​ไร​ก็​ตาม ตอน​ที่​ดิฉัน​กำลัง​รู้สึก​เหงา​จน​แทบ​จะ​ทน​ไม่​ได้ ดิฉัน​ก็​ได้​รับ​วารสาร​ฉบับ​นี้​พอ​ดี. ขอบคุณ​สำหรับ​ข้อ​เตือน​ใจ​ที่​ว่า “ถ้า​คุณ​อยาก​ได้​รับ​ความ​รัก จง​รัก​คน​อื่น​ก่อน.” ตั้ง​แต่​นี้​ไป ดิฉัน​ตั้งใจ​ที่​จะ “ตี​แผ่​ใจ” และ​แสดง​ความ​รัก​อย่าง​จริง​ใจ​เพื่อ​จะ​ได้​มี​เพื่อน​ใหม่ ๆ บ้าง.—2 โกรินโธ 6:12, 13.

เอ็ม. ที., ญี่ปุ่น

การ​รับมือ​กับ​ปัญหา​ใน​วัย​ชรา (กุมภาพันธ์ 2006) บาง​ครั้ง​ดิฉัน​รู้สึก​ว่า​ผู้​สูง​อายุ​ถูก​ทอดทิ้ง. ดิฉัน​ดู​แล​สามี​ที่​ช่วยเหลือ​ตัว​เอง​ไม่​ได้​มา 11 ปี​แล้ว. แต่​บาง​ครั้ง​ดิฉัน​ก็​รู้สึก​เหงา. ดิฉัน​อ่าน​บทความ​ใน​ตื่นเถิด! ฉบับ​นี้​หลาย​ครั้ง​และ​ฟัง​จาก​เทป​คาสเซ็ต​หลาย​รอบ​เช่น​กัน. วารสาร​ฉบับ​นี้​แหละ​คือ​สิ่ง​ที่​ดิฉัน​ต้องการ. ขอบคุณ​มาก​ค่ะ.

เอส. ที., ญี่ปุ่น

แขน​ขา​เทียม (กุมภาพันธ์ 2006) ขอบคุณ​มาก​ค่ะ​สำหรับ​บทความ​ของ​คุณ​เรื่อง​แขน​ขา​เทียม. ตอน​ที่​ดิฉัน​ตั้ง​ครรภ์​ได้​สี่​เดือน เรา​ได้​ทราบ​ว่า​ลูก​ของ​เรา​จะ​เกิด​มา​โดย​ไม่​มี​แขน​ขา และ​เขา​จะ​ใช้​ขา​เทียม​ได้​เมื่อ​อายุ​ถึง​หนึ่ง​ขวบ​แล้ว. บทความ​นี้​ออก​มา​ใน​เดือน​ที่​ดารีล​อายุ​ครบ​หนึ่ง​ขวบ​พอ​ดี. ตอน​นี้​เขา​กำลัง​หัด​ยืน​และ​เดิน. ดิฉัน​กับ​สามี​เฝ้า​รอ​เวลา​ที่​น่า​ยินดี​เมื่อ​ดารีล “จะ​เต้น​ได้​ดุจ​ดัง​อีเก้ง.”—ยะซายา 35:6.

วาย. เอ., ฝรั่งเศส

ชีวิต​ยัง​มี​ค่า (8 พฤศจิกายน 2001) ดิฉัน​ได้​อ่าน​ตื่นเถิด! ฉบับ 8 พฤศจิกายน 2001 ซ้ำ​หลาย​ครั้ง โดย​เฉพาะ​เมื่อ​รู้สึก​ท้อ​แท้. ข้อมูล​เช่น​นี้​เป็น​เหมือน​ยา​ที่​ช่วย​รักษา​ดิฉัน แต่​เป็น​ยา​ที่​ไม่​เคย​หมด​อายุ. คำ​แนะ​นำ​และ​วิธี​แก้​ปัญหา​ที่​บอก​ไว้​ใน​วารสาร​ฉบับ​นั้น​เป็น​ประโยชน์​จริง ๆ ค่ะ. ตื่นเถิด! ทำ​ให้​ดิฉัน​มี​กำลังใจ​ขึ้น ทำ​ให้​รู้สึก​ว่า​พวก​คุณ​ห่วงใย​คน​ที่​เป็น​อย่าง​ดิฉัน. ดิฉัน​มี​ความ​สุข​มาก​และ​รู้สึก​ขอบคุณ​ที่​มี​พวก​คุณ​คอย​เตือน​ดิฉัน​ว่า “ชีวิต​ยัง​มี​ค่า”!

พี. ที., มาดากัสการ์

ชาว​อังกฤษ​รุ่น​แรก ๆ ที่​ตั้ง​รกราก—ใน​อเมริกา​พวก​เขา​เป็น​ใคร? (กุมภาพันธ์ 2006) ดิฉัน​ตกใจ​มาก​กับ​การ​นำ​เสนอ​ข้อ​เท็จ​จริง​อย่าง​ผิด ๆ ใน​บทความ​นี้. มี​เหตุ​ผล​สำคัญ​ที่​ว่า​ทำไม​ชาว​อินเดียน​แดง​ใน​อเมริกา​เหนือ​จึง​ไม่​ฉลอง​วัน​ขอบคุณ​พระเจ้า​และ​พวก​คุณ​ก็​จงใจ​ไม่​กล่าว​ถึง​ข้อ​เท็จ​จริง​เหล่า​นั้น.

ขอ​สงวน​ชื่อ, สหรัฐ

“ตื่นเถิด!” ตอบ: โปรด​สังเกต​ว่า​จุด​มุ่ง​หมาย​ของ​บทความ​นี้​ไม่​ใช่​เพื่อ​พิจารณา​ประวัติ​ความ​เป็น​มา​ของ​วัน​ขอบคุณ​พระเจ้า​ซึ่ง​มี​ราย​ละเอียด​มาก​มาย. หนังสือ​อ้างอิง​หลาย​เล่ม รวม​ทั้ง “สารานุกรม​บริแทนนิกา” รายงาน​ว่า​ใน​ฤดู​ใบ​ไม้​ร่วง​ปี 1621 พวก​พิลกริม​ได้​ร่วม​ฉลอง​กับ​เพื่อน​ชาว​อินเดียน​แดง​เป็น​เวลา​สาม​วัน. มี​การ​กล่าว​ถึง​เรื่อง​นี้​ใน​จดหมาย​ฉบับ​หนึ่ง​ที่​เขียน​โดย​เอ็ด​เวิร์ด วินสโลว์ เมื่อ​วัน​ที่ 11 ธันวาคม 1621. อย่าง​ไร​ก็​ตาม ใน​ปี​ต่อ ๆ มา มี​การ​หยุด​งาน​เพื่อ​ฉลอง​การ​ขอบคุณ​พระเจ้า​ใน​ทุก​โอกาส​ไม่​เฉพาะ​แต่​ใน​ฤดู​เก็บ​เกี่ยว​พืช​ผล​เท่า​นั้น. มี​การ​ประกาศ “การ​ขอบคุณ​พระเจ้า” ที่​อื้อฉาว​ที่​สุด​ใน​ปี 1637 โดย​ผู้​ว่า​การ​จอห์น วินทรอป แห่ง​อาณานิคม​แมสซาชูเซตส์ เบย์ หลัง​จาก​การ​สังหาร​หมู่​ชาว​อินเดียน​แดง​เผ่า​พีกอต​นับ​ร้อย ๆ คน. ดัง​นั้น เรา​จึง​เข้าใจ​ได้​ว่า​เหตุ​ใด​ผู้​อ่าน​บาง​คน​จึง​อาจ​รู้สึก​ขุ่นเคือง​ใน​เรื่อง​วัน​ขอบคุณ​พระเจ้า.