พวกเขารอดชีวิตจากการก่อการร้ายในมุมไบ
พวกเขารอดชีวิตจากการก่อการร้ายในมุมไบ
โดยผู้เขียนตื่นเถิด! ในอินเดีย
เมืองมุมไบ หรือที่สมัยก่อนเรียกกันว่าบอมเบย์ มีประชากรมากกว่า 18 ล้านคนซึ่งกำลังเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อย ๆ. ทุก ๆ วัน ชาวเมืองประมาณหกถึงเจ็ดล้านคนเดินทางโดยรถไฟที่รวดเร็ว และแล่นเข้าออกเป็นประจำระหว่างตัวเมืองกับชานเมืองเพื่อไปยังที่ทำงาน, โรงเรียนและวิทยาลัย, ย่านจับจ่ายซื้อของ, หรือไปยังสถานที่ท่องเที่ยวในเมืองนี้. ในช่วงชั่วโมงเร่งด่วน ขบวนรถไฟที่มีรถเก้าคันและมีคนแออัดยัดเยียดแต่ละขบวนจะมีผู้โดยสารราว ๆ 5,000 คนทั้ง ๆ ที่ปกติแล้วจุได้เพียง 1,710 คน. ในช่วงชั่วโมงเร่งด่วนเมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม 2006 นี้เองที่ผู้ก่อการร้ายกลุ่มหนึ่งได้โจมตีรถไฟมุมไบ. ภายในเวลาไม่ถึง 15 นาที ระเบิดเจ็ดลูกได้ระเบิดขึ้นในรถไฟต่างขบวนตามเส้นทางสายตะวันตก ทำให้มีผู้เสียชีวิตมากกว่า 200 คนและบาดเจ็บมากกว่า 800 คน.
ในหมู่คนที่สมทบกับประชาคมของพยานพระยะโฮวาจาก 22 ประชาคมในเมืองมุมไบและในแถบชานเมืองนั้นมีหลายคนที่โดยสารรถไฟเป็นประจำและอยู่บนรถไฟที่ถูกวางระเบิด. นับว่ายังดีที่ไม่มีใครในพวกเขาเสียชีวิต แต่มีบางคนได้รับบาดเจ็บ. อานีตา กำลังเดินทางกลับจากที่ทำงาน. รถไฟมีคนโดยสารแน่น เธอจึงยืนอยู่ใกล้กับประตูในห้องชั้นหนึ่งเพื่อจะออกได้ง่ายขึ้น. ขณะที่รถไฟกำลังแล่นไปตามทาง ทันใดนั้นก็มีเสียงระเบิดดังสนั่น และห้องที่เธออยู่นั้นก็มีควันดำคลุ้งเต็มไปหมด. ขณะที่เธอชะโงกออกไปนอกประตูและเหลียวไปดูทางขวา เธอเห็นแผ่นเหล็กด้านข้างของห้องถัดไปของรถฉีกออกเพราะแรงระเบิดและห้อยออกมาจากตัวรถเป็นมุม 45 องศา. เธอรู้สึกสยดสยองที่เห็นร่างกายและชิ้นส่วนของร่างกายปลิวออกไปจากช่องนั้นและตกลงไปบนรางรถไฟ. หลังจากเวลาที่เธอรู้สึกเหมือนเนิ่นนานเหลือเกินผ่านพ้นไป ซึ่งที่จริงแล้วก็แค่เพียงไม่กี่วินาที รถไฟก็หยุด. เธอกับผู้โดยสารคนอื่น ๆ กระโดดลงไปบนรางและวิ่งไปให้ไกลจากรถไฟ. อานีตาโทรศัพท์ไปหาจอห์น สามีของเธอด้วยโทรศัพท์มือถือ และยังดีที่สามารถคุยกับเขาได้ เพราะภายในไม่กี่นาที ระบบโทรศัพท์ทั้งเมืองก็รองรับการใช้งานไม่ไหวเนื่องจากมีผู้ที่ตื่นตระหนกโทรศัพท์กันมากมาย. เธอมีท่าทีที่ค่อนข้างสงบจนกระทั่งเธอได้พูดกับสามี. จากนั้นเธอก็ร้องไห้โฮออกมา. เธอเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เขาฟังและขอให้เขามารับ. ขณะที่เธอรอเขาอยู่นั้น ฝนก็เทลงมา ทำให้หลักฐานส่วนใหญ่ที่จะช่วยผู้สืบสวนได้ถูกชะล้างไปด้วย.
คลอดิอุสซึ่งเป็นพยานพระยะโฮวาอีกคนหนึ่งได้ออกจากสำนักงานเร็วกว่าปกติ. เขาขึ้นรถไฟขบวน 17:18 น. ที่สถานีเชิร์ชเกต ซึ่งเป็นสถานีปลายทางของรถไฟสายตะวันตก และเข้าไปในห้องชั้นหนึ่ง. ขณะมองหาที่นั่งสำหรับการเดินทางราวหนึ่งชั่วโมงเพื่อจะไปถึงสถานีบายันดาร์ เขาก็มองเห็นโจเซฟ ซึ่งมาจากประชาคมของพยานพระยะโฮวาที่อยู่ใกล้เคียงกับเขา. เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วขณะที่ทั้งสองคนถามไถ่ข่าวคราวกัน. จากนั้น เนื่องจากเหน็ดเหนื่อยกับการทำงานมาทั้งวัน โจเซฟก็งีบหลับไป. เนื่องจากรถไฟมีผู้โดยสารแน่นมาก คลอดิอุสจึงลุกจากที่นั่งก่อนจะถึงสถานีที่เขาจะลงหนึ่งสถานีเพื่อจะเดินไปที่ประตูได้. ขณะที่คลอดิอุสกำลังยืนอยู่ โจเซฟก็ตื่นขึ้นและหันมาด้านหลังของที่นั่งเพื่อจะกล่าวลา. คลอดิอุสจับราวบนพนักที่นั่งไว้และโน้มตัวลงมาพูดกับโจเซฟ. นั่นอาจช่วยให้คลอดิอุสรอดชีวิตก็ได้. ทันใดนั้นก็มีเสียงดังสนั่น. รถคันนั้นสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง มีควันโขมงเต็มไปหมด และมืดสนิท. คลอดิอุสถูกเหวี่ยงลงไปกองอยู่กับพื้นระหว่างแถวที่นั่งทั้งสองฝั่ง และดูเหมือนเขาจะสูญเสียการได้ยินไป มีแต่เสียงดังก้องในหูของเขา. ในที่ที่เขายืนอยู่เมื่อสักครู่เกิดช่องขนาดใหญ่. ผู้โดยสารที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาถ้าไม่กระเด็นตกลงไปบนรางก็นอนตายอยู่บนพื้น. เขารอดชีวิตจากระเบิดลูกที่ห้าจากทั้งหมดเจ็ดลูกที่มีการนำมาวางในระบบรถไฟในวันอังคารอันน่าเศร้านั้น.
คลอดิอุสถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล ด้วยเสื้อผ้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด. อย่างไรก็ตาม เลือดเหล่านั้นส่วนใหญ่เป็นของผู้โดยสารคนอื่น ๆ ที่เป็นเหยื่อ. เขาได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย เช่น แก้วหูทะลุ, มือข้างหนึ่งถูกไฟไหม้, และเส้นผมถูกไฟไหม้. ที่โรงพยาบาลนั้น เขาพบกับโจเซฟกับแองเจลาภรรยาของโจเซฟ ซึ่งอยู่ในรถคันถัดไปที่สงวนไว้สำหรับผู้หญิง และไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ. โจเซฟมีรอยฟกช้ำที่ตาขวาและสูญเสียการได้ยิน. พยานฯ ทั้งสามคนนี้ขอบพระคุณพระยะโฮวาที่พวกเขายังรอดชีวิตอยู่. คลอดิอุสบอกว่า เมื่อได้สติสิ่งแรกที่เขาคิดคือ ‘ช่างไร้ค่าจริง ๆ ที่จะไล่ตามเงินทองและทรัพย์สมบัติในระบบนี้ในเมื่อชีวิตจะสูญไปเมื่อไรก็ได้!’ เขาดีใจมากที่ได้สร้างสายสัมพันธ์กับพระยะโฮวา พระเจ้าของเขา ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขา!
ภายในช่วงเวลาอันสั้น เมืองมุมไบก็ประสบกับน้ำท่วมใหญ่, การจลาจล, แล้วก็การลอบวางระเบิด. อย่างไรก็ตาม พยานฯ มากกว่า 1,700 คนที่นี่ยังมีกำลังใจดีอยู่และมีใจแรงกล้า. พวกเขาแบ่งปันความหวังอันยอดเยี่ยมเกี่ยวกับแผ่นดินโลกใหม่ให้กับเพื่อนบ้านเป็นประจำ ซึ่งที่นั่นความรุนแรงทั้งสิ้นจะไม่มีอีกต่อไป.—วิวรณ์ 21:1-4.
[คำโปรยหน้า 23]
ในที่ที่เขายืนอยู่เมื่อสักครู่เกิดช่องขนาดใหญ่
[ภาพหน้า 23]
อานีตา
[ภาพหน้า 23]
คลอดิอุส
[ภาพหน้า 23]
โจเซฟกับแองเจลา
[ที่มาของภาพหน้า 22]
Sebastian D’Souza/AFP/Getty Images
